Ondanks haar krachtige uitstraling, zowel op als naast het podium binnen haar job bij LEVL, is Raïssa Peeters nog niet zo lang bezig met haar muziekcarrière. “Op mijn leeftijd, 34 jaar, heb je het normaal gezien wel al gemaakt als artiest.” Maar van thuis uit was de boodschap duidelijk, niet het zingen was de prioriteit, wel het afmaken van de studies. Hierdoor begon ze pas tegen haar 20ste met muziek, terwijl veel jongeren tegen dan al enkele jaren hun woensdagnamiddagen doorbrachten op de muziekschool. Gelukkig staat er vandaag niet alleen voor. “Als ik optreed, dan is het altijd in groep.” Een samenwerking die tot nu toe al drie singles voorbracht, en er zijn nog mooie dingen in het vooruitzicht. “Nu zijn we aan het koken, en op een dag zal de soep klaar zijn.”

Raïssa haalt veel inspiratie bij allerlei artiesten zoals Ibeyi, Nneka en Macy Gray (die onlangs nog op het podium in De Roma stond). Vaak ook zijn het artiesten uit genres die ze zelf niet speelt als artieste.“Ik luister veel naar soul meets r&b, of hiphop meets reggae, maar evengoed populaire rock en pop. Lenny Kravitz is iemand waarvan ik denk: ‘Wauw, black and reclaiming the guitar.’ En plus stond hij daar destijds met zijn dreads en afro.” Ook de Belgische met Congolese roots Zap Mama beschouwt Raïssa als icoon. “Ik zit in een genre dat vrij breed is, een vorm van pop met meer rock en funk invloeden. Het is ook een genre dat traditioneel vrij wit is, waardoor het als zwarte vrouw soms even zoeken en heavy is. Maar ergens denk ik dat ik het genre aan het reclaimen ben, op een of andere manier.”

Dat haar artiestennaam daarbij ook niet zomaar is gekozen, mag duidelijk zijn: “Ik heb twee x’en aan het einde geplakt omdat ik het zo belangrijk vind dat ik meer ben dan mijn huidskleur. Lady Blaxx is een idee, een verhaal en een visie. Het draagt geschiedenis met zich mee.” Ook brengt zwart in de naam een dubbele betekenis met zich mee: het brengt alle andere kleuren naar voren en het is overal aanwezig. “Zwart is overal en als je het wil zien, dan zie je het. We schrijven met zwarte inkt op wit papier, we make that difference. Zowel de kleur als mijn identiteit hebben een verhaal. That’s why it’s Lady Blaxx.”

Genres als hokjes

Maar al te vaak duwen labels Raïssa in bepaalde muziekgenres die niet overeenstemmen met de shows die ze brengt. “Soms boekten ze mij als soulzangeres. Terwijl je als je me hoort optreden weet dat ik geen soulzangeres ben.” “Dat is ook het ding in België: je wordt vaak in bepaalde hokjes geduwd. Terwijl ik op die grenzen zit te schuren, of hoe zeg je dat? (lacht). Mensen vragen me: wat ben je nu? Ik moet helemaal niets zijn. Ik mag morgen totaal iemand anders zijn.”

Maar in elke industrie hoor je geld te maken, en daar wringt het soms. “Dat is blijkbaar moeilijk om te conceptualiseren. Kunst moet nu eenmaal verkopen, en om te kunnen verkopen, moeten ze je in een bepaald hoekje duwen. Dan zeg ik, verkoop me als get your mind blown” (lacht). Ook vindt ze het soms jammer dat ze artiesten met hetzelfde soort profiel niet vaak tegenkomt. “Ik ben 34 jaar, moeder en ik maak muziek. Deze drie aspecten zie ik niet in de charts of op televisie. Ik zie geen sterke moeder die haar ding doet met muziek. Maar je gaat me toch niet zeggen dat op je 30e je talent ineens stopt? Mensen nemen gewoon even pauze om andere dromen waar te maken.”

