Met gitarist Jan Viggria blikken we terug op het (internationale) parcours van de band, en ook een beetje vooruit. “Ik hoop dat er na de coronacrisis een massa platen gaat verschijnen en dat we alle miserie gaan wegspelen.”

Het vijfkoppige lawaaiorkest ontstond in 2012, aan Hogeschool PXL in Hasselt. De andere leden - Tom Adriaenssens (zanger), Emiel Van Den Abbeele (gitarist), Brent Mijnendonckx (bassist) en Siemon Theys (drummer) - zijn er bij elkaar gebracht door Jan. Zo is de band eigenlijk gestart als een eindwerkproject. In 2015 volgde een split met dat andere Belgische exportproduct, Brutus, en in 2017 volgde de veelbelovende debuutplaat ‘PCHEW’. Daartussen volgden honderden optredens, waaronder op de Britse festivals ArcTanGent en Portals, het Sloveense Ment, en op grote zomerfestivals zoals Pukkelpop en Sziget.

Goede wijn moet rijpen

Op de site van hun boeker Ampersand staat dat de band al ongeveer 150 Belgische en internationale shows speelde: van Frankrijk over Kroatië tot zelfs het eiland Réunion. Maar dat allemaal is een werk van lange adem, geeft onze gesprekspartner toe.
“De progressie die we maken is gestaag en gaat over jaren. Ik zou het niet anders willen. Ik heb altijd een hekel gehad aan niet klaar zijn voor een volgende stap. Een artiest moet klaar zijn om op grotere festivals te spelen. Vaak worden bands iets te snel opgepikt, vind ik. Ineens staan ze dan op een groot podium. Met The Guru Guru hebben we eerst het hele traject van cafés en jeugdhuizen afgelegd, nadien pas de tussenpodia. Dat was een natuurlijke gang van zaken. Zo leer je als band geleidelijk het vak én de mensen kennen”, legt Jan uit.

“Een goede wijn moet rijpen: het is een cliché, maar het klopt wel. Ook in de band zelf leer je steeds beter samen spelen, ook dat is een proces. Daarnaast is het belangrijk dat je de muziekliefhebbers met mondjesmaat kan overtuigen. Promo is iets heel moois en welkom als band, maar dat communitygevoel van muziek is minstens even belangrijk. Het is fantastisch om na een concert weer vijf man meer te kunnen bereiken. De muziekgemeenschap is meer dan alleen de radiozender. Er zijn ook nog andere manieren om mensen te bereiken, die iets origineler zijn.”

En het moet gezegd: zonder echt radiovriendelijke muziek te maken, heeft The Guru Guru een ruim én internationaal publiek bereikt, zeker met hun tweede plaat ‘Point Fingers’ die overal - van De Morgen tot Kerrang! - lovende recensies kreeg. Ook in buitenlandse media vind je veel interviews met de band.
“Dat is het resultaat van onder meer onze passage op Eurosonic in Groningen. Er was veel aandacht van Nederlandse magazines. Daarnaast hebben we voor het Duitse Rockpalast (legendarisch programma van de Duitse zender WDR, red.) een sessie gespeeld. Als je door Rockpalast gevraagd wordt, wil dat wel wat zeggen.”

Op handen gedragen in Engeland

The Guru Guru doet het ook goed, zeer goed in Engeland.
“Op bepaalde plekken worden we op handen gedragen. De eerste keer dat we er mochten spelen, was in 2018 op ArcTanGent (groot festival in de buurt van Bristol waar genres als postrock, postmetal, math en noiserock aan bod komen, red.). De concerttent stond tot onze grootste verbazing stampvol. Iedereen was onze nummers aan het meezingen. Tijdens onze afgelopen tour in Engeland kon het publiek in Bristol zelfs onze nieuwe songs meezingen, dat was echt zot.”

