VI.BE

Duyster herleefde laatst een heel klein beetje in Leffinge. In de muziek van Suura is het programma nooit uit de ether verdwenen. Tegelijk is Suura ook heel erg van nu: het Gentse trio biedt jazz die geen jazz is, maar ga nu niet aan Stuff. en aanverwanten denken. Suura zoekt veel meer de vallende bladeren op dan een dansvloer. De akoestische gitaar van Nicolas Van Belle biedt dezelfde melancholie als de hypnotiserende stukken van James Blackshaw. Die gitaar gaat een dialoog aan met de zachte, breed uitgespreide klanken van de sax van Werend Van Den Bossche, rustend op de onderhuidse bas van Emanuel Van Mieghem. ‘Eenzelfde Ochtend’ breekt prachtig open, lijkt soms het instrumentale broertje van de eerste plaat van Nick Drake, en keert daarna terug naar de bescheidenheid waarmee het begonnen is. In ‘Ingetogen Waardering’ en ‘Bezworen Verhalen’ durven de drie al wat meer wringen en botsen, wat de aandacht alleen maar ten goede komt. In ‘Γυ’ kleurt de herfstlucht bij valavond donkerrood. Doe er uw voordeel mee, nu de dagen weer beginnen te korten. (Maarten Langhendries)