Van artieste op zoek naar een podium tot boeker

Zoals elke artiest droomt Raïssa ervan om op grote Belgische podia te kunnen optreden. Op eigen initiatief stuurde ze berichten naar muziekhallen maar botste ze steevast op hetzelfde, ontmoedigende antwoord: “wij programmeren enkel urban.”. Uiteindelijk was het dankzij haar goede vriendin Aimée-Fidèle Mukunde dat ze de stap nam richting haar eigen showcase Lady Blaxx Invites. “Ik was met Aimée bezig over hoe ik verontwaardigd was omdat overal waar ik optrad, ik mezelf niet tegenkwam. En zij vroeg me: maar waar wacht je op? Maak je eigen podium, kom af met je eigen concept en ga dit verkopen.” Dat bracht Raïssa in contact met andere mensen en leidde tot dit concept.

Samen met Jana Tricot, programmator bij OLT en Arenbergschouwburg, werkte ze aan een uitgewerkte strategie om Lady Blaxx Invites een duurzame structuur te geven. “Jana was echt mee met de visie. Bij Arenberg gaven ze me toen ook zeker de kans, maar toen kwam de pandemie en werd de showcase een online event.” Zonder het initieel te realiseren bracht het online gegeven veel voordelen met zich mee, want andere huizen zagen meteen wat het concept inhield. Een showcase die heel wat in gang zette, en er ondertussen al voor zorgde dat Raïssa enkele podia kon afvinken op haar lijstje. “Tijdens Black History Month kregen we de kans in de Voo?uit te staan. Een kans die ik destijds niet heb gekregen, maar die ik vandaag wel kan creëren voor mijn community en zo een podium kan bieden aan artiesten van kleur die hun ding kunnen doen.”

Een van de personen uit haar community die ze een duwtje in de rug kon geven was April Maey. Zij sprak Raïssa onlangs nog aan over haar optreden in Voo?uit. “April Maey heeft StuBru ondertussen gehaald. Ze vertelde me nog: ‘Sis, you were there from the beginning. Omdat je me op tape had kon ik dit overal naartoe sturen.’ En dat is net wat ik bedoel. Plekken die voordien onbereikbaar leken, worden dankzij de showcase bereikbaar.”
 

Experimenteren met een veilige omkadering die je erkent voor wie je bent

Met Lady Blaxx Invites hoopt Raïssa artiesten van kleur de ruimte te geven zichzelf te kunnen ontplooien als muzikanten. “Ik denk gewoon niet in genres en labels. Je doet je ding. Voor hetzelfde geld doe je nu rap en morgen metal of techno. Je moet kunnen experimenteren binnen een goede omkadering.” Ze doet dit ook voor haar kinderen: “Ik wil gewoon dat ze naar al die artiesten kijken en denken: dope! Ik kan dit gewoon zijn als ik dat wil.” Door enerzijds eigen onderzoek maar anderzijds mond-op-mond reclame vindt zij de weg naar artiesten, en vinden zij eveneens de weg naar Lady Blaxx. Deze zoektocht is niet zo moeilijk, want deze talenten zijn aanwezig, maar niet in de mainstream. “Ze begeven zich vaak in de underground, en dat blijft ook zo want er zijn nog altijd te veel barrières.”

Denk maar aan bereik op sociale media. “In de muziekindustrie gaan ze direct online kijken naar hoeveel likes of streams een artiest heeft. Terwijl de vraag zou moeten zijn: is de muziek goed? Dat is de core business, en al de rest volgt dan vanzelf. Labels kiezen dit juist wel of niet, geven artiesten een omkadering of traject. Ze denken dat ze in handen hebben hebben of iets nu wel of niet verkoopt. Die gatekeepers toch (lacht). Let me break that.”

