Aanleiding voor deze thesis was de veroordeling van Pharrell Williams en Robin Thicke voor het al dan niet plagiëren van "Got to give it up" van Marvin Gaye met hun hit "Blurred Lines". Het is echter de vraag of de compositorische elementen die Williams en Thicke 'geleend' zouden hebben van Gaye, niet veeleer stijlelementen zijn, waarvoor ook Gaye geen auteursrecht kan claimen. Stijl is immers auteursrechtelijk niet beschermd, omdat dit het risico in zich heeft te leiden tot monopolisering van genres en het verstoren van de culturele vooruitgang. In deze thesis wordt onderzocht wat plagiaat inhoudt, waarom plagiaatbeschuldigingen problematisch zijn voor muziekwerken en de huidige muziekcultuur, hoe het rechterlijk beoordelingsproces eruit ziet en hoe het eruit zou moeten zien om tot een rechtvaardige beoordeling te komen in een plagiaatgeschil. Hoofdvisie is dat het creëren van nieuwe werken op basis van bestaande werken, altijd zo optimaal mogelijk zou moeten blijven in een democratische samenleving en dat veroordelingen in de lijn van de Blurred Lines zaak een chilling effect kunnen hebben op de wijze waarop muzikanten en platenmaatschappijen te werk gaan. Dit is niet het doel van het auteursrecht; het auteursrecht mag hiervoor dan ook niet misbruikt worden.