VI.BE

December. En dan het is weer tijd voor een verse lading vi.be. Na Whocat en Simple Pigeons selecteerden we deze maand About Bread, het project rond Niels Strybos (elektronica, gitaar, bas, toetsen, drums). Die laatste is al sinds zijn zestiende in de weer met muziek. Eerst nog met akoestische gitaren, maar doorheen de jaren verruimde zijn muzikale blik en kwamen er steeds meer instrumenten (MIDI-controllers, software …), genres en invloeden aan te pas.

Dat is ook duidelijk te horen aan de muziek die About Bread produceert. Een waar lappendeken van ideeën en invalshoeken, die erg vakkundig aan elkaar gelast worden. Intussen (de eerste ep ‘No Circles’ dook al op in 2011) heeft Strybos ook een heuse liveband rond zich verzameld.

Het eerste album kwam uit in 2014. Strybos bleek het debuut ‘It’s To Leave The Planet’, op een klein partje artwork na, helemaal op zijn eentje geconcipieerd, geschreven en geproduceerd te hebben. Een kleine tour-de-force van een erg ambitieus muzikant, die met het energieke ‘Senseless Song’ eerder al eens opgepikt werd door Radio 1.

Wie de elf tracks op Strybos’ album hoort, denkt haast Pavlovgewijs aan Pinback en Rob Crow. Heerlijke melodietjes die met elkaar vervlochten raken, soms op elkaar botsen en een weg zoeken. En dat alles als resultaat van ambachtelijke huisvlijt: Strybos houdt nog steeds van een eenvoudige basis (een gitaarmelodietje), maar bewerkt die dan met (drum)loops en sounds zodat een donkerdere indiepoprockvariant ontstaat.

Niet onterecht dat de band zich steeds meer laat opmerken, niet alleen in erg fijne compilaties zoals 22tracks, maar ook tijdens optredens (Oost.Best! …). Strybos heeft een uitstekend musicerend trio (Dierickx, Maddens, Verwerf) rond zich verzameld met de ambitie om die ambachtelijke huisvlijt ook live verder uit te werken. En dat werkt blijkbaar meer dan aanstekelijk.

Er duikt al eens wat nostalgie op (zoals bij ‘Throw Me’). In het muzikaal universum van Strybos en co wordt al eens een taalgrapje uitgehaald (het wat vaag naar de weird pop van The Cure neigende ‘Disambiguation’). In ‘Rope? Check!’ wordt al eens een klavier beroerd, al duurt het niet lang voor de song onverwachte, meer experimentele richtingen opzoekt.

De Pinback-connectie duikt misschien nog het meest straight-in-the-face op bij het prikkelende, dromerige ‘Telephobia’. Dat laat volop ruimte voor (live) improvisaties. Knap hoe de song naar het einde toe werkelijk uit de cocon barst. En dan is er de coda ‘Shut Up My Friend’, een van de vele duistere songs.

Laaf u gerust aan een van de vele kanalen waarlangs Strybos en co muziek uitbrengen en ga hen zeker eens live aan het werk zien, want dat About Bread nog voor knappe momenten zal zorgen staat boven alle twijfel. (Philippe De Cleen)