Eens in contact met nieuwe gezichten merkt ze dat het concept al snel resoneert bij hen. “Vaak zijn zij direct mee in het verhaal, waarschijnlijk omdat mijn huidskleur voor deze keer een aanwinst is.” Hierbij komen de beelden van de showcase in Arenberg goed te pas, omdat ze hen al kan tonen wat ze kunnen verwachten uit zo’n samenwerking. “En ook, de betekenis voor die artiesten is zoveel dieper dan ‘je mag hier eens komen optreden’. Vaak treden ze sowieso op, maar niet in een Arenberg of Voo?uit.” Via deze route hoopt ze een veilige omgeving te creëren in huizen waarin artiesten hun ding kunnen doen.
 

Een omkadering zoals bij Black History Month Belgium (BHM) helpt in een zekere zin om een weerspiegeling van jezelf te zien als je optreed. “Ik kom vaak met mijn werk in witte zalen, maar mijn man zat toen (in de Zomerfabriek in Antwerpen) in een zwarte zaal. Iedereen vroeg zich af wie we waren en waarom ze ons nog niet kenden. Ça m'a touché quoi.” “Misschien komt het omdat het binnen het kader van BHM was. Ik heb het gevoel dat het concept doorsijpelt naar lagen binnen de samenleving waarin de mainstream niet geraakt.” Daar speelt het mainstream aspect van de Belgische muziekindustrie een sterke rol in. “Het probleem is dat je momenteel nog mee moet in de mainstream, want wat we nu opbouwen is nog niet sterk genoeg om door te draaien. Tenzij je binnen een omkadering zoals BHM werkt, maar het is niet zo dat het hele jaar door BHM is terwijl dat zou moeten. We hebben een Black History Year, Life nodig (lacht)!”

Lady Blaxx Invites is zowel een project dat bruggen bouwt als een safe space voor artiesten die niet altijd de kans krijgen om door te breken. En die nood aan een safe space is al te begrijpelijk. “Ik snap initiatieven zoals Omroep ZWART. Het is jammer want je hebt twee parallelle universums die naast elkaar leven, maar ik snap het. Je wil ergens veilig geapprecieerd zijn voor wie je bent, want wanneer ze je programmeren om zwart volk aan te trekken, voelen artiesten dat ook. Zeker in een all-white line-up. Mensen beginnen zo’n shit te doorprikken.” De boodschap luidt: de huidige muziekindustrie mag meer aandacht schenken aan het unieke karakter van de underground/alternatieve scene die in de opmars is.

Het thema van BHM dit jaar, ‘the power of assembly’, hing nauw samen met Raïssa’s ambities met haar showcase. Als onderdeel van het programma mocht ze in de Voo?uit en Zinnema artiesten mee uitnodigen om het podium te veroveren. Een ander krachtig voorbeeld was het TRAP QUEENS event in VK Vaartkapoen. “De focus van deze editie klopte volledig. Het samenkomen van verschillende zwarte kunstvormen, en daar iets krachtigs van maken. We waren groter dan de individuele zangeressen. We’re Black and we’re here. Dat verhaal klopte. Het feit dat we zo divers waren en toch samen konden spelen, die assembly. Beter kan ik het niet uitleggen.” Initiatieven die komen vanuit de community, inclusief eigen boekers, radiostations, labels (zoals JEUNES BOSS) is iets waar Raïssa sterk in gelooft en dit zelf ook omarmt.

Wat er ons nog te wachten staat

Met alle versoepelingen en het festivalseizoen dat eindelijk volledig kan draaien als voor de pandemie, droomt Raïssa van een uitbreiding van Lady Blaxx Invites. “Ik heb enkele dromen: touren met Lady Blaxx Invites en een Blaxx festival. Twee dagen met een mooie line-up met verschillende genres. Met een secret locatie zoals in Step Up waarbij je pas 24 uur op voorhand weet waar het is. En ook wil ik het concept van Tiny Desk naar hier brengen, maar met artiesten van kleur. If I can do that, I can die easily, happily, on the spot. (lacht) Dan heb ik iets achtergelaten voor anderen.” Vol enthousiasme en inspiratie is Lady Blaxx Invites druk bezig met haar opmars, bouwend aan langdurige en duurzame muzikale collaboratie tussen uiteenlopende artiesten in België.