Brusselse rapper Yannick Lombaerts, Yannish voor de muzikale vrienden, brengt op zijn Stoemp!-avond op 5 november meteen ook zijn debuut-ep uit. De winnaar van de hiphop-talentenjacht van Rapsalon komt samen met enkele bevriende artiesten die splinternieuwe ep live presenteren in KFK Hope: “Het is nogal wat zelfpromotie, maar ik geef ook heel wat andere artiesten een platform. De Nederlandstalige hiphop in Brussel heeft dat absoluut nodig, en daarvoor wou ik een samenwerking met VI.BE aangaan. Mijn visie draait voornamelijk rond het samenbrengen van mensen die geïnteresseerd zijn in Nederlandstalige hiphop. Ik ben zeer actief bezig met mijn muziek op sociale media, maar er is niets zoals de directe feedback van een concert. Zo’n directe connectie met de mensen die effectief naar de muziek luisteren, daar was ik naar op zoek.”

Voor artiest Lylia Gallard (Lyly Wa) vormt haar Stoemp!-avond ook een kans om zich te ontplooien: “Iemand waarmee ik muziek maak, stuurde me een link naar de pagina van Stoemp!, waarop ik mijn pitch inzond, maar ik verwachtte er niet veel van. Maar VI.BE zag iets in ons en mij, dat is duidelijk. We hebben elk onze unieke stempel kunnen drukken, vanuit onze eigen persoonlijkheden.”

Op 20 november debuteert Stoemp! in de binnentuin van Jardin Hospice, en zet Lylia vooral in op verbinding: “Ik zal zelf ook de microfoon in handen nemen, maar niet enkel om te zingen. Ik wil vragen stellen, over gedeelde ervaringen, en zo mensen dichter bij elkaar brengen. Openheid, dat is mijn thema, in de zin dat ik een ruimte wil creëren waarin iedereen geaccepteerd wordt, waar er geen judgement is. Ik probeer niet per se iets nieuws te creëren, geen nieuw concept. Ik wil eerder een authentieke ervaring vormen waar iedereen zich thuis voelt. Muziekgewijs doe ik veel. Ik zing, ik rap, ik produceer ook. Ik probeer zelfs wat reggae te maken. Ik beperk mezelf niet, en dat geldt ook voor mijn Stoemp!-avond. Ik plak nergens labels op.” 

Kippenhok

Architecte Yasmine Houari bracht dan weer haar werk en haar passie in verbinding voor haar Stoemp!-avond in de Vierwindentuin op 11 november: “We hebben elk onze eigen benadering als creators. Yannick en Lylia hebben als muzikanten hun uniek perspectief, maar ik hou van de manier waarop ik architectuur en muziek, space en sound, kan samenbrengen. Ik ken alle goede plekjes op dat vlak (lacht). Het is heel mooi om een ervaring te creëren waarbij mensen actief kunnen luisteren, maar zich ook bewust kunnen zijn van de ruimte waarin ze dat doen. Die twee gaan heel goed samen, vind ik.”

“Die ruimte ligt in Molenbeek”, gaat Yasmine verder, “in een paviljoen ontworpen door de Brusselse architecten van BAUKUNST. Het is een zeer boeiende space. Enkele muren zijn uitgebroken om het meer open te krijgen, en het is nu een publieke ruimte, perfect voor events zoals hetgene dat ik organiseer. De artiesten kunnen onder het paviljoen spelen, wat echt prachtig zal zijn. Er is in het algemeen een gebrek aan ruimte die zich richt op de jeugd, die de jeugd zich kan toe-eigenen. Er is nu bijvoorbeeld een Molenbeeks collectief dat zich ontfermt over de tuin. Ze hebben er zelfs een kippenhok staan.”

“Ze organiseren er sociale events voor de mensen uit Molenbeek. Het is wel de eerste keer dat er effectief opgetreden wordt in die tuin, dus het is enorm fijn om die werelden samen te kunnen brengen, en om zo deze publieke ruimte ook een culturele functie te geven, naast het sociale. Praktisch waren er wel nog enkele beperkingen. De Vierwindentuin is gewoon een publieke ruimte, dus er is geen bar en er zijn geen eetgelegenheden. Ik moet nog uitwerken hoe ik die precies ga voorzien. Hopelijk kan ik mensen uit Molenbeek zelf betrekken.”

