VI.BE

“Alternatieve rock met Britpop- en Strokesinvloeden”. Zo omschrijven de jongelui van Fitzgerald zich, een vijfkoppige bende herrieschoppers uit de Westhoek die zich sinds heden ook het nieuwe Cutting Edge Talent mogen noemen.

En inderdaad, bij een eerste luisterbeurt lost de band de verwachtingen waarmee ze ons als goedgelovige parochianen hebben opgezadeld volledig in: het uitstekende ‘The Way Beyond’ lijkt – misschien net iets té – fel op ‘In Transit’ van The Strokes-gitarist Albert Hammond Jr., maar laat verder een band horen die het métier van het songschrijven goed onder de spreekwoordelijke knie lijkt te hebben. Fitzgerald heeft de catchy refreinen, de gestroomlijnde verses en de weloverwogen breaks in huis en strooit ze dan ook vlijtig in het rond.

Ook met ‘Neologic’, het titelnummer van hun debuut-ep, weet het vijftal indruk te maken met een geluid dat doet denken aan bands als Hot Hot Heat, The Libertines, The Cribs en – euhm – The Strokes. Fitzgerald springt nooit echt zuinig om met melodieën, riffs en hooks, maar met een verrassend brassgedeelte halverwege ‘Neologic’ weet de band zich echter wel the onderscheiden van de vele dertien-in-een-dozijn-indiebandjes die Het Vlaamsche Land anno 2015 rijk is.

De heren van Fitzgerald lijken ons het type kerels dat hun uren en laatste centen slijt op zowat alle Date With The Night-feestjes in de Sioux te Gent, om na afloop (en ettelijke Vedett'jes later) voor de 739e keer aan elkaar uit te leggen waarom Blur nu precies beter is dan Oasis, terwijl hun slapeloze kotgenoten tevergeefs op de muren liggen te bonken. En van dat soort kerels, dames en heren, kan er nooit genoeg zijn. (Arne Van Duppen)