VI.BE

Sinds 2015 trekt Lucky in oude koude boxcars op het tempo van een oude stoomtrein, gestaag verder door de Rocky Mountains. Aan zijn zijde die oude versleten gitaar waarmee hij zijn verhalen vertelt.

Te midden van zijn rit, kwam eind van 2019 de stoomtrein van Lucky plots tot stilstand... . De sporen brachten hem onder meer naar de Snakemountain in Fairtown, naar volgepakte Loodsen in Shot Town en tenslotte naar Sugartown. Die sound werd toen al eens vastgelegd in "This is Lucky Came to Town"

Zoals anderen het omschreven:

“Zij brengen ons muzikale verhalen die zich laten omschrijven als uitstekende Americana” Freddie (rootsville.eu)

"Prima band met zeer mooie samenzang en passie voor hun muziek" Johan Philipsen - Time Switch (Radio Venray)

Helaas, raakten de sporen besneeuwd en er was haast geen doorkomen meer aan. Lucky trok zijn vest wat hoger toe en sprong van de trein. Hij nam afscheid van zijn mede-boxcar riders en wenste hen 'good luck'. Met drie trouwe reizigers trok hij verder...

Op zoek verhalen, op zoek naar een pad doorheen die ondoordringbare Rocky Mountains.

Hij ontmoette er outlaws op de vlucht voor de wet. Hopeloos verliefde zielen die hun dromen najoegen en mannen die hoopten dat hun geluk weldra zou keren. Na een verplichte isolatie break besloot hij zijn stem te verheffen.

Met een bluesy stem bezingt hij hun verhalen. Folk songs over dansende meisjes en geesten die langs de oevers van de Mississippi dwalen, ... .

Hij sloot nieuwe vriendschappen en smeedde nieuwe banden. Lucky stapte opnieuw aan boord van de trein, vergezeld van zijn drie trouwe vrienden en één nieuw gezicht.

Klaar om de verhalen opnieuw te gaan vertolken.

Roots in folk, blues, country... . Doorleefde Americana, dat is Lucky Came to Town. De heerlijke melodieën en de fijne samenzang geven de soms donkere teksten net wat meer kleur. Het is Americana van bij ons... en plots was daar het eerste officiële debuut met "December Session".

een mooi traktaat aan aanstekelijke americana en fraaie countryrock,.. volgens Luminous Dash

of volgens rootsville Americana van een hoog niveau in de sfeer van een John Prine, Steve Earle..

De Lucky familie werd groter...

Anno 2023 ging Lucky op zoek naar een rijkere sound en ontmoette ze aan die befaamde crossroads een man. "Making a deal to play that damn guitar." We hielden hem tegen en vroegen hem wat hij van plan was. "Playing guitar!" Was what he said. We twijfelden geen seconde en trokken hem aan boord van onze geliefde boxcar. Hij had maar weinig woorden nodig, hij liet zijn vingers praten en wij waren overtuigd.

Lucky Came to Town zijn

The Key Keeper: Dimitri Laes - Keys; The Backseat Driver: Bart Steeno - Drums; The Devil's Backbone: Joost Buttiens - Bas; The Girl of the North Country: Annemie Moons - Vocals and Harmonica; The Stringpicker: Wouter Grauwels - Guitar; The Storyteller: Kim Van Weyenbergh – Vocals and Guitar;

Reading more... the Bigger Lucky story...

Ergens in het verre 2015 had singer-songwriter Kim Van Weyenbergh genoeg van het eenzame Rain Dog bestaan. Na enkele jaren muziek te spelen, op te treden doorheen het ganse land en zelfs de oversteek te maken naar de US, was het tijd voor een nieuw hoofdstuk.

“Leaving the travelling road…”

Op een zekere dag kruiste zijn pad met dat van Annemie Moons. Toen hij zijn gitaar pakte om een slaapliedje te zingen voor hun jonge spruit, besloot ze plots mee te zingen en niet zo verbazend paste hun twee stemmen ongelofelijk mooi samen.

Ergens ver weg van de oevers van de mythische Dijle, waar Margriet stroomopwaarts stroomde, nabij de notoire Leming, waar dwaallichtjes onschuldige reizigers betoverden, daar vinden we de Lindense heuvels terug.

Een plaats waar schilderachtige holle wegen je de weg leiden door de dik beboste flanken van de Chartreuze of de Pellenberg. Met het zicht op de Tempelberg kreeg Kim Van Weyenbergh een idee. Er stroomde geen Tennessee of Mississippi, maar toch zag de Americana band “Lucky Came to Town” het leven en ging Van Weyenbergh op zoek naar zijn Luckies!

“A man with a plan…”

Al snel kwam Van Weyenbergh op zijn reis door zijn “Immaginary Appalachian” zijn drie Luckies tegen. Vanaf het moment dat die eerste zinderende basnoten de harmonie met de gitaar vervolledigden stond het vast, alsof het in de sterren geschreven stond, die eerste Lucky was een feit!. Joost Buttiens zou zo die eerste Lucky worden.

Als Mechelaar eigenlijk min of meer een vreemdeling in het Leuvense heuvellandschap, toch gaan zijn roots terug naar het muzikale Diest. Diezelfde stad die ons helden als Guy Swinnen en Kathleen Vandenhoudt gaf, die gaf ons … “De Joost” de wandelende muziek encyclopedie!

Meteen na die eerste kennismaking suggereerde Joost een pianist. Eéntje met liefde voor de blues want ja, van zodra hij “Dr. John” of “Richard Manuel” gewijs tekeer ging over die toetsen van het keyboard… damn! Eigenlijk wisten we het toen al, die moeten we hebben.

