Verdeling van naburige rechten tussen muzikanten

De auteurs en de uitvoerende muzikanten kunnen dezelfde personen zijn binnen hetzelfde muzikaal project, maar dit is niet noodzakelijk het geval. Denk maar aan de situatie waar één songwriter met alle ideeën komt en de band enkel uitvoert. Een rapper die een beat gebruikt van een vriend is ook maar deels uitvoerend muzikant. Bij elektronische muziek is het namelijk zo dat het programmeren van een beat of melodie gelijkstaat met het inspelen ervan.

In de praktijk wordt ook vaak gewerkt met sessiemuzikanten. Zij kunnen in een sessiecontract afstand doen van hun naburige rechten of gewoon beslissen om ze te behouden. Waar muzikanten geen afstand van kunnen doen, is het recht op billijke vergoeding. De billijke vergoeding is een compensatie voor uitvoerende artiesten en producenten telkens wanneer hun uitvoering en opname openbaar wordt afgespeeld, bijvoorbeeld in een café, op een fuif, een festival, op radio of televisie. 

Een correcte verdeling afspreken is belangrijk wanneer je de opnames bij PlayRight wilt aangeven. Daar wordt gewerkt met 2 categorieën waarbij een hogere puntenwaarde voor een groter aandeel van de inkomsten zorgt.

• De eerste categorie (15p) is voor hoofdartiesten (featured artists) en dirigenten/orkestleiders. Deze rol wordt toebedeeld aan de muzikant(en) of dirigent met een hoofdrol binnen die muzikale opname en moet kunnen bewezen worden. Dit kan bijvoorbeeld door het contract voor te leggen met het label waarop een opname uitgebracht werd. 
• De tweede categorie (5p) is voor sessiemuzikanten of muzikanten/zangers die geen hoofdartiest zijn. Backing vocals kunnen hier bijvoorbeeld ook onder vallen. Per instrumentengroep (toetseninstrumenten, mechanische instrumenten, percussie, snaarinstrumenten, vocalen, gestemde percussie en blaasinstrumenten) kan je 5 punten krijgen tot een maximum van 15 punten. Als je dus 3 of meer instrumentengroepen inspeelt, kan je evenveel rechten als een hoofdartiest krijgen.

Verdeling van naburige rechten tussen producenten

Al wie mee investeert in het financiële plaatje van de opname, krijgt in principe rechten als producent. Wanneer de bedragen verschillen van persoon tot persoon, kan je die verhouding ook gebruiken voor de verdeling van de naburige rechten van de producent. Wanneer je muziek uitbrengt zonder de tussenkomst van een label spreekt men van een release ‘in eigen beheer’ en blijven alle rechten op de opname in eigen handen. De verdeling is niet alleen belangrijk voor de aangifte van de opnames bij SIMIM, maar ook bij de verdeling van de royalty’s uit streaming of platenverkoop. 

Wanneer je een deal sluit met een label is het een ander verhaal. In het geval van een licentiecontract worden de opnames (grotendeels) zelf betaald, maar worden naburige rechten vaak overgedragen aan de platenfirma. Als je een label vindt dat de opnames volledig wil betalen, wordt een artiestencontract gesloten en is het label automatisch producent.