Media, kunst en cultuur van makers met Aziatische roots blijven centraal staan. Waar het in vorige edities vooral ging om Aziatische artiesten een podium bieden, breidt het concept ‘Asian Persuasion’ steeds meer uit naar verschillende kunst- en cultuurdisciplines. Tijdens de derde editie in Zinnema in Brussel was er bijvoorbeeld ook plaats voor een marktje en konden bezoekers wat eten en drinken. “De mensen komen voor de optredens, maar ze blijven toch vooral voor het lekkere eten”, vertelt Joni Sheila knipogend.

Samen met Christopher D’havé, haar vriend, staat ze aan de wieg van ‘Asian Persuasion’. Beiden hebben ze Filippijnse roots en zijn ze zowel in de Aziatische als Vlaamse cultuur grootgebracht. Ook hebben ze beiden een aardige muziekcarrière achter de rug. Joni als onder meer internationaal bekroonde straatmuzikante, Christopher als dj, producer en nightlife curator met eveneens internationale adelbrieven.

“Tijdens onze jeugd misten we Aziatische, creatieve boegbeelden in de Belgische media”, steekt Joni Sheila van wal. “Muziek was voor ons een uitlaatklep als persoon met Aziatische roots in een witte omgeving. Maar in de sector en in de media kwamen we amper mensen tegen die op ons leken. Daar willen we nu verandering in brengen, zodat de nieuwe generatie wel kan opgroeien met rolmodellen en ook kan dromen van een carrière in de creatieve sector. Asian Persuasion is een platform dat Belgisch-Aziatische artiesten een veilige plek biedt om zich te verenigen en om hun kunst en identiteit in de kijker te zetten. We streven zo naar een inclusiever cultuurlandschap.”

Azië is een enorm en veelzijdig continent. Iemand met roots uit Kazachstan draagt een heel andere culturele bagage dan iemand uit Japan. Het duo geeft toe dat het niet evident is om al die diversiteit te verenigen in Asian Persuasion. Joni: “We willen echt de rijke diversiteit van verschillende delen van het continent op het podium brengen. Azië is veel meer dan Japan, China of Korea. Omdat we zelf Filippijns zijn, hebben we voorlopig vooral in die gemeenschap mensen die zich engageren. Daarnaast is er ook al representatie uit onder andere Indonesië, Pakistan, China en Japan.”

Christopher: “We denken intersectioneel, dus willen ook divers zijn op andere snijpunten, zoals gender- en seksuele diversiteit. Of je nu neurodivers bent, geadopteerd, eerste of tweede generatie migrant … Bij ‘Asian Persuasion’ tonen we respect voor ieders individuele identiteit en verhaal.”

“In de eerste plaats is het de liefde voor kunst en cultuur die de verschillende gemeenschappen kunnen vinden bij ‘Asian Persuasion’”, vult Joni nog aan. “Daarnaast, op een dieper niveau, vinden ze een community waarin ze hun ideeën en ervaringen kunnen uitwisselen. Vooral de herkenbaarheid en gedeelde ervaringen rond racisme en uitsluiting werken op een manier helend. Ze maken dat je je gezien voelt.”

De kiemen van ‘Asian Persuasion’ werden gelegd aan het einde van de coronaperiode en na een aanslag op de Aziatische gemeenschap in 2021 in de Amerikaanse grootstad Atlanta. “Een jongeman schoot toen zes Aziatische vrouwen in drie massagesalons dood”, herinnert Joni zich. “Dat raakte me diep. Als Aziatische vrouw weet ik maar al te goed hoe het is om telkens geëxotiseerd en geseksualiseerd te worden door witte, al dan niet oude, mannen. Ik besefte toen pas bewust dat ik daarmee in mijn prille muziekcarrière ook mee te maken heb gehad.”

Christopher: “Van Aziaten in de diaspora wordt vaak gezegd dat we een ‘modelminderheid’ zijn. We werken hard, wroeten in stilte. Maar we lijden ook vaak in stilte. Enerzijds komt dat door de cultuur uit onze eigen gemeenschappen: ‘Doe maar normaal. Val niet te veel op, want wat zullen ze denken?’ Anderzijds zijn het de subtiele, maar evengoed racistische stereotypes in de witte samenleving die ons klein en stil houden. Met ‘Asian Persuasion’ willen we zeggen: ‘Je mag wél zichtbaar zijn. Je mag luid zijn, je mag ruimte innemen om je authentieke zelf te zijn.”

De zoektocht naar zijn ‘authentieke zelf’ beschreef Christopher eerder al in een artikel voor Kif Kif. Het doet denken aan wat de Afro-Amerikaanse intellectueel W.E.B. Du Bois het ‘dubbel bewustzijn’ noemde: enerzijds zijn we ons bewust van hoe we onszelf zien. Anderzijds zijn we ons bewust van hoe de ander, de buitenwereld, ons ziet. Mensen met een migratieachtergrond navigeren niet zelden tussen enerzijds trouw blijven aan de eigen cultuur en anderzijds conformeren aan de normen van een dominante, witte samenleving.

