VI.BE

Uncle Wellington’s Wives als onze vi.be: een “safe bet”, dat is zeker. De band werd begin dit jaar geselecteerd voor De Nieuwe Lichting en heeft sinds een poosje een tweede ep uit.

Onlangs vierden we de tweehonderdste verjaardag van de slag van Waterloo waar Wellington Napoleon versloeg, dus waren we wel eens benieuwd of deze muzikale nonkel en zijn vrouwen even slagvaardig waren als ‘I Will Handle It For Now’ al deed vermoeden.

De wapens die deze Gentse band rond Jonas Bruyneel hanteert, verschillen alvast van de blanke sabel: verleidelijke harmoniezang, donkere altviool, fijnzinnig pianogetokkel, parelend klokkenspel en een eenzame Rhodes worden ingezet om de defensie van de luisteraar te laten zakken. Met succes!

Een niet onbelangrijk onderdeel van de muziek zijn de poëtische, vaak raadselachtige teksten van Bruyneel waarin naakte beren, rondtrekkende circussen en smaragden figureren. Elke song is een impressionistisch, soms magisch realistisch verhaaltje waarin elke stem een personage speelt.

Zo is ‘Dhunché’ een triest verhaal over loslaten met toch een sprankel hoop. In ‘Emerald’ horen we een discussie over de teloorgang van schoonheid en in ‘It’s A Pleasure’ wordt Uncle Wellington beroofd van een illusie. Het folky ‘Lord, I Fear Eternity’ tenslotte stelt een aantal levensvragen.

Dat deze ep een lange ontstaansgeschiedenis kende (en mede daaraan zijn titel ontleent) mag geen verwondering wekken. Je hoort dat hier hard aan is gewerkt. Gelukkig doet de productie van Jasper Maekelberg (Jef Neve, Yuko, Jonathan Jeremiah …) dat werk alle eer aan. Uncle Wellington’s Wives was bijna verslagen de voorbije jaren, maar kan met deze ep opnieuw aan een veroveringstocht beginnen.