VI.BE

Een muzikale reis van Kaapstad naar Brussel en hopelijk ook weer terug. Zo kan u deze voorstelling het best samenvatten.

In september 2014 volgt Stefan Dixon de liefde en verhuist van Kaapstad naar Brussel. Hij heeft op dat moment in Zuid-Afrika zijn debuutalbum uitgebracht (“For no apparent reason”, 2014) en gaat meteen op zoek naar optredens en contacten in de Vlaamse scene. Omdat je ergens moet beginnen stuurt hij een mail naar Muziekcentrum Het Depot (Leuven), waar maandelijks een Open Mic wordt gehouden.

Organisator van de Open Mic is op dat moment Klaas Delrue, die tijdens het sabbatjaar van Yevgueni net een lange reis achter de rug heeft. Een reis naar…? Inderdaad: Zuid-Afrika! Met andere woorden: Toeval bestaat niet, en Dixon speelt op de Open Mic van oktober 2014. Hij brengt er zijn meest wervende eigen nummer “Over and Over” maar verbaast ook het aandachtige publiek met een versie van Mia in het Afrikaans. De rest is (een heel klein beetje) Belpop-geschiedenis. De twee mannen raken aan de praat en ook heel snel bevriend. Vooral de zin “je moet dat vaker doen, in het Afrikaans zingen” blijft hangen en zal een paar jaar later tot het Radio 1 en Radio 2 hitje “Vir Nou/Voor Nu” leiden, een eerste Dixon-single in het Afrikaans, in duet met Delrue.

De Zuid-Afrikaanse singer-songwriter woont sinds 2014 in Brussel en zingt in een taaltje dat Tom Lanoye omschrijft als Afrivlaams. Stefan Dixon maakt met dit concert een muzikale reis van zijn thuisstad Kaapstad naar Brussel en brengt een mix van Afrikaanse classics en Vlaamse klassiekers.

Hij combineert zijn meest geliefde Vlaamse nummers die hij zingt in zijn moedertaal, wat een verrassend restultaat heeft, met Afrikaanse classics die hem muzikaal vormden in Zuid-Afrika. Zijn muziek kan omschreven worden als melodische, akoestische poprock met een afro-folk ondertoon.

De show schijnt ook een licht op de geschiedenis van de Afrikaanse muziek die voor Stefan van belang waren. Geboren tijdens Apartheid leert hij artiesten kennen die zich afzetten tégen het regime. Die muziek was belangrijk om hem te helpen ontdekken wat er zich buiten Zuid-Afrika afspeelde, los van de regeringspropaganda. Die censuur ging zelfs zo ver dat ze alle binnenkomende vinylplaten checkten op oproerende taal en verboden nummers krasten ze volledig weg van het vinyl. Maar toch vonden ze hun weg naar alle ondergrondse muziekliefhebbers … zoals o.a. naar Stefan.