VI.BE

Knopen hakken Tina (drum) en Alek (gitaar) samen door maar op de vraag wie van de twee de beste zangcapaciteiten heeft, luidt het antwoord: “For you to find out!” Zeker is dat The Glücks eind vorig jaar het provinciale rockconcours Westtalent wonnen en intussen ook optredens in Nederland, Frankrijk en Duitsland achter de rug hebben. Komende zomer spelen ze in Londen en deze maand is het Oostendse garage/bluesrock-duo de vi.be-band van de mei-RifRaf.

In de studio van Arjan Bogaert (“een toffe no-nonsense dude”) registreerden The Glücks hun ‘Barefoot Sessions’, een live en onversneden momentopname die op beperkte oplage verkrijgbaar is. In principe al hun vierde schijf maar aangezien The Glücks nog nooit echt een officiële release hebben uitgegeven, blijft het nog even wachten op een eerste full album. Omdat er echter nooit genoeg rock-‘n-roll-koppels met een lekker vuile en hartstochtelijke sound zijn, laten we Tina en Alek wél al aan het woord in RifRaf.

Tina: ”Haha, wat betekent rock-’n-roll? Jong van hart en rechtuit zijn? Onafhankelijk willen zijn van conventies? Zo veel mogelijk experimenteren en ervaringen opdoen? Ik zeg volmondig ja. Er zijn waarschijnlijk wel bands die alleen maar gaan voor naam en faam maar voor ons is muziek veel meer dan dat. Het is pure passie. Een levensstijl, een schreeuw om vrijheid en een vorm van rebellie. The Glücks is niet zomaar een bezigheid: de groep is echt ons leven. Alek en ik hebben elkaar ontmoet dankzij muziek. En om elkaar beter te leren kennen, besloten we naar Keulen te wandelen. Na een lange tocht, een overnachting bij een pedofiel en een vette show van The Meteors, was het duidelijk dat we dezelfde opinie en ingesteldheid hadden. Het klikte en nog geen week later stonden we, zonder dat we gerepeteerd hadden, op een podium. We hebben nog even met een andere drummer gespeeld maar nadat die eens last minute afbelde, wisten we dat we met twee verder moesten. We gaan er gewoon voor. Die kracht is en blijft the trigger van The Glücks. En we klinken wild, onbegrensd en passievol.”

Alek: “We geven niet om trends en pretentie mag geen kans krijgen. Plezier staat centraal. The Glücks is music by the people for the people. Alles dat wild en vrijgevochten klinkt, is voor ons een inspiratiebron. The Cramps, bijvoorbeeld. Changed my fucking life.”

Tina: “The Cramps zijn het bewijs dat muziek ook puur, rauw en primitief mag zijn. We zijn lang overtuigd geweest dat bands van nu ons niets te bieden hadden maar we zijn bijgedraaid. Of muziek nu recent of een deeltje van de geschiedenis is, maakt niet uit. Je moet het gewoon voelen. Ook hedendaagse acts als The Magnetix, Black Diamond Heavies, Bloodshot Bill, King Automatic, Thee Oh Sees en Ty Segall hebben groove, power en ruwheid.”

Alek: “Het mag allemaal wat uit de haak klinken. Fouten en imperfectie zijn het bewijs van menselijkheid. Het publiek krijgt constant voorgekauwde muziek voorgeschoteld. Alsof er geen andere keuze is. Troep heeft ondanks de bewaarmiddelen wel degelijk een houdbaarheidsdatum.”

Tina: ”Afgelikte muziek klinkt te opdringerig, te gefabriceerd, te oppressief. Alsof er te lang over is nagedacht hoe muziek moet overkomen. Zonder rekening te houden met het daadwerkelijke karakter ervan. Wij willen net de boodschap overbrengen dat het gerust anders mag en moet zijn.”

Alek: “Alles wat we doen, doen we uit liefde voor elkaar en het leven.”

Tina: ”We zijn een sterke liefdevolle unit. Anders zouden we The Glücks niet zijn.” (lacht)

Alek: “Liefde, levenslust en Weltschmerz gaan bij ons hand in hand. Veel dingen zijn lang zo erg niet als wat mensen er soms van maken. En van andere zaken moet je je bewust zijn in plaats van ze te verbloemen. Pessimisme houdt wel ergens op. Je kan creatief omgaan met leed. Bij ons vertaalt zich dat in iets positiefs. We hadden ons kunnen afschermen van de wereld en al zijn zorgen maar er zijn geen vier wanden die onze levensvreugde kunnen begrenzen en definiëren.”

(Bram Vermeersch)