Joachim Matthys is al ruim 10 jaar organisator bij het Gentse Copacobana Festival. ‘Los Negritos’ van Chapulines is de track die je volgens hem moet gehoord hebben.

Joachim, waarom kies je voor Chapulines?
Joachim: “In 2020 deden we voor de tweede keer een wedstrijd via VI.BE platform, waarbij we bijna tien bands een speelkans gaven tijdens de Copa Sessions. Helaas gingen we vlak na het derde concert in lockdown en tot op heden konden we de wedstrijd nog steeds niet afwerken… Het laatste echte liveconcert dat ik meemaakte, was dat van laureaat Chapulines. De opnames waren nog niet van topkwaliteit, maar onze jury luisterde daar door. De liveshow die volgde was er knal op: sfeer, kwaliteit, ambiance… Kortom, de band bouwde een feestje in ons klein zaaltje. Geef die bende nog iets meer live-ervaring en ze spelen ons groot podium op het festival plat!”

Waarom is programmeren bij Copacobana een droom?
Joachim: “Een festival als Copacobana is voor een programmator vrij uniek omdat wij een ongelofelijke vrijheid hebben om te doen en te proberen. Mensen komen naar het (gratis) festival omdat ze vertrouwen op de sfeer en kwaliteit. De lijst aan bands en voorstellingen die we de laatste 10 jaar geprogrammeerd hebben, is daarom gigantisch én bevat ook wel enkele kleppers. Maar we moeten niet, zoals vele andere festivals, grote namen programmeren om publiek te lokken. Dat zorgt voor een enorme artistieke vrijheid en mogelijkheid om mensen onder te dompelen en te beïnvloeden door ze in contact te brengen met nieuwe dingen. De unieke mengelmoes aan verschillende genres, disciplines, podia en sferen op Copacobana Festival is echt uniek. Het is geweldig om uit een theatervoorstelling te kunnen stappen, met een pint in de hand langs een jazzy concert via een technofeestje-voor-mensen-op-rolschaatsen tot bij een keiharde rave in een gracht te wandelen.”

Waarom is programmeren veel meer dan namedroppen? Hoe pakt Copacobana het aan?
Joachim: “Het hoofdprogramma. Iedereen wil het hoofdprogramma op het grootste podium zijn. Wat iedereen wel weet, is dat het waarschijnlijk de meest begeerde plekjes zijn op een festival: 22-23u, ondergaande zon, vette lichtshow, iedereen vrolijk… Daar je duurste, leukste, ‘beste’ band programmeren is niet zo heel moeilijk. Wij stellen daaarentegen al jaren een programma samen waaruit we vertrekken vanuit een systeem, een vooraf besproken en samengesteld plan dat spreekt over sferen. Welke bands waar of wanneer spelen, wordt pas duidelijk als we deze sfeerpuzzel leggen. We doen ons best om te blijven vernieuwen en onszelf heruit te vinden om onze bezoekers de beste ervaring te kunnen bieden.”

Bij welke gerenommeerde artiest(en) was jij er destijds vroeg bij?
Joachim: “Er is een waslijst aan artiesten die ik samen met het festival heb zien uitgroeien tot Belgiës grootsten. Mattias De Craene is er zo eentje. Hij speelde talloze keren op Copacobana Festival met verschillende van zijn projecten. Maar desondanks blijft het ons ook lukken om die toppers ook later in hun carrière tot bij ons te krijgen, en dat is wat ik er zo leuk aan vind. Nu, de meest vertelde anekdote is waarschijnlijk die van Bazart. Zij stonden op aanraden van een vriend op zaterdagmiddag om 17u bij ons op het grote podium in de gietende regen voor twee man en een paardenkop te spelen. Enkele maanden later vulden ze Sportpaleizen. Ook blackwave. stond bij ons op een veel te klein podium, nét toen ze door het dak geschoten waren op StuBru.”

Hoe zag jouw allereerste concert/festivalervaring eruit?
Joachim: “Het was niet de eerste, maar geen enkele festivalervaring overtreft mijn bezoek aan Sziget midden jaren 2000. Ik ging al jaren naar de ‘standaard’ Belgische festivals waar de focus vooral op programmatie lag, maar ook naar enkele buitenlandse subgenrefestivals waar vooral beleving belangrijk was. Sziget was dat alles samen en bovendien op een schitterende locatie midden in een grootstad. Je had daar zoveel verschillende podia met zoveel verschillende muziek, maar ook theater, dans, dj, kunst, spel en plezier. Een camping bestond daar niet, want je mocht je tent overal waar je wil zetten. Het was een gigantisch cultureel pretpark dat ik nooit zal vergeten. Het enige festival dat dat gevoel sindsdien kon evenaren, was Tomorrowland bij mijn eerste passage bijna 10 jaar geleden.”

Wat vind je van de Belgische world music scene en zijn plaats binnen de bredere Belgische muziekscene?
Joachim: “Ik heb hier bewust het woord ‘wereldmuziek’ nog geen enkele keer gebruikt omdat wereldmuziek voor mij iets is als een gevoel. In elk genre bestaan er bands die hun songs ‘werelds’ brengen, en dat is in mijn ogen een ongelooflijke troef. Pure jazz, rock, reggae of klassiek zegt mij niet veel. Maar voeg daar dat scheutje ‘world’ aan toe en je hebt me. (lacht) ”