Eigenheid

Ondanks het feit dat ze zelf geen artiest is, in de muzikale zin dan, wist Yasmine gemakkelijk bruggen te slaan tussen zichzelf en de muziekwereld: “Mijn verstandhouding met die wereld is duidelijk minder persoonlijk, maar de manier waarop ik mijn avond wist te pitchen tegenover de artiesten zorgde voor een onmiddellijke band. Er was meteen grote interesse.”

“Ik zie mezelf als een artiest”, gaat Lylia verder, “maar deze ervaring in het organiseren, voedde ook mijzelf als muziekmaker, niet enkel omgekeerd. Ik werd constant uitgedaagd. Kunst maken is maar een klein aspect van een concert organiseren. We moesten managers zijn, onderhandelaars, verkenners van de stad. Ik heb geleerd meer vertrouwen en geloof te hebben in de creatieve keuzes die ik maak, maar om ook te begrijpen wanneer mensen me de ruimte geven om die keuzes in de eerste plaats te maken.”

“We deden een aantal sessies rond programmeren en productie en communicatie, als deel van ons Make Your Own Stoemp! traject. Zo kregen we tips van en deden we brainstorms met bijvoorbeeld Ine Geldermans (AB), Zoë Meysmans (Het Depot), Thibo Vanderroost (Musickness) en Lize Vanrusselt”

“Van de programmator van Ancienne Belgique leerde ik hoe te beginnen vanuit je eigen identiteit en daarop verder te bouwen”, vertelt Yannick. “Bij de Ancienne Belgique zijn ze heel hard bezig met “Welke artiest past qua stijl, maar ook qua waarden bij ons?” en dat heb ik ook op mijn avond proberen toepassen. Mijn eigenheid bewaren en toch denken aan het publiek.”

“Ik heb mezelf helemaal niet onder druk gezet”, zegt Lylia. “Ik wist waarom VI.BE mij had gekozen voor Make Your Own Stoemp!. En dat als ik mijn idee kon overbrengen op mijn avond, zelfs zonder dat alles binnen mijn visie werkelijkheid werd, ik tevreden zou zijn. Alles extra is een bonus. Ook als je niet alles kan bereiken, is dat oké. Je hebt de vrijheid om elk idee naar voren te brengen, maar als bepaald advies stelt dat je beter toch een andere richting uitgaat, dan moet je ook wel willen vertrouwen op dat advies. En dan ga je gewoon verder en ga je naar het volgende. Keep it moving. Zonder druk.” 

“Ik had ook niet echt verwachtingen, eerder doelen”, gaat Yannick verder. “Ik wist op voorhand al dat als ik 100 mensen zou kunnen samenbrengen voor die release, ik de gelukkigste persoon op aarde zou zijn. Op een bepaald moment wou ik het event verzetten naar een latere datum. Omdat mijn ep uitkomt op 31 oktober kan ik tussen nu en dan realistisch gezien maar één single uitbrengen. Ik had er graag meerdere uitgebracht, om mensen wat warm te maken voor de release. Maar dat bleek niet echt mogelijk, want het zou heel last-minute geweest zijn. Dus het behouden van deadlines en een goede timing lag wat gevoelig voor mij, en ook een betere releaseplanning had het nog beter kunnen maken. Op die manier heeft VI.BE mij wel met mijn voeten op de grond gehouden. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed afloopt. Om te compenseren post ik gewoon meer op sociale media dan ik normaal zou doen.”

“Het organiseren van zo'n Stoemp!-avond is een ervaring die zo veel mogelijkheden en opportuniteiten biedt, dat het moeilijk is om onrealistische verwachtingen te stellen”, pikt Yasmine in. “Er wordt altijd wel voldaan aan een verwachting, alleen al omdat er zoveel zaken zijn die we hebben kunnen doen. Ik kreeg er heel veel energie van. Zoveel informatie, zoveel opties, zoveel mogelijkheden, zoveel ontmoetingen. Vanuit die overvloed is het heel dankbaar om een mooi geheel te vormen voor je Stoemp!-avond.” 

