VI.BE

Van zeer ingetogen tot zeer uitbundig maar met de stem als absolute leidraad, zoek ik tijdens het musiceren naar vrijheid in de stem, in het bewegen, in muziek, in het denken, in de tijd, naar wat er op dat moment in de lucht hangt. Met mijn muziek wil ik mijn omgeving (maar ook mezelf) een stukje dichter bij zichzelf brengen. Het onvermijdelijke ripple effect dat elke fractie van een actie veroorzaakt wil ik zoveel mogelijk sturen naar het verbinden, het liefhebben, rust en vrede voelen en het durven voelen en beleven van levensenergie. Dit door op een podium zo bold als kan mezelf te zijn, mezelf in zijn volledigheid te tonen en via deze weg anderen uit te nodigen hetzelfde te doen. In opname vertaalt dit zich in een zoektocht naar het zo tastbaar en dichtbij mogelijk bij de luisteraar brengen. Ik vind het belangrijk dat de opnames oprecht en doorzichtig zijn.

In mijn repertoire hoor je alternatieve soul met invloeden uit indie, r&b, afrobeat en af en toe een gewaagde dosis impro met een punk insteek. Buiten de lijntjes kleuren en even vrij fraseren als in een klassiek viool concerto, zit in mijn muzikaal dna. Mijn eerste bewuste kennismaking met musiceren als kind was op viool.

Inhoudelijk gaan mijn meest recente songs over naar binnen keren, het aftasten van grenzen, het herkennen/loslaten en accepteren van ego, het uit je schulp komen, jezelf verliezen in de buitenwereld, jezelf weer herontdekken, ...

Ik heb geen rechtstreekse inspiratiebronnen voor mijn songs, maar muzikanten waar ik erg naar opkijk zijn o.a. Tony Allen, Flea (RHCP), Sinead O'Connor, Itzhak Perlman, Etta James, Trixie Whitley, Kae Tempest, Loyle Carner, Pa Salieu, Half Moon Run, Donny Hathaway, Betty Davis, the list is honestly way too long... en die zullen ongetwijfeld wel ergens mee in mijn creatieproces geslopen zijn.

Ik heb 5 jaar zang/songwriting gestudeerd (BIMM London, PXL-music Hasselt) en heb daarna de tijd genomen om mijn muzikale leefwereld te herontdekken en te ontwikkelen. Het Amaea Rae verhaal begon met een reis naar Ghana, waar eveneens mijn roots liggen, en waar ik naast het weten voor het eerst ook voelde that there's so much more out there, so many different sorts of connection, feelings that are just waiting for me (for all of us) to explore. Ik wil niets liever dan via muziek in connectie gaan met de wereld.

In 2022 won ik tijdens het afstuderen met Amaea (solo) de Wanatoe-prijs van stad Hasselt. Hierop volgden enkele solo gigs o.a. tijdens het Stadsmuzikantenfestival in Tongeren (2022), Kunstennacht in Huis Hoste te Hasselt (2023), Femina Eterna (MUZE, 2024).

Naast de ontwikkeling van eigen muziek was ik de afgelopen jaren te zien/horen bij o.a. Vermin Twins, Stef Kamil Carlens & The Gates Of Eden, SKC @KMSKA, 'When I Look at a Strawberry, I Think of a Tongue', SKC & The Swoon, SKC & The Poem.

Enkele snippets on tape:

https://youtu.be/sWm3RMoHJAg

https://fb.watch/vDJrTLRL9D/

Momenteel toer ik met SKC & The Swoon en zit ik mee in muziektheaterproductie Mystica (Movedbymatter). Naast enkele losse studiosessie bij onder meer Zwangere Guy en Cellini, zit ik in het laatste stadium van mijn eigen eerste song releases.

De Amaea Rae live band bestaat uit: Mirko Banovic (Arno, Arsenal, Stef Kamil Carlens) & Sam Gysel (Arno, Stef Kamil Carlens & the Gates of Eden, Fugu Mango)

De eerste optredens met Amaea in huidige bandvorm waren op Chambres d’O te Oostende en de Schipgatsessies in Koksijde (2024).

Enkele snippets on tape:

https://youtu.be/EpMml3-LEFU?si=3rU91idMPi0y4Bxw

Recently:

Ik ben met Amaea Rae artist in residence '24-'25 in Rataplan.

Mijn recentste Amaea Rae gigs waren mijn showcase gig (full band) in Rataplan (sept '24) en in C-mine (Genk) en Trix (Antwerpen) (okt '24) als voorprogramma van Cellini. Naast het voorprogramma werd ik ook uitgenodigd om een collab mee te performen tijdens de show.

Mijn most memorable gig tot nu toe was op het Dialaw festival '23 in Senegal. Ik was daar met multidisciplinair theater 'When I Look at a Strawberry, I Think of a Tongue' en werd on the spot mee opgenomen in de line-up van het festival. We (Mirko Banovic, een lokale percussioniste, en ik) mochten op een podium op het strand optreden. De spontaniteit die daarbij vereist was en naar boven kwam, is er een die ik streef mee te nemen naar ieder optreden.

Er liggen een tiental songs klaar voor de laatste edits, master en release. 'If All The Words Would Disappear' is misschien niet de meest logische eerste stap, maar het is voor mij wel belangrijk dat het de eerste stap is. Het nummer vertrok vanuit een donkere plek, maar groeide uit tot een life saver voor mezelf. Het vertrok vanuit de vraag: wat als ik nu, zonder enige consequenties, zou kunnen verdwijnen? Is er iets wat mij dan nog tegenhoudt? (Het antwoord hoor/voel je terug in de song.)

Ik ben in a sense een typische bedroom songwriter. Urenlang jammen met mezelf, liefst tot in de vroege uurtjes, is my happy place (naast een wisselwerking met een publiek live...). Dat is hoe ik telkens opnieuw het leven leer leven. Mijn songs zijn niet af vooraleer ze uitmonden op een soort innerlijke rust, een weer met de voeten op de grond, een sterkte vanuit het dragen van my heart on my sleeve.

“die onzekerheid, die ik vermijd

wil ik stiekem zachtjes bewandelen als een wollen, pluizig, zijdezacht dekentje.

zo geniet ik.

zo kom ik tegemoet.

zo schrijf ik mijn verhaal

zo laat ik mijn verhaal schrijven”