De Cloedt is (nog) niet even bekend in de Belgische metalscene als een Colin Van Eeckhout, maar hij heeft wel al bijna 25 jaar ervaring en evenveel jaren aan tourkilometers op de teller. De Cloedt speelde in een ver verleden, in 1998 om precies te zijn, samen met het legendarische Death in de al even legendarische Steeple in Waregem. “Dat was een van de mooiste dagen uit mijn leven, omdat mijn band DUST een van de supportbands was. Ik heb nog altijd de foto’s van mij met Chuck (Schuldiner, frontman van Death) liggen. Lennart (Bossu) van Predatory Void was ook aanwezig op die avond. Het is super dat wij 25 jaar later samen spelen in een band.”

De deathmetalscene bracht voor De Cloedt zijn eerste serieuze bandavontuur. “Met Aborted, de band rond Sven de Caluwé, nam ik drie platen op: ‘Engineering the Dead’, ‘Goremageddon: The Saw and the Carnage Done’ en ‘The Archaic Abattoir’. We hebben veel getourd en ik kijk nog altijd zeer tevreden terug op die periode, maar op een bepaald moment was ik uitgekeken op het genre. Ik was ook wel altijd fan van zowel de klassieke rock van Thin Lizzy en Led Zeppelin als de meer traditionele metal van Iron Maiden. Een gevolg daarvan was de oprichting van Horses On Fire, met onder andere Michélé de Feudis.”

Megadeth

Met Horses on Fire maakte De Cloedt twee platen (‘Horses On Fire’ en ‘Any Kind Of Storm’) en tourde hij uitgebreid met Rival Sons en mocht hij ook supporten voor grootheden als Deep Purple, Mark Lanegan en Band of Skulls. “Maar na verloop van tijd had ik weer zin in iets anders; dat was dan extremere muziek. Ik heb er geen probleem mee om een project of band los te laten om iets anders te doen. Als iets niet meer klopt, sla ik liever een andere weg in.”

De Cloedt zette dus zijn zinnen op de oprichting van een nieuwe band: Cobra The Impaler.  Die band werd zijn kindje, zeg maar. Hij verzamelde een mix van ervaren muzikanten en jong talent om zich heen voor de opnames van een debuutplaat, en niet van de minste: Dirk Verbeuren (die tegenwoordig drumt bij het grote Megadeth), James Falck (BEAR), Manuel Eiremmer (Majestic Sun, Von Detta) en Michélé De Feudis (Horses on Fire). ‘Colossal Gods’ verscheen meteen op het iconische Franse Listenable Records, waar het nu mooi staat te pronken tussen albums van Behemoth, Gojira en My Dying Bride en kreeg lovende recensies.

“Ik wou een band waarin ik alles kwijt kan wat ik cool vind: zware gitaren, goeie melodieën en cleane zang. Ik keek op naar bands als Mastodon en Nevermore, die harde gitaren combineren met echte zang”, legt De Cloedt uit. “Ik heb alles alleen geschreven voor de eerste plaat. De eerste die ik aansprak om de plaat op te nemen was Dirk, die ik nog ken van toen hij drummer was bij Aborted, in de Goremageddon-periode. We hebben de plaat opgenomen voor de coronaperiode, maar we hebben die in de koelkast gestoken tot die periode was afgelopen. Kort daarna, in het voorjaar van 2021, vroeg Lennart mij voor zijn nieuwe project: Predatory Void. Ik heb hem ontmoet via Sven de Caluwé op een editie van Ieperfest, in 2005 of 2006. Sindsdien klikt het, en we hebben bovendien dezelfde interesses op vlak van bands en gear.”

Van Aborted naar Horses On Fire en vervolgens Cobra The Impaler en Predatory Void: De Cloedt onderging een opvallende artistieke evolutie. Eerder in het gesprek wees hij er al kort op dat hij een ‘goestingdoener’ is. “Ik doe alles altijd zeer gevoelsmatig. Als ik het niet meer voel, dan durf ik wel eens bij te sturen en dat kan wel eens drastisch zijn. Ik vind het heel belangrijk dat een muzikaal project klopt. Na de tweede plaat van Horses on Fire voelde ik bijvoorbeeld dat die iets te veel geschreven was met de wensen van Studio Brussel, label en bookers in het achterhoofd. Alles valt of staat met airplay op de radio als je in een rockband speelt, daarom dat daar bij bookers en label de nadruk op wordt gelegd.”