De hoeksteen van een portie heerlijke Americana, de man van de vele klanken en hemelse harmonieuze noten, Dimitri Laes werd al snel een officiele Lucky.

“His roots go deep in the Linden hollers”

Twee mannen die tot op vandaag nog steeds trouw op post blijven, twee mannen die kunnen filosoferen over muziek. Beide met hun eigen invloeden, beide met hun eigen mening…

“The foundation of the Lucky nation”

“A hidden door …”

De derde Lucky had al heel wat watertjes doorzwommen en zorgde voor de iets ruigere en wildere look. Al snel hadden de oorspronkelijke Luckies door dat de krachtige steady drumbeats van Bruno Goedhuys hen deden denken aan die denderende goederentrein.

Ze besloten om door de verborgen garagedeur te stappen en zo kreeg Lucky zijn definitieve vorm: bas, piano, guitar, drums and two voices!

Het leverde een mooi resultaat op in de zelf geproduceerde demo “This is Lucky Came to Town”, en na enkele fijne en krachtige performances in Lubbeek, Schoonderbuken, Aarschot kwam er helaas vroegtijdig een eind aan de samenwerking.

“A cellar door …”

De Luckies reisden naar einde en verre en na even zoeken vonden ze inderdaad iemand die in de voetsporen van Bruno kon stappen. Samen werd er met de volle goesting gestart aan een nieuwe demo. Helaas bleven die opnames steken in één of andere ongure kelder en moest Lucky na korte tijd opnieuw op zoek gaan naar iemand waardig genoeg om de voetstappen van Bruno te vervolledigen.

“There’s a light at the end of every tunnel, but not yet …”

Dapper begon de zoektocht opnieuw…

Aangetrokken tot nieuwe muziek, nieuwe talenten proberen te ontdekken en contacten te leggen met andere muzikanten, het was ook nu het devies van Van Weyenbergh. Navigerend door een zee van mensen, werd zijn aandacht getrokken door een zeer fijne drumbeat.

Zijn hart en ziel in vertalen naar zijn drumstel, met een onvoorstelbare finesse en zijn verfijnd spel voegt Bart Steeno net dat tikkeltje extra toe. “Een extraatje, dat ze tot voor kort niet hadden.”

Samenkomen en muziek maken, want muziek wordt gemaakt in een repetitiekot en het is daar dat de magie plaats vindt. Even dacht Lucky Came to Town opnieuw vertrokken te zijn, maar jammer genoeg dacht de wereldwijde pandemie daar anders over en alles werd even in de kast geplaatst.

Toen het er eindelijk uit mocht, stonden de vijf Luckies echt wel te springen om er terug tegenaan te gaan. Samen met een ‘gast’ gitarist uit een ver, ver land, waar de mensen al zingend door het leven gaan, doken ze eind 2021 de studio in en zorgde ze met hun zessen voor een klein stukje magie.

Alle covid zorgen waren nog niet volledig achter de rug, toch sprak Dave Elli de wijze woorden:

“Muzikanten moeten muziek kunnen maken”

Met een vaag idee stapten Lucky ‘s avonds de Six String Studio binnen. De bedoeling: een beetje repeteren en de repetitie opnemen. “That was when a little magic happened.”

Live, puur en onversneden, een klein beetje mixing, zonder enige retakes werden er een achttal nummer ingeblikt om vervolgens wat te liggen rijpen - zoals dat hoort met goeie wijn - tot half 2022. “Misschien moeten we iets doen met de opnames” was het zinnetje dat plots Van Weyenbergh zijn hoofd ging. Dat avondje muziek is wat je hoort op de “December Sessions”, de eerste officiële release van Lucky Came to Town

Omdat ‘gast’ muzikanten soms een beetje apart en onvoorspelbaar zijn… verdween deze met de noorderzon, even plots als hij gekomen was.

“Let’s rock …”

Er werden nieuwe contacten gelegd, mede dankzij Dave, en er kwamen nieuwe gast muzikanten.

Helaas bleef het resultaat uit…

Een mooie facebookpost ging de ether in en al snel kwamen er likes en berichten binnen. Met een aandachtig oog hield Kim die in de gaten.

Er ontsnapte niet één aan de aandacht, maar het resultaat bleef beperkt, tot een eerste snelle luisterbeurt daar wat aan leek te veranderen. Heerlijke nuances op gitaar, fijn opgebouwd en in elkaar gestoken gitaarsounds waren de eerste dingen die opvielen. Niet twijfelen en snel volgde er een eerste bericht, “Altijd welkom om eens te komen proberen” en korte tijd later leek het beklonken.

Een meesterlijk gitaarspel met daarin een onmiskenbare authenticiteit en emotionaliteit. Iemand die het gevoel van de americana sound wonderlijk mooi in zijn gitaarspel legt. Een paar online gesprekken later, was het wel duidelijk.

Het behoeft geen betoog dat Wouter Grauwels perfect past bij Lucky Came to Town.

“What’s next?”

Nieuwe nummers inblikken voor die opvolger van de “December Sessions” en veel, veel live spelen!

Want ja… dit is Lucky Came to Town.

Een opmerkelijke Americana band uit het bruisende Leuven die geïnspireerd zijn door iconische artiesten als Jason Isbell, Steve Earle, John Moreland, Springsteen, The Jayhawks… . Ze zorgen voor heerlijke muziek!

Een getalenteerd ensemble die het publiek kan boeien met hun soulvolle melodieën, de tot nadenken stemmende teksten en een heerlijke mix van Americana die grenzen overschrijdt.