VI.BE

_____________________ DEBUUTALBUM ____________________

_____________________ 'Close to Beauty' ____________________

_____________________ !!! OUT NOW !!! _____________________

`

--------------------------------> digital download <--------------------------------

------------------------------> CD's hier te verkrijgen <-----------------------------

`

_____________________________________________________________________

OVER 'CLOSE TO BEAUTY'

"... niets minder dan een vijfsterrenalbum ... weet je haast te begeesteren van begin tot einde ... de plaat bulkt van de pareltjes ... het dreigende Bad Boy: aanstekelijk ... haast heel de plaat telkens een fijne melodie in de songs ... I've Come A Long Way: bijzonder aangename georchestreerde muzikale chaos ... Missing Out: uitstekende, soulvolle zanger ... muzikaal vuurwerk is ronduit indrukwekkend en garantie voor repeatknop ... speel het luid ... indrukwekkende schoonheid ... beukende, zwaar rockende Face Your Demons ... Steve: inventieve tempowisselingen ... ongemeen boeiend ... Sex & Tears: zet muzikale talent van het viertal in de verf ... My Blood: had pakweg Deep Purple voor willen tekenen ... na zeven nummers uitgeteld tegen het canvas ... No Woman: stuwende ritmesectie ... rauwe bluessong ... eigen sound misschien meest neigend naar bluesrock, bestempelen wij eerder als originele rock ... duizelingwekkend niveau ... Touch Me: dromerig, ijl nummer ... op zijn minst acht songs verdienen predikaat "schitterend" ... geweldige plaat" (Rootstime)

"... invloeden vliegen allerlei kanten op, maar The Doors toch wel grootste bron van inspiratie ... overall bluesy groove met een zweverige orgel op de achtergrond ... perfect voor een regenachtige dag in de herfst ... Missing Out: bijzonder soulvolle orgelpartijen, net dat fijne beetje extra ... Face Your Demons: voert het tempo op naar nineties rock zonder dat snufje blues te verliezen ... Steve: meer electronische vibe, wat laat zien dat de mannen werkelijk van alle walletjes eten ... Sex & Tears: stevig muzikaal intermezzo ... My Blood: grootse track waarin werkelijk alles voorbij komt, van rock tot aan reggae ... Creatures of Nighttime Pleasure: weet gegarandeerd fans van QOTSA te bekoren ... No Woman: zweept de gitaarriffs weer eens lekker op ... The Fire Of His Love: raakt die bluesy, emotionele noot en de saxofoon komt zelfs aan bod ... Mr. Medusa: voegt iets jazzy toe aan het geheel ... Watch Out! en Touch Me voegen op hun eigen manier iets toe aan Close To Beauty ... Manwhore levert onverwachts een serieuze en fijne plaat af ... Laat je niet door de naam misleiden" (Festivalinfo (NL))

"... uiterst aangename vormgeving ... veelzijdig ... duidelijk laten beïnvloeden door veel stijlen ... Steve: jaren '80, The Police en XTC ... Face Your Demons: mix van QOTSA met 70s rock ... welke stijl ook, het blijft herkenbaar ... My Blood: psychedelische rock met kenmerkend orgel zoals Deep Purple met een beetje het gevoel van Madness erin verwerkt ... geen overdadige notendrang, maar puur gevoel op het juiste volume ... zeer veelzijdige rockende plaat ... naast een lust voor het oor ook een lust voor het oog" (White Room Reviews (NL))

_____________________________________________________________________

OVER MANWHORE ON STAGE

“Manwhore: de naam geeft het niet onmiddellijk weg en doet weinig subtiels vermoeden, maar toch is dit een band die de coolness, finesses en het type sexyness uit de sixties – met bijhorende cocktails en vette wagens – muzikaal perfect weet te belichamen.

Het viertal, met zanderige roots in onze kuststreek, heeft sinds zijn ontstaan in 2009 al een behoorlijk indrukwekkend parcours afgelegd. Zowel op plaat als live hebben ze ontegensprekelijk een eigen sound ontwikkeld. Groovy gitaarlijnen, strakke drum, een rauwe stem en jawel, een orgel maken het plaatje compleet. Manwhore verleidt je met klasse, zoals alleen echte heren dat kunnen.

