VI.BE

In 1985 werd Verhofstadt voor het eerst verkozen als lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en bleef er zetelen tot in 1995. Op 28 november van datzelfde jaar, op zijn tweeëndertigste, trad Verhofstadt toe tot de regering Martens VI als minister van Begroting en Wetenschappelijk Onderzoek. Deze regering viel op 19 oktober1987, Verhofstadt was dus net geen twee jaar minister. In die korte periode had hij echter zijn stempel gedrukt op het beleid. Verhofstadt voer een strenge, neoliberale koers met een strak begrotingsbeleid. Held voor de een, werd hij aartsvijand voor de andere. In deze periode verwierf hij zijn bijnaam "baby-Thatcher". Leo Tindemans had het over "een ijskoude boekhouder die in de ministerraad alleen maar vijanden heeft", Étienne Davignon liet zich ontvallen: "Verhofstadt zal pas content zijn als het land een woestijn wordt, omdat het netto te financieren saldo dan automatisch op nul komt." Verhofstadt ging in deze periode dan ook in tegen een aantal heilige huisjes van de Belgische politiek: hij zette de privatisering van de ASLK in en trachtte de macht van de ziekenfondsen te beknotten. Officieel was de regering-Martens VI gevallen over een communautaire kwestie (de zaak "Happart"), later zou echter blijken dat de aversie voor Verhofstadt vanuit de syndicale hoek (Jef Houthuys, voorzitter van de invloedrijke christelijke vakbond ACV heeft het over "da joenk") een even belangrijke rol gespeeld heeft.