Volgens Lode Pauwels, al 20 jaar programmator bij Leffingeleuren en Muziekclub De Zwerver, is ‘Stalingrad’ van Lũpḁ Gang Gang Quartet dé te ontdekken song op VI.BE platform. 

Waarom kies je voor Lũpa Gang Gang Quartet? Wat triggerde jou? 
Lode: “De band deelde onlangs de affiche met Nordmann op Gent Jazz. Ik wilde daar graag naartoe gaan. Het kwam er toen jammer genoeg niet van, maar de naam is wél blijven hangen. De band is blijkbaar nog heel jong, de leden zijn 18 jaar, maar klinkt niettemin ervaren en eclectisch. ‘Stalingrad’ is het openingsnummer van hun nieuwe EP die ik zeker eens helemaal wil horen. Ik ken eerlijk gezegd weinig af van dit soort fusion jazz. Dus ik ben eerder benieuwd naar waar zij de mosterd vandaan haalden dan dat ik hen muzikale tips zou kunnen geven. (lacht)”

Hoe komt opkomend talent op jouw radar?
Lode: “Het belangrijkste is natuurlijk om origineel en authentiek te zijn als artiest. Maar het is toch ook wel belangrijk dat je als band toont dat je van aanpakken weet. Een goede demo opnemen om vervolgens te wachten tot ‘het gebeurt’, dat kan niet meer. Je moet aanwezig zijn op blogs, in wedstrijden, probeer artist in residence te worden in een club in je buurt, verzorg je sociale media en communicatie, etc. …”

Hoe geef je lokaal of opkomend talent een plek in jouw werking?
Lode: “Zowel op het festival als in de club waken wij erover om lokale bands en artiesten de speelkansen te geven die ze op dat moment nodig hebben. Dat kan een kleine supportshow zijn in het café voor een beginnende band of een eigen release show in onze grote zaal, zoals we deden met de Oostendse band BRLRS die de week voor de lockdown hun EP voorstelden voor zo’n 400 fans. Onze infrastructuur leent er zich momenteel helaas niet toe om te werken met artists in residence.”

Je programmeert zowel voor De Zwerver als voor Leffingeleuren. Is er een verschil in aanpak?
Lode: “Ja, voor een club kan je veel meer inspelen op aanbod dat ‘passeert’. Voor een festival daarentegen moeten er voldoende troeven of goede namen beschikbaar zijn net op de dag van je festival. Dat is veel stresserender. In de club kan je ook in één week verschillende artiesten zetten die muzikaal totaal niets met elkaar te maken hebben, dat maakt niets uit. Een festival moet dan weer een lijn hebben, de bands moeten op de één of andere manier bij elkaar passen. Maar die lijn bepalen en invullen is net één van de leukste aspecten van de job natuurlijk.”

Voor welk buitenlands festival zou je zelf graag programmeren?
Lode: “Ik ben één keer naar het befaamde Engelse festival ATP (All Tomorrow’s Parties) geweest dat toen meestal gecureerd werd door bands waar ik nogal fan van was: Dinosaur Jr., The Melvins, Nick Cave en zo. Zo’n affiche samenstellen, met louter persoonlijke favorieten lijkt me wel eens leuk. Maar los daarvan vind ik het wel belangrijk en ook heel erg eigen aan Leffingeleuren, dat wij met ons team net daar doen wat we doen.”

Bij welke grote namen was jij er destijds vroeg bij? 
Lode: “Het is altijd leuk om achteraf te kunnen zeggen dat je een band heel vroeg hebt geboekt, zoals The War On Drugs, Phosphorescent, Liars, Strand Of Oaks, Idles... zeker als ze, zoals die laatste twee, nog eens terugkomen op een groter podium nadat ze zijn doorgebroken. Daarom is de relatie met Belgische artiesten vaak de leukste omdat je die ziet groeien in hun carrière en ze vaak bij elke stap wel eens passeren. Recent voorbeelden zijn dan bijvoorbeeld Brutus of Zwangere Guy, maar doorheen de jaren zijn er tientallen geweest.”