Manwhore: west coast's pride." (4AD)

"De muziek van Manwhore omschrijven is niet makkelijk want de vijf laten zich niet vastpinnen op één genre. Veel bluesy rock, wat glamrock en zelfs een snuif reggae. Met goeie gitaren die uit de seventies zijn geïmporteerd en veel aandacht ook voor de songs. Met Robin en Sacha Algoedt beschikt de groep ook over twee uitstekende zangers. Geheim wapen van de band leek Sander Vanderheyde die zijn piano op sommige momenten zelfs zo soulvol liet klinken als de Fender Rhodes van James Leg." (Ollie Nollet)

"We dromen spontaan weg naar Californië in de jaren 70. Stompende blues met ruwe, hese stem en een bedwelmend orgel." (Rock Zerkegem)

"Lang geleden dat ik nog zo uitkeek naar een optreden van een groep uit onze eigen regionen, maar de vorige keer dat ik Manwhore uit Gistel aan het werk zag lieten ze me dan ook behoorlijk euforisch achter. [...]

Dit vijftal rond de broers Robin (drums, zang) en Sacha (gitaar, zang) Algoedt heeft nu duidelijk een eigen sound gevonden [...] Op sommige momenten wist Manwhore met enkele broeierige songs zelfs in de buurt van JJ Grey & Mofro te komen. En dat in de buurt komen mag je heus als een compliment beschouwen want de met soul en blues doorregen rootsrock van JJ Grey, dat is de eenzame, haast onbereikbare top. En als ik dan nog eens zag hoe gitarist Jeff Munger van The Sound Outside, Duveltje in de hand, mateloos stond te genieten kan ik enkel concluderen dat Manwhore zijn stek wel degelijk verdient in het rocklandschap." (Musiczine)

"Geslaagde mix van stevige grooverock, coole eighties wave en bluesrock. De songs staan als een huis en grijpen je onmiddellijk naar de keel. Een strelend genot voor lichaam, geest en ziel. Hier waren The Doors op uit gekomen indien Jim er een gezondere hobby op na had gehouden.

The return of het orgelriedeltje." (Muzikale Dinsdagen)

"Wa voor een coole naam is Manwhore!" (Cedric Maes, The Sore Losers)

_____________________________________________________________________

BIO

Manwhore is een vierkoppige rockband uit de kustregio (°2009).

Muzikaal bevindt de band zich ergens tussen de retrobluesrock van The Black Keys, de rootsrock van JJ Grey & de sexy én duistere grooviness van QOTSA. Hun grooverock doorspekken ze met vleugen van Doorsy blues, seventies rock, soulful songs en uitstapjes in eighties of nineties. Verder zijn er invloeden te horen uit glam, reggae, world, latin & garage rock. Manwhore doet het met een soul&rock zanger/drummer, kletterende keys en enthousiaste gitaren. In 2015 kwam het debuutalbum 'Close to Beauty' uit. Na lovende recensies en de release in 4AD bracht het hen o.a. op Leffingeleuren. De plaat werd DIY opgenomen en gemixt. Gastbijdragen waren er van Izzy Glück (The Glücks) en Tim Wulleman (Mocambo). Het opvallend artwork kwam tot stand i.s.m. Pieter Clicteur en La Fille d’O. U vond Manwhore misschien ook wel op affiches van 4AD (2x), De Zwerver (2x), Iron Muide, Seaside Revisited, Rock Zerkegem, Muzikale Dinsdagen, Gentse Feesten, Decadance, In De Ruimte (album release) en een eigen festival.

_____________________________________________________________________

Manwhore deelde het podium met bands als The Sore Losers, Broken Glass Heroes, My Baby (NL), Sallie Ford & The Sound Outside (USA), Bed Rugs, Drums Are For Parades, Tiny Legs Tim, King Hiss, Red Zebra, MIAVA, The Bollock Brothers (UK), Cosmonauts (US), Moaning Cities... en speelde in zalen en op festivals zoals Leffingeleuren, 4AD (album release), De Zwerver, Iron Muide, Seaside Revisited, Rock Zerkegem, Muzikale Dinsdagen, Gentse Feesten, Decadance, In De Ruimte (album release), Carte Blanche, All Tomorrows Bastards...