Net als van gitaarpedalen, hou ik wel eens van een pleidooi. We steken van wal met een quote van de wereldbekende bluesgitarist Joe Bonamassa:

“I’ve really gotten over pedals. I know I’ll get sh*t for saying this, but it’s f**king lazy. It’s insulting to people who spent 35 years playing and learning [...] These guys can barely play a chord but call themselves 'soundscapists.' Get the f**k outta here! It’s bullsh*t. There’s so much masking and spin going on there. [...] What do you actually play? Pick up an acoustic guitar. Try that!”

Ik ben zot van pedalen en noem hem een enggeestige dinosaurus die niet veel verder denkt dan 1969, zonder zijn carrière of talent te willen minimaliseren. De juiste klank creëren is voor mij net zo belangrijk als de juiste noot spelen. Drie noten voorzien van de juiste emotie - en dus klank - kunnen evenveel teweegbrengen dan een solo die je omverblaast met zes noten per seconde.

Ik stop het niet onder stoelen of banken: ik behoor overduidelijk tot de categorie “lazy soundscapists”. Er zijn natuurlijk ook gitaristen die de twee werelden naadloos combineren zoals Nels Cline van Wilco, daar kijk ik enorm naar op. Maar laat me maar zweven in een trage wolk van reverb en delay.

De ultieme overdrive

Spoiler: hij bestaat niet. Net zoals de ultieme delay, reverb, fuzz, … Mijn favoriete overdrive is de Red Snapper van Menatone. Ik heb een tijd geleden zelfs één extra gekocht als back-up. De verkoper van 2dehands.be vond er helemaal niets aan en kreeg er naar zijn mening geen deftige klank uit. Vreemd, ik vind hem waanzinnig goed. Maar, we hebben waarschijnlijk allebei gelijk.

Of een pedaal al dan niet werkt voor jou, hangt af van jouw gear en de context waarin je muziek maakt. En dan komt er nog eens bij dat smaken verschillen. Maar wie per toeval vooral ook op een Jazzmaster door een Lafayette en Tone King versterker in stereo speelt, die kan ik de Snapper alleen maar aanraden.

Conclusie: bouwers hebben redenen genoeg om om elk jaar elfendertig nieuwe pedalen te lanceren. En dat juicht mijn passie voor gitaarpedalen alleen maar toe. Het is vooral een kwestie van uitproberen, kopen - heel veel kopen -, verkopen en … iets anders kopen.

“Yeah sounds great, but you can never use this in a song”

Deze kritiek lees je in veelvoud als comment onder YouTube demo’s van alternatieve pedalenbouwers. En dat is de grootste bullshit ever. Ik ga altijd op zoek naar pedalen met een opvallend karakter. De Pitch Wizard van Dwarfcraft Devices bijvoorbeeld. Hij zal niet meteen je nieuwe “always on” worden, maar hij geeft enorm veel kleur.

En je moet niet per se een Reverberation Machine van Death By Audio (een reverb pedaal met een gain knop, say whut!) kopen als alternatief voor de spring in je Fender versterker. Maar godverdomme: wat een wall of sound als je hem aantrapt! Ik kan bij deze ook formeel de YouTube commentators tegenspreken: ik gebruik hem zowel in de dreampop van Billie Rodney, de noise van Hypochristmutreefuzz als de slowcore van Sophia. En hij doet z’n ding, elke keer opnieuw.

Open je geest (en oren) 

Pedal lovers have more fun. Eindeloos aan knoppen draaien, je board ontmantelen en opnieuw in elkaar knutselen, YouTube afschuimen, … heerlijk. Maar je kan al die tijd natuurlijk ook spenderen aan effectief gitaar spelen, zoals Joe. Aan jou de keuze.

Beluister hieronder de nieuwe single van Hypochristmutreefuzz.