VI.BE

Tijd alweer voor een frisse duik in de steeds meer uitdijende vi.be-database. De keuze viel deze keer op Simple Pigeons, geen al te simpele muzikale duiven uit de omgeving van Wevelgem. The Wevelgem Five speelde inmiddels al enkele voorprogramma’s, onder meer voor Moats, Team William en Willow, en maakte indruk tijdens De Nieuwe Lichting (Studio Brussel) en optredens in onder meer café Video (Gent) en Kamikaze (Mechelen).

Het kwintet bestaande uit Bjorn Vuylsteke (drum), Lowie Coolsaet (gitaar, toetsen), Thibault Vanderdonckt (stem), Robbe Verlinde (gitaar, percussie) en Broos Verlinde (bas) grossiert in warmbloedige poprock die vage verwantschappen toont met bands als Balthazar (van wie ze al eens ‘Blood Like Wine’ coverden) en The National. Verdere referenties: Arcade Fire, Wilco en Clouseau. Omdat het kan, zeker in functie van het groepsgebeuren.

Op hun eerste gelijknamige ep vinden we vijf composities terug die het beste voor de toekomst beloven. De band mikt op de emotie (wat hen soms best aardig lukt), al zijn ze nog erg jong en weten ze soms ook niet waar het allemaal heen moet. Dit neemt niet weg dat er aardige dingen te horen zijn op die ep en dat naar verluidt ook hun optredens een ervaring zijn.

Goed, zullen we ons dan maar als vanouds over de muziek zélf buigen? Neem een song als ‘Orphean Marriage’. Een trefzekere baslijn, melancholische gitaarlijnen en zacht wegtikkende drums. En een stemmige vocal van frontman Vanderdonckt om het mooi af te maken. We horen erg boeiende tempowisselingen, terwijl er klankgewijs ook geëxperimenteerd wordt met hevig openbloeiende geluidslagen (denk: Sigur Róslike geluidsgolven). Een eerste kennismaking en die zit al meteen goed.

Tijdens het prikkelende ‘Asphyxiated’ horen we dat de jongens effectief een The National-achtig groepsgeluid nastreven, hetgeen beklemtoond wordt door de specifieke frasering en zanglijnen van Vanderdonckt. De band laat horen goed op elkaar ingespeeld te zijn en heeft oor voor detail, zoals blijkt uit het sfeervolle ‘Backdoor Lover’.

En dan is er een wat aparte track als ‘Brutus’. Die kabbelt uitgesproken rustig voort, op een aangenaam wandelritme. Toch verveelt de compositie niet, want na een minuut of twee schakelen de jongens een versnelling hoger en barst de song helemaal open, inclusief bijzonder fijne arrangementen. Als bonus vinden we een liveregistratie van ‘Blood Like Wine’ (Balthazar) door de simpele duiven. Niet de allerbeste cover, al toont het wel aan dat de band de muzikale uitdagingen niet uit de weg gaat.