VI.BE

Tijdens de wintermaanden hebben beren niet zo veel behoefte aan eender welk voedsel. De zalmen die deze slapende beer naar zijn hoofd werden geslingerd gedurende deze maand, waren echter weer van ongeziene kwantiteit. Helaas wordt er geselecteerd op kwaliteit en zo zijn we deze maand gestrand bij BRLRS. Wie? BRLRS, of breelers, brullers of braillers. Oh ja, BRLRS komen uit Oostende, tis mo dajet wit! Oostende, de koningin der badplaatsen en broedplaats van rock ’n’ roll aan onze kust. Meer info vind je niet echt rond deze band. Buiten het feit dat ze hardcore-punk spelen met een smerige garage-achtergrond waar af en toe een snellere Led Zeppelin is blijven hangen. Een debuut van deze heren was een verrassing die bij velen garage-liefhebbers zal blijven hangen.

Alles wat ze doen, stijgt boven de middelmatigheid uit. En dan is het wel mooi dat hier het geheel meer is dan de som van de onderdelen. Maar ook na deze bedenking stijgen deze heren vlot boven de middelmatigheid uit die garage-rock ons ooit laat horen. Dat alles met een ernstige korrel zou moet genomen worden, is duidelijk uit het feit dat ze met alles een loopje nemen. Niets op deze release lijkt dat je het serieus moet nemen, alhoewel ons anders doet vermoeden. Er is alles aan gedaan om niet veel verwachtingen te scheppen, maar dat is geheel onterecht. Als je de info leest die ze meegeven via alle media, is dat bijna altijd met een vette knipoog naar de waarheid. Kwestie punkgehalte kan dat natuurlijk tellen, maar dat mag niet de hoofdbrok worden.

Uiteindelijk zijn er kosten noch moeite gespaard. De opnames zijn bij de Oceanside studios gedaan van de bekende producer Ace Zec. De mastering werd gedaan door West Side Music (andere bands:, Against Me!, Thrice, The Misfits, Cage the Elephant, … ). Dus geen reden om aan te nemen dat het alles behalve ernst is. ‘Sonic Boom’ begint wel nogal vreemd. Goede muzikale start met een vocale onderbreking die twijfelachtig is en waar mensen misschien wel op gaan afhaken. Anderzijds, fris nummer die netjes in het gebied van het garage-genre blijft. ‘Watchmen’ is een schot in het roos te noemen. Een nummer dat rustig opbouwt, maar dan muzikaal een explosie ondergaat. Pakt mooi uit en blijft ondanks de lengte, een gevarieerd punk-nummer.

‘The Lynx’ en ‘Leaving Town’ doen het wat langzamer. Hier laten ze zien dat het niet enkel garage-punk is, maar dat er zelfs blues-invloeden inzitten. Zeker ‘The Lynx’ is een welkome afwisseling waar veel bands jaloers op zouden zijn. Muzikaal ook zeker een meerwaarde voor de luisteraar die op zoek is naar meer met een speciale vernoeming voor de solo-gitarist. Ook ‘Leaving Town’ doet het iets rustiger en laat vooral weer wat ruimte aan de luisteraar om niet constant te worden blootgesteld aan distortion en snelheid. ‘Regicide’ sluit dan weer knallend af en is een goede aansluiting met ‘Watchmen’. Hier doet het ons erg denken aan the New Bomb Turks.

BRLRS is een band die alles heeft om het in dit genre te maken. Met zo’n debuut doen ze al een stevige gooi naar een plaats in de subtop. De nummers zouden wat korter mogen, en af en toe eens echt exploderen. Ook de constante knipoog naar het niet serieus nemen van zichzelf, mag gerust een tandje minder. Natuurlijk is dat een genre waar je op het podium lol mag trappen, maar dat mag niet blijken op de kwaliteit van de muziek. Gelukkig weten ze dat nog enigszins goed te bewaren. De volgende release heeft zeker nog wat groeimarge. Mits een goede strategie gaat Oostende binnenkort te klein zijn!

Facebookpagina BRLRS

Wouter Vandeweyer