De subsidiëring van managementbureaus is een maatregel die kadert binnen het Kunstendecreet waarbij managementbureaus structurele subsidies kunnen aanvragen om als vzw groepen te ondersteunen naar een professionele carrière.

Deze managementbureaus worden ook wel alternatieve managementbureaus genoemd omdat ze zich moeten richten op jonge en onderzoekende groepen. De belangstelling van de overheid gaat hiermee niet enkel meer uit naar de zuivere kunsttakken maar naar de cultuurindustrieën. Het popbeleid kent door deze verbreding van het cultuurbegrip en de verschuivingen in de muziekindustrie een groot dynamisme.

In dit onderzoek werden interviews afgenomen van managers en boekers uit het Vlaamse pop- rockcircuit. Met deze resultaten werden beleidsbetrokkenen, managers uit andere muziekcircuits en een Do It Yourselver bevraagd.

Het empirische luik is opgebouwd aan de hand van de onderzoeksvragen. Eerst wordt de noodzakelijkheid en wenselijkheid van alternatieve managementbureaus besproken. Daarna wordt er geanalyseerd of de huidige subsidiecriteria afgestemd zijn op de realiteit van managementbureaus. Dit wordt geïllustreerd met cijfergegevens. Vervolgens wordt er stilgestaan bij de noden die de respondenten ervaren in het popbeleid. Gebaseerd op dit materiaal worden beleidsaanbevelingen geformuleerd voor een betere afstemming tussen het popbeleid -meer specifiek het subsidiëren van managementbureaus- en de noden van het pop-rockcircuit. Alternatieve managementbureaus hebben zeker hun meerwaarde in het pop-rockbeleid.

Toch toont deze masterproef aan dat een klassiek kunstenbeleid moeilijk kan doorgetrokken worden naar de pop-rockindustrie door het marktdenken. Grotere projectsubsidies voor onder meer winstgevende structuren en een stevig coördinerend fonds voor de internationale exploitatie zouden een goede aanvulling zijn.