VI.BE

Jeff Hoeyberghs zorgt met zijn seksistische, met silicone gevulde uitspraken voor heel wat oproer dezer dagen. Gelukkig krijgt de Gentse/Aalsterse band Oproer nog een figuurlijke speld tussen al die middeleeuwse zever. Naast hun UNESCO-erkenning is ‘Oilst’ ook deze jongens kwijt, aan mijn trommelvliezen en Spotify-afspeellijst om precies te zijn. Want naast enkele interessante coverhoezen maken zij eigenwijze muziek met een unieke stempel.

Oproer begon oorspronkelijk voor de lol als een rockabilly-band. Uiteindelijk kwamen enkele eigen nummers opdraven en werd de toon gezet. Dat is, naast een duizendtal Spotify-luisteraars, ook de band Rhea niet ontgaan, die de jongens van Oproer onder hun vleugels namen. Zo kregen ze de kans om hun voorprogramma in de AB te verzorgen (klets!).

Na een jaar stonden deze jongens ook in de finale van ‘Oost.Best!’. Indrukwekkend allemaal! Naast optreden, proberen ze elke maand een nieuwe single uit te brengen. Vier uiteenlopende songs zijn al op Spotify te beluisteren. Aan de uiteenlopende smaken en stijlen is te zien dat de band nog in volle experimentele fase zit. Daarom ook de keuze voor de huidige singles release-formule en geen debuutplaat.

Het populairste nummer op het digitale platform is het nummer ‘Get Get Get’. Mijn spontane repliek: “Shut up and take my money!”. Dat ze fan zijn van De Staat wordt al snel duidelijk. Zowel in dit als de overige nummers, merk je een sterke gedefinieerde zang die een centrale rol speelt in de gehele sound: energiek gezongen als een tienjarige met ADHD die net Willy Wonka’s gesuikerde drol heeft gesnoven en aanvullend ondersteund door goed gebalanceerde backing vocals. Diezelfde formule is terug te vinden in hun nieuwste single ‘To The Bone’, die een gigantische muur van geluid op je afvuurt die mijn oma’s poreuze botten zou kunnen verpulveren. Met andere woorden: moet live de moeite zijn!

‘Dolores’ wijkt dan iets meer af van de voorhangers, zonder de essentie van Oproer te verliezen. Een grote troef, want men kan zich snel verliezen in het experimenteren met muziek. Het nummer heeft structureel iets meer mee van een popsong, met een mix die van Jack Whites hand zou kunnen zijn en een solo die een luchtgitaar tovert in ieders pootjes. Het laatste nummer, ‘Corner Of Your Eyes’, is dan een poging om wat mellow te gaan, tot de blazers op 1:15 voor de nodige oproer zorgen.

Oproer zal nog meer van zich laten horen, met als eerstvolgende wapenfeit nog een leuk maandelijks cadeau onder de kerstboom van Dump. Als ze zo verder blijven evolueren hebben we eindelijk nog eens wat niet-Bazar-achtige shit om onze radio te vullen in de mindere maanden. Want geef toe, Stu Bru is enkel nog de moeite tijdens ‘De Warmste Week’, omdat wij dan de nummers kiezen. De overige maanden hebben nood aan beter spul.