VI.BE

“De Brusselse Kiekenfretters gaan voor de hipster-baard”

Toen ik nog een jongen was, dacht ik dat ik al een baard had. Trots en met rechte schouders wandelde ik de klas binnen met mijn volle “manbaard”. Maar door al het gegniffel op de achtergrond, kom je jammergenoeg tot het besef dat je daar trots staat te zwaaien met drie weken oud donshaar, alsof je een paaskuikentje bent. Op de Brusselse jongens die deze maand werden geselecteerd voor Dump’s Veske Zjever zal je zeker geen dons vinden. A Boy With A Beard (het alter-ego van zanger-gitarist Sherban Vidick) heeft een volle dos aan hipsterbaard waar zelfs Hans Langseth van onder de indruk zou zijn. En naast al dit esthetische gedoe, maken deze mannen ook nog eens verdomd goede muziek.

Hun verhaal begint bij zanger Sherban, die een vijftal zomers geleden een soloproject op poten zette. Na de opnames van een demo voelde hij echter dat zijn baard wat meer vulling nodig had en liet die aandikken met een gitarist en ritmesectie. Stilaan evolueerde de band dan ook van voornamelijk instrumentaal gerichte songs naar volwaardige nummers met diepe teksten en een gewichtige groove. Nu kan je spreken van volwaardige gezichtsbeharing die klaar is om ons muzikaal te veroveren met hun melancholische muziek. Ze noemen het zelf pop-noire; een passende naam voor iedereen die het zal aanhoren.

Je kan de melancholische wind duidelijk horen waaien wanneer je luistert naar één van hun topnummers, ‘With The Moon’, van hun self-titled EP van 2018. Het nummer start met een subtiele knipoog naar één van mijn muzikale liefdes Modest Mouse, om daarna een kusje te gooien naar Venus Infers (neem ‘Goodbye Horses’ als voorbeeld). De zang is het enige wat zich differentieert van deze vergelijking. Deze boys geven in de Engelstalige lyrics trouwens niks prijs van hun Franstalige roots. Geen accentje te bespeuren (wat ik eigenlijk wel stiekem een beetje sexy vond bij Audrey Tautou in The Da Vinci Code).

Ook andere nummers op de plaat zijn zeker het beluisteren waard. ‘Shade/Shape bijvoorbeeld is een funky en dromerig nummer, waarvan het refrein blijft plakken. ‘The Devil Is Coming’, met een Imagine Dragons-like intro die dan door middel van gitaar en zang overgaat naar een eigenwijze light-versie van een The National-nummer, is dan weer iets compleet anders. Wanneer je denkt dat je het verhaal begint te vatten, komt een banjo aandraven die er verassend genoeg perfect bij past. Het nummer ‘Bursting My Bubble Up In Flames’ heeft in theorie dan weer veel weg van ‘Pumped Up Kicks’ van Foster The People. Een leuk melodietje, maar als je naar de tekst luistert is dit eigenlijk geen vrolijk verhaaltje. Er zit heel veel woede in dit nummer, dat gaat over een nare gebeurtenis met iemand die hun erg nauw aan het hart lag. Sherban vertelde hierbij geïnspireerd te zijn door The War On Drugs.

Je vraagt je dan als reviewer af waar je deze band nog meer mee kan vergelijken. Eigenlijk staat A Boy With A Beard op zichzelf, zonder te zuigen aan de muzikale moedertieten van grotere bands en brengt hierbij een grote variatie aan nummers zonder af te dwalen van de kern, waardoor de EP niet gaat vervelen. Bovendien gebruiken deze vrienden de nummers om een persoonlijk verhaal kwijt te geraken.

Deze melancholische Brusselse band met een uniek sound heeft alvast een plaatsje in mijn hart én mijn Best Of Spotify-lijst weten te veroveren. De meer dan 300 andere Spotify-luisteraars denken hier blijkbaar hetzelfde over.