VI.BE

Meestal met de gitaar, soms met de nyckelharpa. Beetje stilte en warmte en ik ben al heel blij. Muziek maken om muziek te zijn. Even een moment, heel even maar.

Ze kijkt en naderbij zoekt ze

In een wereld rondom haar

Vertwijfeld scheurt ze een blaadje uit haar boek

Ze weet niet goed wat schrijven

Is er al niet genoeg geschreven denkt ze

Misschien wordt het tijd er wat aan te doen

Troosteloze woorden in een onbekende wereld

Zoekend en aftastend, voor eeuwig beetje ontregeld

Stemmetjes zweven rond haar hoofdje klein

Of ze ooit bij me kan zijn?

Ach, je stelt zoveel vragen, zegt ze

Hoe kan je ooit begrijpen als je me niet voelt?

Ik zal het je ooit wel eens vertellen

In mijn warm huisje, knusjes en fijn.

Wist je dat wat je altijd zei

De traantjes rollen zachtjes over haar wang

Ik wil ze wel troosten, dat wil ik al heel lang

Verlangen doet ze elke dag een beetje meer

En ik ontgoochel haar elke dag, keer op keer

Leg je zachtjes naast me

Tot het ontwaken van de dag je inhaalt