Gisteren werd bekend gemaakt dat het Amerikaanse fonds KKR gaat investeren in een nieuwe speler in de muziekindustrie. De deal wordt omschreven als ‘massive money’ en dat mag niet meteen verbazen als je weet dat KKR een portefeuille beheert ter waarde van ongeveer 234 miljard dollar. KKR is trouwens niet nieuw op de muziekmarkt: eerder dit jaar investeerde het al samen met publishing/rechtenfirma BMG in een nieuw fonds om catalogi op te kopen. KKR legde toen 500 miljoen dollar op tafel. Intussen kocht BMG een groot pakket rechten op van Tina Turner (o.a. haar schrijversaandeel op de songs, haar aandeel in royalty’s op haar opnames, haar afbeelding, naam ...) ter waarde van meer dan 50 miljoen dollar.

Ook een ander Amerikaans investeringsfonds, Apollo Global Management, laat van zich horen. Het pompt zowat 1 miljard dollar (van de 455 miljard dollar die het in de portefeuille heeft) in HarbourView Equity Partners, het nieuwe bedrijf van Sherrese Clarke Coares dat onder het motto ‘content is queen’ focust op rechtenbeheer en op - je raadt het al - content voor verschillende mediakanalen.

Maar als je het hebt over catalogi van songs en het beheren van rechten is Merck Mercuriadis met zijn Hipgnosis Songs Fund nooit ver weg. Ook in dit verhaal duikt hij weer op, met misschien wel de grootste investering uit het rijtje. Investeringsgigant Blackstone (dat een portefeuille beheert van bijna 650 miljard dollar) lanceert binnenkort een nieuwe joint venture met Hipgnosis die meteen over $ 1 miljard (of nog véél meer, wordt gefluisterd) zal beschikken om te investeren in auteurs- en naburige rechten. (Update: intussen werd duidelijk dat Blackstone inderdaad 1 miljard investeert in de kapitaalpoot van Hipgnosis om nieuwe catalogen op te kopen, maar ook nog een héél pak geld in Hipgnosis Song Management, de 'publishing'poot die ervoor moet zorgen dat die opgekochte rechten ook effectief renderen.)

Moeten we dit nu allemaal belangrijk vinden?

Ja en nee. Nee, omdat het vaak met speculatie te maken heeft en neigt naar doorgeslagen kapitalisme dat héél ver staat van de artistieke waarde van die catalogi waarin geïnvesteerd wordt. Ja, omdat die miljarden ook macht meebrengen om de bestaande structuren en verhoudingen uit te dagen en misschien zelfs te veranderen. Zeker in het geval van Mercuriadis, die zich met luide stem mengt in het debat over uitbetalingen aan songwriters door streamingservices, zou deze nieuwe investering ervoor kunnen zorgen dat hij die poort met veel geweld kan openbreken. De traditionele majors (en hun major publishingafdelingen) lijken het voorlopig op een status quo te houden als het op verdeling van streaminginkomsten aankomt. Maar deze new kids on the block hoeven zich daar, met de bodemloze zakken geld achter zich, niet per se iets van aan te trekken en kunnen de dollars vertalen in een sterke onderhandelingspositie. Benieuwd of dit een nieuwe gamechanger wordt...