Genderongelijkheid blijft een persistent probleem in de muziekindustrie, zowel voor als achter de schermen. Ondanks de vooruitgang die wereldwijd is geboekt, tonen recente studies aan dat vrouwen nog steeds sterk ondervertegenwoordigd zijn in essentiële functies. Deze bachelorproef richt zich op de verkenning van de mechanismen die zulke ongelijkheid in stand houden, met bijzondere aandacht voor de rol van gatekeepers zoals programmatoren, die de toegang tot de muziekindustrie beheren.

De studie combineert literatuuronderzoek met een analyse van recente statistieken om te onderzoeken hoe sociale en symbolische grenzen de deelname van vrouwen in de muziekindustrie beperken. Daarnaast wordt gekeken naar de ervaringen van vrouwelijke professionals in de industrie om inzicht te krijgen in de uitdagingen waarmee zij geconfronteerd worden. De bevindingen tonen aan dat genderstereotypen, een gebrek aan vrouwelijke rolmodellen, en ondoorzichtige selectieprocessen belangrijke belemmeringen vormen voor vrouwen in de muzieksector.

De factoren die het meest meespelen zijn te categoriseren in drie mechanismen die ongelijkheid in stand houden: homosociality, netwerk en sociale grenzen, en bepaalde symbolische grenzen.

Deze drie bovenstaande mechanismen liggen aan de basis van wat ook wel ‘het glazen plafond’ wordt genoemd, een metafoor waarmee de onzichtbare barrières worden aangeduid die het vrouwen onmogelijk maakt om door te stoten naar hoge, leidinggevende posities. Het verwijst naar het feit dat vrouwen tegenwoordig dan wel kunnen opklimmen in de hiërarchie van de onderneming, industrie of structuur, maar slechts tot een bepaald niveau kunnen doorstoten. Het resultaat van die beweging is dat ze grotendeels afwezig zijn aan de top van deze ondernemingen. Het benadrukt de noodzaak voor organisaties om bewust beleid te voeren dat vrouwen ondersteunt en aanmoedigt om leiderschapsrollen te ambiëren.

Dat glazen plafond voedt op die manier ook de vicieuze cirkel van genderongelijkheden in de muziek. De oververtegenwoordiging van mannen in hoge functies of beslissingsnemende artistieke en inhoudelijke functies lijkt een ware boys club te vormen. Dat draagt bij aan het in stand houden van de ondervertegenwoordiging van vrouwen, achter de schermen, maar ook vooral op het podium.

De resultaten van het onderzoek suggereren dat er niet alleen meer bewustwording nodig is, maar ook dat structurele veranderingen in de industrie noodzakelijk zijn om een gelijk speelveld te creëren. Dat omvat onder andere de bevordering van diversiteitsinitiatieven, de herziening van selectiecriteria en de stimulering van een inclusievere cultuur binnen de muziekindustrie. De conclusie van deze bachelorproef onderstreept het belang van een gezamenlijke inspanning om genderongelijkheid in de muzieksector aan te pakken en zo een meer inclusieve en diverse industrie te realiseren.