VI.BE

De keuze voor vi.be gaat deze keer naar het Gentse Vermillion House. De muzikale escapades van dit viertal worden hier alvast goed gesmaakt. De band rond vocaliste Mathilde Smessaert (22 jaar) laat zich met vier songs waar het speelplezier van afdruipt alvast opmerken. Te horen is een opmerkenswaardige fusie van pop, rock, hiphop en jazz, waarbij de opvallend sterke en wendbare vocaliste zowel bas (Fabio Brison), toetsen (Niek Braeckman) en drums (Gregory Simons) bijeenhoudt.

Het viertal heeft inmiddels al wat liveoptredens achter de rug, voornamelijk in en rond het Gentse (o.a. Minard, Studio 69, Radio Earthfield, Jonge Wolven). Maar dit neemt niet weg dat Vermillion House ook buiten het Gentse weleens potjes zou kunnen breken. Ze hebben er alvast de songs en de attitude voor.

Het groepsgeluid is opvallend volwassen. Met de frisse, jazzy opener ‘Tidal’ wordt de luisteraar meteen in een avondlijke sfeer gedropt, dankzij de groovy vocal van Smessaert, die erg energiek is en toch ook finesse laat horen. Vaag vangen we echo’s op van een jazz lady als Billie Holiday al haalt Smessaerts stem net wat sterker uit. Ook de song zelf is erg matuur: tegen de jazzy interactie van bas, toetsen en drums houdt Smessaert alles mooi bijeen.

En dan is er het sensuele ‘Hurdle’, waarbij alweer het vocale talent van Smessaert zich laat opmerken. Zacht en laidback is de sfeer van de song die aanzet tot dagdromen. Zo ongeveer halfweg, als de song net iets te eendimensioneel dreigt te worden, valt op dat er ook op de achtergrond vanalles gebeurt.

‘Thisire’ wordt geïntroduceerd door een pianomelodie en handclaps, ideaal om tijdens optredens en festivals het publiek mee op sleeptouw te nemen. Erg verleidelijk allemaal, zeker als de band experimenteler terrein opzoekt en zowel Smessaert als band iets agressiever uit de hoek komen zodat deze song het hoogtepunt vormt van de vier songs die op het vi.be-profiel van Vermillion House te horen zijn.