VI.BE

Na omzwervingen met bands als I Do I Do, Black Yukon Sucker Punch, Fenndango en Some Say Yes Some Do Less stampten Jaan Claeys en Stephan Spriet rond nieuwjaar 2012 een nieuwe band uit de grond. Metal spelen omdat het een geestig genre is: dat was het opzet van het Tieltse duo, maar uiteindelijk is het wat anders uitgedraaid. Quails staan garant voor hoekige, kurkdroge en volledig instrumentale mathrock met distorted oorpauzes die nooit te lang mogen duren. De allerminst zachte groep verzorgde al het voorprogramma van de Italiaanse band Zolle in Magasin4 en is de vi.be-band van de juni-RifRaf.

Stephan Spriet: “Vanwaar onze voorliefde voor metal? Op zich ben ik niet zo gek van metalzangers maar de muziek vind ik wel altijd machtig. Omdat die muzikanten heel goed kunnen spelen. Dat geldt ook voor Tool. Ook wel een inspiratiebron.”

Jaan Claeys: “Ik hoor graag Shellac, ik luister naar hardcore en deathcore en ik ben een fan van Dillinger Escape Plane en Gojira, een Franse band die superstrakke metal speelt. Als je met twee bent, heb je weinig dynamiek. Wat moet je dus doen? Strak spelen. Het is alles of niets maar het komt los uit de pols. En omdat we geen bassist hebben, speel ik op een baritongitaar.”

Stephan: “Onze sound is heel overstuurd en luid. We klinken automatisch al wat zwaarder omdat de kop van Jaan zijn Ampeg-baskas een Peavey is.”

Jaan: “Een Eddie Van Halen-versterker, hé. Dé metalversterker bij uitstek. Die klank is ongelooflijk vuil. We hebben hoe dan ook een agressief geluid. Stephan mept er ook op los op zijn drums.”

Stephan: “We zijn sowieso veel meer een liveband dan een groep wiens muziek

je thuis in de zetel wil beluisteren. Het begint bij ons altijd met een riff en we streven naar een geheel. Al komen er weinig stukken terug.”

Jaan: “In die zin doen we aan decompositie. Iets wat we schoon zouden kunnen spelen, vervormen we en maken we vuiler, chaotischer en minder begrijpbaar. Ik heb niet graag dat je muziek te snel door hebt. Er mag een hoek van af zijn.”

Stephan: “We maken complexe en drukke muziek. De luisteraars krijgen veel kletsen tegen het hoofd. Een set van acht nummers volstaat. Dat is genoeg informatie voor het publiek. Ik ben zelf redelijk kapot na afloop. Voor Jaan en ik komt het er op aan om geconcentreerd te blijven. Er zitten veel details in onze muziek. Een optreden van Quails is een dubbeltje op zijn kant. Er komt veel denkwerk bij kijken. Dat is soms lastig.”

Jaan: “Ik zou het niet anders willen. Waar ben je mee bezig als je er niet meer bij nadenkt? Dan is het alsof je aan een band staat te werken. Dat zou ik ambetant vinden. Ik kan nog geen enkel nummer van Quails perfect brengen. Ik probeer telkens opnieuw iets te spelen dat ik nog niet kan. Dat is ook het fijne aan metal: je kan altijd je grens verleggen.”