Luc Lievens is niet alleen programmator, maar ook organisator van dunk!festival. Luc viste ‘Ecumene’ van het tribalesque sludge & postrock trio Pothamus op, en geeft ons een blik achter de programmatorschermen.

Hoe ben je ooit in het vak van programmator gerold? 
Luc: “Wow, dat is lang geleden hoor. Alles begon jaren ’70 met mijn eerste concertervaringen in jeugdheem De Populier, waar nu trouwens de dunk!studios en de dunk!spaces, onze repetitielokalen, zijn. Af en toe organiseerden we daar optredens, maar pas met dunk!festival nam ik voor het eerst het heft in eigen handen. Onze eerste editie vond plaats in 2005 en we wisten het festival uit te bouwen tot één van Europa’s strafste festivals voor post rock, post metal, sludge, ambient, noem maar op. Vanwaar de voorkeur voor deze muziek? Die heb ik deels te danken aan bijvoorbeeld Luc Janssen die lang geleden op Radio 2 op zaterdagavond het programma Domino had. Nostalgie!”

Waarom Pothamus?
Luc: “Tot voor kort had ik zelfs nog nooit van het Mechelse trio gehoord. Maken ze nu postrock, drone, stoner of sludge? Eigenlijk doet het er niet toe, het is gewoon heel erg goed! Na een zeer fijne sollicitatie enkele maanden geleden zouden ze dit jaar op de Forest Stage van dunk!festival gespeeld hebben. Een show waar beide partijen erg naar uitkeken. Het zijn dergelijke bands die programmeren voor ons boeiend maken, die ons extra doen treuren over een geannuleerde editie van het festival, maar die ons ook doen uitkijken naar hun nieuw materiaal en onze volgende editie. Neem zeker een kwartiertje de tijd en luister naar hun sterke nummer ‘Ecumene’.”

Je noemt het programmeren van dergelijke bands ‘boeiend’. Wat komt er nog zoal bij het vak kijken?
Luc: “Programmeren voor dunk is altijd een zware evenwichtsoefening geweest, en dat bedoel ik niet enkel budgetair. Aanvankelijk hadden we vooral nood aan iets bekendere namen om voldoende publiek aan te trekken, terwijl onze line-up in nature over zeer nichenamen beschikt en vooral om ontdekking draait. Door de jaren heen groeide het vertrouwen bij onze bezoekers. Vandaag vliegen de early birds de deur uit nog voor er één naam gelanceerd werd.”

Luc: “Ook bij de artiesten groeide het vertrouwen. Het boeken van de grotere namen binnen onze niche gaat de laatste jaren vlotter. Al blijft het elk jaar een intensieve zoektocht om een evenwichtige line-up uit te bouwen met enkele gerenommeerde namen, een stevige middenmotor en daarbovenop een reeks te ontdekken bands. Onze artiesten komen trouwens vaak van ver buiten de Europese grenzen. Latijns-Amerika, het Verre Oosten, USA, Australië zijn heel interessante gebieden op gebied van alternatieve muziek. Soms helpen lokale ‘experten’ ons om bands aan te brengen, maar meestal contacteren de bands ons zelf of gaan we op zoek om hen te contacteren.”

Dunk is een festival, maar ook een label én meer. Hoe is alles ontstaan?
Luc: “Dunk is begonnen als festival, maar heeft altijd opengestaan voor nevenprojecten, zoals bijvoorbeeld dunk!chateau, dunk!cinema en dunk!kapelle. Toen de Duitse band Kokomo, een regelmatige bezoeker van ons podium, ons in 2011 half al grappend vroeg of we hun volgende plaat niet wilden uitgeven, startte mijn mede-organisator Wout meteen dunk!records op. En dat hij dit met verve doet, bewijst de indrukwekkende reeks releases waarmee elk jaar wordt uitgepakt. Daarboven begonnen we in 2018 een eigen platenperserij waar collega Mart telkens creatief uit de hoek komt met pareltjes van vinyls die een artistieke meerwaarde zijn voor elke release.”

Bij welke gerenommeerde artiest was jij er destijds vroeg bij? 
Luc: “God Is An Astronaut is intussen een grote naam binnen het genre en ik herinner me vooral de bijzonder vlotte en verfrissende onderhandelingen die we met hen hadden. Ze kwamen helemaal uit Ierland met hun tourbusje voor een one-off show. Ze arriveerden mooi op tijd om een soundcheck vooraf te kunnen doen, maar omdat dunk toen nog helemaal niet strak op tijdsschema zat, konden ze pas een stuk in de nacht het podium op. Uiteindelijk werd het zo laat dat ze direct na het optreden moesten vertrekken om hun boot te halen. De band en hun chauffeur zijn toen drie dagen op baan geweest zonder slapen, maar ze gaven een dijk van een show!”

StuBru luistert Belgisch deze zomer, en belde met Luc over over zijn VI.BE ongehoord keuze. Check het artikel op hun website.