“Na die tweede plaat haalde Horses On Fire niet het bereik dat we wilden en dan dreig je als band in een moeilijk traject terecht te komen, waarbij je onder de oppervlakte blijft. Dat maakte me meteen nostalgisch naar de metalscene, waarin het soms aangenamer is, omdat je op je eigen manier kan groeien vanuit de onderbuik, met veel meer controle. Dat is recentelijk gebleken bij zowel Cobra The Impaler als Predatory Void. Als een metalband een goede manager en booker heeft, kan je vanuit die scene makkelijker groeien.”

Zo geschiedde: zowel Cobra The Impaler als Predatory Void hebben een goed jaar achter de rug, met club- en festivalshows in binnen- en buitenland. Zo mocht Predatory Void als jonge band meteen aantreden op Roadburn en Alcatraz. “Uiteraard hebben we dat ook te danken aan onze omkadering. Predatory Void werkt volgens mij ook goed omdat het het antwoord is op het verdwijnen van Oathbreaker, plus het feit dat Tim (De Gieter) en Lennart al naam hadden als lid van Amenra. Van het jaar van Cobra The Impaler onthoud ik onder andere onze eerste Franse show. Die was meteen op de mainstage van Hellfest, op dezelfde dag als Iron Maiden. Als grote Maiden-fan was dat wel speciaal. Ook Metaldays, Bloodstock en Brutal Assault waren absoluut geweldig.”

Wout Van Aert

Wanneer we De Cloedt vragen of twee bands en het beroep van zelfstandig designer-illustrator agendagewijs te combineren is, antwoordt hij daar meteen nuchter op. “Ik draai vaak dubbele shiften, maar het voordeel bij mij is dat ik zelfstandig ben. Nadat ik bij Aborted gestopt ben, richtte ik het animatiebedrijf Volstok op, waarmee ik veel opdrachten deed voor Man Bijt Hond en Kabouter Wesley. Dat slorpte zodanig veel tijd op dat ik geen tijd meer had voor muziek, dus ik ben er dan zelf uitgestapt. Hetzelfde principe gold als voor mijn muziek: ik ben weggewandeld van iets om het andere in de juiste richting te krijgen. Sindsdien ben ik zelfstandig designer, onder meer voor Red Bull en Wout Van Aert. Ik heb het geluk dat ik kan schuiven met mijn uren en werk, anders zou het niet combineerbaar zijn met mijn bands.”

Naast het feit dat veel van zijn favoriete genres er in samen komen, is er nog een andere reden waarom Cobra The Impaler zo speciaal is voor De Cloedt. “Ik heb mijn werk en muziek altijd gescheiden gehouden, maar bij Cobra The Impaler is het zo dat alles op een kruispunt is gekomen omdat ik ook het artwork gemaakt heb voor de plaat. Ook voor de tour met Hippotraktor en BARK heb ik de affiche ontworpen. Dat is wel zeer cool. Voor mij moet het kloppen, dus mocht het niet kloppen bij Cobra The Impaler, had ik het niet gedaan.”

Voor De Cloedt hebben beide bands hun eigen unieke kenmerken, die zorgen voor een zekere eigenheid. “Cobra is meer song-gebaseerd en op zang, en heeft een meer traditionele songopbouw. Ik zou durven zeggen dat we door de combinatie van stijlen en cleane zang een zekere eigenheid hebben. Pas op, we willen ook niet het warm water uitvinden. Predatory Void heb ik ook altijd een vrij originele band gevonden. Het is moeilijk om de muziek met andere bands te vergelijken. De band komt echt vanuit Lennart zijn persoonlijkheid, terwijl Cobra The Impaler een beetje mijn kindje is. Predatory Void is veel donkerder en werkt veel meer met sfeer, Cobra The Impaler vind ik daarentegen geen donkere band.”

We wijzen er graag op dat beide bands een moddervette wall of sound hebben: hoe verklaart hij dat? “We zijn allemaal ervaren muzikanten. Ace (Zec, zat in bands als Customs, Death Before Disco en Haester) is bovendien niet alleen de drummer van Cobra The Impaler, maar ook geluidsman bij bands als STAKE en Rhea. Daarnaast hebben we met onze geluidsman Joren Knieper een ongelooflijk gedreven gast. We maken veel werk van preproducties en repetities. We werken echt keihard op onze livesound, omdat we ongelooflijk belangrijk vinden dat het live fantastisch klinkt. Ook Predatory Void is een band met leden met bakken ervaring. De andere band van drummer Vincent, Carnation, is ook heel goed bezig. En met Wietse Vermeulen hebben we ook bij Predatory Void een fantastische geluidsman.”

