VI.BE

Eind 2013 speelde het trio een try-out in Mechelen. Vijf nummers stonden er toen op de setlist. Een eerste volwaardige optreden volgde in februari 2014. Sindsdien gaat het Brutus – “een allesomvattende, statistische groepsnaam”, aldus zangeres/drumster Stefanie – voor de wind. De jonge groep staat deze zomer op de podia van ondermeer Rock Herk, Dour, Boomtown en Rock Olmen. Ook RifRaf is onder de indruk van de epische metalpostrocksound van het drietal en bekroont Brutus tot de vi.be-band van het julinummer.

Peter Mulders: (bas) “We weten niet goed wat er momenteel allemaal aan het gebeuren is. We spelen amper enkele maanden live en hebben slechts acht nummers die we goed genoeg vinden om te brengen. En plots blijkt alles een beetje te ontploffen en mogen we al die coole shows spelen. Managers, bookers en platenfirma’s staan aan onze deur te kloppen, maar wij houden zo goed als alles af. Intussen waken we er over dat onze set er staat als een huis. Het is ook belangrijk dat we een vaste geluidsman vinden die in ons gelooft. Alles moet goed geregeld zijn. Maar gaan we klagen? Nee, natuurlijk niet. We houden de voeten op de grond en laten de eerste storm wat overwaaien. We beseffen dat het begin misschien heftig is maar dat het echte werk nog moet komen. We proberen er elke show zo hard mogelijk voor te gaan.“

Stefanie Mannaerts: (zang, drum) “Het liefste wil ik dat Brutus evolueert tot de best mogelijke liveband die we kunnen zijn. Niet louter oké of ça va klinken, dus. We willen het publiek echt overtuigen tijdens onze concerten: dat is onbetaalbaar.”

Peter: “Muziek spelen betekent voor mij gewoon een half uur van de wereld zijn. Brutus moet die drive hebben. We proberen zeker niet bewust te klinken zoals groep x of y. Als band voel je de dingen op een bepaalde manier aan. Het lijkt me logisch dat je in dezelfde richting denkt qua groepsnaam, muziek, vibe en sfeer. Het karakter van Brutus zit in de uiteenlopende stijlen van de drie groepsleden. We staan open voor alle soorten muziek. Stefanie houdt van Slayer. Stijn heeft het voor The Smiths. En ik leg Kanye West wel eens op. Savages, Mastodon en Gojira vinden we ook vette bands. Al die invloeden verwerken we in songs die puur, direct en eerlijk klinken.”

Stefanie: “Cult Of Luna is ook een band waar ik totaal gek van ben. ‘Somewehere Along The Highway’ is in mijn ogen hun meest diverse plaat. Ondanks het feit dat Brutus geen sludge/metal/postrock-band is, heeft dat album van Cult Of Luna me enorm geïnspireerd qua componeren. Het akoestische nummer ‘With Here Came The Birds’ toont aan dat de groep op een ander, hoog schrijfniveau zit. Net omwille van die ene rustige track bewijst Cult Of Luna dat het de meest emotionele postrockband ooit is. Onze teksten zijn ook redelijk donker. We spelen geen metal en ik grunt niet maar nummers als ‘Justice De Julia II’ en ‘Bearclaws’ gaan diep. Misschien wel dieper dan mijn stem op dit moment aankan. (lacht) Ik ben beginnen zingen onder lichte dwang van Peter en Stijn. Ik had voorheen nog nooit gezongen. Nu voel ik mij in de eerste plaats nog steeds een drumster. Maar dan eentje die ook zingt.”

Peter: “Tegelijkertijd zingen én drummen is praktisch gezien niet gemakkelijk. Daarom zal je bij ons nummers ontdekken met minder zanglijnen dan een traditionele song. Of nummers zonder strofe of refrein. But so what? Het belangrijkste is dat het verhaal telkens klopt en dat we een goed gevoel hebben bij onze muziek. Al de rest is dan bijzaak.”

(Bram Vermeersch)