VI.BE

Whocat bestaat twee jaar en viert dat met een eerste ep, gefinancierd door optredens overal te lande. Daarop voert de alt van zangeres Sarah Moonen de boventoon, maar niet zonder perfect ondersteund te worden door de instrumenten van haar drie kompanen.

Die kompanen zijn Joris Lindeman (staande bas), Benoit Minon (gitaar) en Davy Palumbo (drums en percussie). Net als Moonen waren ze vooral actief in het jazz-, wereldmzuiek-, rock- en chansoncircuit en allemaal lijken ze een voorliefde voor groovy melodieën te delen.

Moonen verleidt de luisteraar meteen in opener ‘Two Steps Back’ waarin ze haar stem wat geheimzinnig en plagend laat glijden tussen de jazzy klanken die de band produceert. Dat de jongens in de achtergrond fluisterend meezingen verhoogt de intrige nog en het lange, zwoele instrumentale gedeelte bouwt daar heerlijk op verder.

In het klassiek aangeklede ‘Lady’ klinkt ze dan weer smachtend tussen de strijkers en de glijdende gitaar door, daarbij een wreed spel spelend met het onderwerp van haar verlangen: “Don’t call me baby, I’m not your world no more / not yours, you’re not mine / kiss me like a stranger”.

Single ‘Fishy Five’ die eerder al #dagelijksbrood was, is een ander paar mouwen. De versnellingspook wordt resoluut naar rechts gesnokt. De bas en de percussie klinken plots nerveus en de gitaar klinkt voor het eerst echt rockerig.

Met ‘Citizens’ verschuift de focus terug naar de jazzy groove, maar Moonen neemt plots stevige woorden in de bevallige mond en klinkt plots een pak ondeugender. Maar stoeiende meisjes lopen tijdens stoute spelletjes wel eens blauwe plekken op en dat blijkt ook uit de rockende titeltrack.

Alleen in slotsong ‘Speaking Is Silver’ is Moonen eigenlijk overbodig. De songs ontvouwt zich langzaam en is zeker de eerste minuten een heerlijke, lome soundtrack bij het ontwaken, maar de flauwe, cliché tekst draagt niets bij en leidt zelfs af. Pas helemaal aan het gaatje, wanneer Moonen haar stem eerder als een instrument gaat gebruiken, komt het goed.

Jazz is de kapstok waaraan Whocat vele muziekjes ophangt op deze veelbelovende ep waaraan zelfs niet-jazzliefhebbers heel wat plezier zullen beleven.