Rechte pad   

Naast ruimte voor persoonlijke groei was het Make Your Own Stoemp!-traject evenzeer een professioneel leerproces, ondervinden de drie jonge Brusselaars. “De big picture is belangrijk, stelt Lylia, maar de details ook. Focus ook op de kleine zaken, en trust the process! Op een gegeven moment wilde ik nog een artiest toevoegen aan mijn line-up, die met drie geboekte artiesten uiteindelijk zo al redelijk uitgebreid is. Maar de communicatie liep enorm stroef, en ik kreeg voor lange tijd gewoon geen antwoord. Deadlines wachten niet, en ik heb moeten zeggen ‘ik ga verder met wat ik heb’, hoewel ik uiteindelijk toch nog antwoord gekregen heb. En dat is de juiste keuze geweest.” 

“Het is inderdaad beter om te steunen op de zaken die je hebt dan te blijven hopen op zaken die je niet hebt”, weet Yasmine. “En op vlak van realistisch blijven kon VI.BE ons vaak op het rechte pad houden. Anders had ik ook wel kunnen blijven wachten op bepaalde artiesten en op andere elementen die ik toch nog wou toevoegen aan mijn Stoemp!-avond. Maar het eindresultaat is er gekomen door de juiste beslissingen te nemen op het juiste moment. Het gaat dan niet per se over perfectionistisch zijn, maar eerder minder twijfelen en vertrouwen op je instinct.”

“Als artiest bepaal je in grote mate je eigen timetable, en het tempo waaraan je de dingen doet”, beseft Yannick. “Dat is de vrijheid die je hebt als artiest. Maar voor het organiseren van een concert als dit moet je je richten op zaken die je niet altijd volledig onder controle hebt, want er is een gedeelde verantwoordelijkheid. Het is misschien wel onze visie die in dat Stoemp!-concert zit, maar je bent afhankelijk van meer mensen dan gewoon jezelf. Je moet zaken uit handen geven. Maar dat is ook een waardevolle les. Realistische beperkingen hebben ook hun eigen waarde.” 

Bruggen

“Ik wil niet dat het hierbij blijft”, verzekert Lylia. “Deze ervaring was zeer verruimend voor mijn blik op de muziekwereld, zeker als artiest zelf, maar ik voel dat er nóg meer is. Ik heb veel geleerd, maar er valt nog veel meer te leren. Ik wil nog meer touwtjes in eigen handen. Brussel is wel een zeer verwelkomende stad qua muziek. Want als artiest vind je niet altijd het publiek of zelfs de ondersteuning voor je muziek in je thuisstad. Hier kan het dan weer allemaal.”

“Het feit dat we nu een evenement creëren dat zowel gratis is, als binnen zo'n unieke ruimte, geeft wel het gevoel dat er enorm veel mogelijkheden zijn in Brussel. Er gebeuren zoveel interessante dingen, en dat apprecieer ik dan zo enorm aan Stoemp! Daarop verder bouwen in de toekomst, zou enorm mooi zijn. Brussel biedt enorm veel mooie platforms aan voor muziek. Zoals nu ook deze, natuurlijk. Zoveel genres en niche scènes bestaan hier. Er zijn zoveel zalen, groot en klein, in alle uithoeken van de stad, maar misschien is het net wat te veel verspreid? Connective tissue, bruggen tussen al die platforms bestaan er naar mijn gevoel nog te weinig. Er is zo'n weelde en overvloed. Er zijn haast niet genoeg dagen in de week om alles te zien wat ik graag zou willen zien.”  

“Geïsoleerd is misschien wel een goed woord”, merkt Yannick op. “Je hebt wel wat grote namen, die ook vanuit Vlaanderen naar Brussel komen, je hebt interessante collectieven, en voor de rest een zeer grote underground. Maar een echte ‘middenklasse’, is er niet echt, denk ik. Er mist een middenstuk naar mijn gevoel. En als je ziet hoe bekend artiesten als Zwangere Guy of groepen als STIKSTOF zijn, hoeveel volk zij aantrekken, zou je toch wel denken dat er wel degelijk een publiek bestaat voor meer van dat soort artiesten... het is denk ik het moment dat er meer artiesten dat voorbeeld volgen, en hun kans wagen.” 

Het advies voor de volgende generatie jong talent is dan ook resoluut: Just go for it! “Wees niet bang om jezelf te zijn”, concludeert Lylia. “Sorry dat ik het zo zeg, maar uiteindelijk dacht ik ook: Wow, I can make shit happen” (lacht).