VI.BE

Een nieuwe maand, de tweede zitperiode is eindelijk voorbij, en dus is het weeral hoog tijd om nogmaals op zoek te gaan naar nieuw jong talent. Dat doen we door enkele fragmenten uit de grote vi.be-visvijver op te zoeken en dat jong, bruisend en aanstormend talent hier een platform te geven.

Dit keer valt de eer te beurt aan het Kortrijkse Eraserhead, dat met stevige garagerock de buren pleziert. In het muzikaal universum van die band, die in 2015 nog de vijf nummers tellende ep ‘Wartapes’ uitbracht, is er veel aandacht voor het visuele, voor de grillige schemerzone tussen performance en freaky kunstjes. De band speelde al enkele keren op nogal bizarre locaties en als de kans zich voordoet zouden de Kortrijkzanen dit vast wel eens meer willen doen. Net als het maken van (kort)films die ze van een bijhorende soundtrack voorzien. Dat de groep ervoor kiest om het artwork in eigen handen te nemen is een nobele zaak, zolang dit niet in de weg komt te staan van de muziek zelf. Die blijft gelukkig centraal staan, zoals onder meer te horen is op hun ep.

Eraserhead veegt de voeten niet en knalt ‘Do Androids Dream Of Electric Sheep’ meteen al droog binnen. Een loeiharde kopstoot vol rauwe drums, gitaren die alles opslorpen en een zanger die ervoor gaat. Heel noisy en “très” ongepolijst zoekt deze bende een sound die zowel punky invloeden als elementen uit de garagerock in zich draagt. ‘Trompetstront’ is niet alleen een aardige titel, maar vooral een meer dan deugdelijke song met sporen van Queens Of Stone Age die zo op een soundtrack van David Lynch zou kunnen figureren. En met titels als ‘Interstellar Nightlife’ hintten ze lichtjes naar Pink Floyd, al is de psych-sound die ze brengen van een heel andere aard. Nummers als ‘Anita’s Psychedelic Dinner’ bevatten onder meer spoken word samples, maar evenzeer zijn er streepjes funk. Kortom: een gezellige Kortrijkse bende waar we vast nog van gaan horen. (Patrick Van Gestel)