VI.BE

De muzikale band tussen bassist Wim Roose en gitarist Bjorn Truwant uit Gent gaat bij wijze van spreken terug tot de tijd van papflessen en pampers. Maar terwijl hun (bas)gitaarwerk met de jaren rijpte als een goeie wijn, strandde de ontwikkeling van hun stem op een iets lager niveau. Dus wat doen twee sympathieke jongemannen met muziek in hun lijf en vingers, maar geen stem om over naar huis te schrijven? Juist ja, die rekenen erop dat jongedames mét stem de zoekertjes van Poppunt lezen.

En zo geschiedde: één van de vele reacties op hun noodkreet was afkomstig van Lobke Aelbrecht, die dan ook nog eens belachelijk dicht bij het ‘repetitiekot sinds jaar en dag’ in de Hamerstraat woonde. Omdat de wereld klein is, bleek echter al gauw dat een vriendin van Lobke, Laure Geslin, dat zoekertje ook had gezien, en zo zaten we meteen aan de huidige bezetting van Last Exit to Loonville.

En dat het een dream team is, zullen we geweten hebben: de dynamiek die ontstaan is toen deze vier koppen bij elkaar kwamen, heeft ervoor gezorgd dat de groep plots grenzen verlegde: nieuwe nummers werden geboren, oude nummers werd weer leven ingeblazen, en minder gebruikelijke tot zelfs bizarre instrumenten werden bovengehaald (denk: zingende zaag, theremin, melodica, xylofoon). Het resultaat is iets dat zich even gemakkelijk in een hokje laat stoppen als een bronstige leeuw met hondsdolheid, maar nog het best te vergelijken is met een mengeling van The Velvet Underground, Mercury Rev, Cat Power, Pavement, Mark Lanegan, Pixies, Air en PJ Harvey: gevoelige, meerstemmige, melodische singersong met een dramatisch kantje en ongewone geluidseffecten. Zeker het beluisteren waard!