Jan heeft nog een kleine anekdote.
“Toen we in Londen samenspeelden met de band Poly-Math, kwam één van de bandleden naar Tom, onze zanger, om te zeggen dat The Guru Guru zijn favoriete band in de wereld was. Hoe fantastisch is dat niet? Waarom we zo aanslaan in Engeland? Geen idee. We zijn als band altijd heel hard onszelf gebleven. Muziekliefhebbers zijn misschien ook fan van de goede vibe die we live uitstralen”, klinkt het. “In Engeland worden we nogal vaak in het hokje van de mathrock gestoken. Zo zijn er podcasts waarin we samen met bands als Rolo Tomassi en Hella vermeld worden. Dat zijn fantastische bands, maar het is niet dat we met The Guru Guru bewust mathrockriffs schrijven.”

Invloeden aan de deur houden

De vijf Guru’s worden vaak geprezen voor hun energieke liveoptredens en noiserockgeluid dat - volgens sommigen - doet denken aan METZ, The Jesus Lizard en At The Drive-In. Maar de band heeft de voorbije jaren vooral een eigen sound opgebouwd. “Onze invloeden houden we bij wijze van spreken aan de deur van ons repetitiekot. Tom houdt bijvoorbeeld van klassieke muziek, Siemon is heel hard into hiphop. Ik kom eigenlijk uit de bluesscene, en pas nadien ben ik fan geworden van bands als The Mars Volta, maar daarnaast hou ik ook hard van jazz en klassieke muziek. Eigenlijk apprecieer ik alles met een bepaalde originele sound, dat mag eender welk genre zijn.”

“Wanneer we samen spelen, is hetgeen we creëren op het moment zelf het belangrijkste. Meestal schrijven Emiel en ik de demo’s voor de nummers. Daarna sturen we die door naar de rest die daar zelf mee aan de slag gaat. We zijn niet echt bezig met genres, voor ons is de focus de muziek die wij spontaan maken. Andere mensen mogen dat in een vak stoppen, zo veel ze willen. Muziek heeft voor mij altijd een natuurlijke flow gehad. Ik denk dat genretermen pas gekomen zijn wanneer de bloeiperiodes van de genres al achter de rug waren.”

Nonkel Bjorn

Hoe belangrijk is goede begeleiding voor een internationale band als The Guru Guru?
“Ongelooflijk belangrijk. Iemand als Bjorn Nuyens, wij noemen hem nonkel Bjorn, is een held. We zijn op veel fantastische podia geraakt dankzij hem. Een boeker coördineert alle buitenlandse tours met andere boekers. Iemand als Bjorn zorgt ervoor dat je grotere podia kan aandoen, zonder je natuurlijke flow uit het oog te verliezen. Ze wegen ook minutieus af welke shows kunnen en welke niet. Wat hebben we vooral van Bjorn geleerd? Plannen waar we naartoe willen, en hij heeft onze visie als band gefinetuned. Maar ik wil zeker ook onze manager Emiel (ook gitarist van de band) en promoman David Dalemans vermelden. Ook zij zijn superbelangrijk in het ontzettend ingewikkeld spel dat de muziekscene soms is. Dankzij hen kunnen we ons focussen op de muziek. Ook belangrijk is dat een boeker of manager zelf volledig achter de muziek staat, en de muzikanten perfect aanvoelt. Ze moeten kunnen zeggen: ‘Die mannen hebben een te gekke plaat gemaakt en je moet er naar luisteren.’”

Als we naar de eerste memorabele internationale show van The Guru Guru vragen, wordt Jan meteen enthousiast.
“Drie jaar geleden speelden we in de stad Douai. De lokale lichtman van dienst, Romain, was zo’n grote fan van onze muziek, dat hij voor een perfecte lichtshow zorgde. Tijdens het optreden zelf was er 50 à 60 man volledig uit de bol aan het gaan. Het was de eerste keer dat ik merkte dat we ook in een ander taalgebied iets teweeg konden brengen. Ik vond dat wel een kleine openbaring. Ook onze eerste Engelse shows waren best memorabel. Het publiek leek overal excited om onze muziek te horen. Ik hou van de undergroundscene in Engeland, maar je moet als band de podia weten te vinden. De catering is uiteraard niet zo denderend, maar voor ons maakt het enthousiasme van de fans alles goed. De lauwe pinten en slechte toiletten horen er nu eenmaal bij.”