Aardschok

Is die livesound belangrijker dan vroeger om op te vallen, vragen we ons nog af? “Zo zou ik het niet stellen. Vandaag is er alleszins veel meer mogelijk op technisch vlak, door de digitale evolutie. Op dat vlak speelt de technologie in ons voordeel. Op promotioneel vlak is alles nu wel complexer. Vroeger moest een metalband het enkel hebben van recensies in bladen als Aardschok, supportshows doen en mond-op-mondreclame. Vandaag moet een band ook opvallen op het internet, en vooral sociale media maken het wat moeilijker. Wij proberen vooral in te zetten op kwalitatieve content, maar er zijn veel bands vandaag die maar moeilijk boven komen drijven, omdat ze zich nauwelijks in die massa content kunnen onderscheiden.”

“Wanneer ik vandaag nieuwe videoclips zie, merk ik ook dat technologie in ons voordeel speelt. De geluidskwaliteit is er alleen maar op verbeterd, en alles ziet er ook mooier uit. Tegelijk wordt er ook veel gezeurd op technisch vlak; daardoor ben ik er wel van overtuigd dat mensen niet meer zo goed kunnen spelen als vroeger, toen alles op tape werd opgenomen. De eerste plaat van Horses On Fire hebben we zo zelfs nog analoog opgenomen. Dat kostte ons 300 euro per tape, maar we wilden dat gewoon doen voor die plaat. Muziek is door de technologie minder een momentopname geworden, omdat je kan blijven aanpassen, knippen en plakken. Daarom heb ik iedereen bij Cobra The Impaler een deadline gegeven voor het materiaal van de tweede plaat; om zoveel mogelijk in het moment te kunnen werken.”

Over de tweede plaat gesproken: heeft Cobra The Impaler daar nog geen stress voor, sinds de eerste plaat zo goed werd ontvangen? Waar liggen de ambities? “We zouden graag onze status in de toekomst bekrachtigen en blijven groeien als band. Druk voelen we niet echt, omdat we ons ding kunnen doen en ons kunnen amuseren. Ik denk wel dat we door onze ervaring nu een beter idee hebben van waar we naartoe willen. Vroeger hadden wij als jongere muzikanten, bijvoorbeeld bij Aborted, niet altijd een goed idee waar we naartoe wilden. We hadden geen strategie; de platen Goremageddon en The Archaic Abattoir zijn echt vanuit de buik gemaakt, op basis van eigen smaak en wat we zelf tof vonden. Soms vraag ik me af hoe we dat in godsnaam gedaan hebben. Dat was ook zonder preproducties zoals nu, maar vaak vertrekkende vanuit slaapkameropnames.”

Ook over de toekomst van metal is De Cloedt zeer optimistisch. Naar welke bands kijkt hij op? “Ik vind het geweldig dat bands als Gojira erin slagen het genre te overstijgen en tegelijk zich als nieuwe headliner op te werpen. Mastodon vind ik ook nog altijd super. Net als Cobra The Impaler halen die ook inspiratie bij klassieke bands als Led Zeppelin, Thin Lizzy en Iron Maiden, en willen ze losbreken uit één bepaald genre. Daarnaast kijk ik in de black metalscene heel hard op naar Watain; zowel de muziek, het artwork als de liveshows zijn fenomenaal. Alles klopt zo hard bij de Zweden.”

Chris Goss

Wat vele muzikanten en lezers wellicht niet weten, is dat De Cloedt samen met Jelle De Beule en Jonas Geirnaert animatiefilm aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent studeerde, en dat hij nog altijd actief is als tekenaar/animatiekunstenaar. Vorig jaar maakte hij met Jelle de hommage/parodiestrip Jommeke in de knel én de penarie. Daarnaast maakte hij ook een kortfilm, waarvoor niemand minder dan Chris Goss de voice-over deed. “Ik ben altijd een groot fan geweest van Queens Of The Stone Age en Kyuss, en was vereerd dat hij dat wilde doen.”

Op het moment van het interview staat Predatory Void op het punt om een tour van twee weken aan te vangen. “Touren heb ik altijd heel plezant gevonden, net als Lennart trouwens. Ik denk dat dat komt omdat we nog altijd de passie voor muziek hebben en niet verlegen zijn om eens van nul te beginnen. Iets van nul opstarten, vind ik ondernemend en leuk, maar er komt altijd wel een moment waar het leuk is als iets opgepikt wordt. Anders maak je geen drie platen met een band.”

“Uiteraard hoop ik dat te kunnen bereiken met Cobra The Impaler en Predatory Void, maar er is sowieso nog iets anders dat ik nog eens wil doen in mijn muziekcarrière, en dat is nog eens een deathmetalplaat maken. Dus op het einde van mijn carrière iets maken in het genre waarmee het voor mij allemaal gestart is, zou heel mooi zijn”, besluit De Cloedt.