“Als kind ging ik naar een witte eliteschool en hoewel ik er niet heel Aziatisch uitzie, was het toch genoeg voor mijn klasgenoten om me regelmatig te pesten”, vertelt Christopher. “Daarnaast waren mijn ouders heel streng. Mijn Aziatische moeder deed dat met de beste bedoelingen, maar legde veel druk op mij, omdat ze wilde dat ik ‘het’ kon maken in het leven. Ze voedde mij op met westerse normen en waarden, in de hoop dat ik zo betere kansen zou krijgen. Bovendien was ik dan ook nog eens een gevoelige en verlegen jongen: alle nodige ingrediënten om op te groeien in een milieu waarin ik echt niet kon aarden.”

Christopher: “Op den duur ging ik mij schamen voor mijn Aziatische identiteit en deed ik er alles aan om te comformeren aan mijn witte omgeving. Zonder zichtbare rolmodellen die op mij leken, was het moeilijk om mijn Aziatische achtergrond te omarmen. Ik ging mezelf zodanig verloochenen dat ik in mijn jonge volwassen leven constant op de vlucht leek, al wist ik op den duur niet meer waarvoor.”

“Ik ben mezelf lange tijd kwijt geraakt. Het is pas door Joni te leren kennen en nadien met ‘Asian Persuasion’ bezig te zijn, dat ik mezelf beetje bij beetje terugvond. Dankzij het contact met andere Aziatische mensen en culturen, ben ik volledig kunnen openbloeien. Ik ben al bijna veertig, maar het heeft tot nu geduurd om mijn authentieke zelf te vinden.”

Met een Filippijnse moeder en witte vader, moest ook Joni in haar eigen gezin navigeren tussen twee werelden. Onlangs sloeg haar kompas volledig tilt. “Ik ben de oudste van drie zussen. Van de drie ben ik de enige met een donkerdere huidskleur en ben ik de enige die bezig is met kunst en creativiteit. Niet alleen in de samenleving, ook in mijn ouderlijk huis voelde ik me vaak een buitenbeentje. Mijn witte vader begreep de moeilijkheden vaak niet waarmee ik als Aziatische vrouw te maken kreeg. We hadden altijd een moeilijke relatie.”

Joni: “Nog niet zo lang geleden deed ik een dna-test omdat ik nieuwsgierig was en meer wilde weten over mijn Filippijnse en, in het algemeen, Aziatische achtergrond. Het resultaat gaf aan dat ik honderd procent Aziatisch ben. Mijn witte vader blijkt dus niet mijn biologische papa te zijn. Hij is wel de vader van mijn twee andere zussen, die dus wel mixed zijn.”

“Mijn moeder wil er nog altijd niet veel over kwijt. Ik moet mijn identiteit nu dus weer volledig herdenken en opnieuw op zoek naar mijn authentieke zelf. Dat is heel heftig om te verwerken, maar geeft tegelijk ook alleen maar meer energie om ‘Asian Persuasion’ voort te zetten, zodat we binnen onze gemeenschappen deze gesprekken wél aangaan en een community hebben waar we terecht kunnen.”

Want met ‘Asian Persuasion’ willen Joni en Christopher uiteindelijk meer doen dan Aziatische artiesten een podium bieden en zorgen voor meer representatie in de media. “Onze culturele events zijn een visitekaartje, een conversation starter”, aldus Joni. “We zetten stilaan ook meer in op panelgesprekken om het debat over anti-Aziatisch racisme aan te zwengelen. In de toekomst hopen we ook een podcast of wie weet zelfs een boek uit te brengen. We willen ook echt aan tafel zitten om mee na te denken over beleid. Er is een Europees anti-racismebeleid, maar daar wordt met geen woord over anti-Aziatisch racisme gerept. Daar willen wij graag verandering in brengen.”

Om al die ambities waar te kunnen maken, richtte het koppel achter ‘Asian Persuasion’ in 2024 een gelijknamige vzw op. Het gaat momenteel naarstig op zoek naar middelen om hun projecten te blijven financieren. Christopher: “Voorlopig gebeurt alles grotendeels op vrijwillige basis. Het is mooi om te zien hoe bezoekers van onze eerste events nu vrijwilligers zijn geworden.”

“Hier en daar gaan we partnerschappen aan, maar we betalen het grootste deel nog altijd uit eigen zak. We investeren met eigen middelen in dit passieproject. Omdat we erop staan dat er een goede omkadering is en onze artiesten en vrijwilligers een eerlijke vergoeding krijgen, verdienen we zelf voorlopig nog niks aan ‘Asian Persuasion’.”

 Joni: “We dragen ‘Asian Persuasion’ nog grotendeels met ons tweeën. Wij kennen elkaar door en door en vullen elkaar goed aan. Al onze vrije tijd gaat hier naartoe. Mijn muziek is mijn grote passie, maar die zet ik met veel plezier even opzij om ‘Asian Persuasion’ uit te bouwen. Supercliché, maar onze missie is geslaagd als een initiatief als ‘Asian Persuasion’ niet langer nodig is en een nieuwe generatie Belgisch-Aziatische artiesten en mensen tout court hun volwaardige plek hebben gevonden, hebben opgeëist, in deze maatschappij.”