Opmerkelijk: The Guru Guru speelde vorig jaar op het Franse tropische eiland La Réunion, dat ten oosten van Madagaskar in de Indische Oceaan ligt.
“We zijn daar terechtgekomen door op te treden op het showcasefestival Monkey Week in Sevilla. Xavier, de boeker en promoter van de shows op La Réunion, had ons daar zien spelen en een jaar later zaten wij op het vliegtuig. Het was een ongelooflijke ervaring om onze muziek daar te mogen spelen. De natuur is daar zo overweldigend schoon en de gastvrijheid hartverwarmend. De meest uitbundige show was in de zaal genaamd Kabardock waar onze set heel goed ontvangen werd, maar de mooiste was een optreden dat we bij zonsondergang aan het strand speelden. Die plek was gewoon magisch, vandaar dat we besloten om onze videoclip voor het nummer ‘Mache’ daar op te nemen.”

Naast Eurosonic speelden de Limburgers dit jaar ook onder meer in De Centrale, Het Depot en de Muziekodroom. Ook een nieuwe tournee door Nederland stond op de planning. Beschouwt The Guru Guru zichzelf nog als een undergroundband?
“Jazeker. Voor mij verwijst de term ‘underground’ naar iets uniek. Niet alleen de muziek, maar ook de muzikanten moeten iets speciaal uitstralen. De muziek moet meteen de aandacht grijpen. Toen ik de eerste keer Iggy Pop hoorde, had ik zo’n what the fuck-moment. Een band als Raketkanon is voor mij ook nog altijd underground. Welke Belgische undergroundbands ik zou aanraden? Ik luister nu vooral naar L'Itch uit Mechelen, maar ook de nieuwe platen van Elefant, Psychonaut en Heisa zijn fantastisch.”

Had de band zelf ook door dat ‘Point Fingers’ een stap verder is?
“Absoluut!”, zegt Jan. “Eigenlijk al van voor de start van de opnames, er was een bepaalde drive in de band geraakt voor we iets hadden geschreven. Dat kwam door het vele spelen en touren. Sommige stukken van het album zijn geschreven toen we op tour waren. Eén van de nummers is bijvoorbeeld deels geschreven in Spanje. Daarnaast hebben we ook veel meegemaakt in die jaren - zo heeft Emiel zijn pols gebroken en waren er ook persoonlijke issues - en dat kroop allemaal in de plaat. Zo is ‘Point Fingers’ een goed gekruide plaat geworden. Ik denk dat we bij de eerste plaat meer zoekend waren. Onze tweede is dus zeker en vast een intense plaat geworden. Er zit heel veel emotie van ieder van ons in.”

Terugslaan in 2021

Tot slot moeten we ook de onvermijdelijke coronavraag stellen. Door de coronacrisis zit ook de muzikale wereld noodgedwongen thuis. Daarom daagt Red Bull Music Belgische muzikanten uit om een solo van 60 seconden te spelen en dat op video op te nemen. Ook Jan speelde al een solo in.
“Het hielp wel om mij uit te leven, maar daarnaast zijn we met The Guru Guru ook aan het schrijven aan nieuwe muziek. We hebben eigenlijk altijd vanop afstand nieuwe nummers geschreven. Het was wel even slikken toen de lockdown aangekondigd werd. We missen allemaal de concerten - ons voorjaar en de festivalzomer zagen er zeer goed uit - en uiteraard ons repetitiekot. Niets is leuker dan samen spelen en nummers maken. Ik denk dat we 2020 zo snel mogelijk moeten proberen vergeten. Maar ik probeer het ook positief te bekijken: ik hoop dat er na de coronacrisis een massa platen gaat verschijnen en dat we alle miserie gaan wegspelen op de festivals volgend jaar. In 2021 gaan we er allemaal terug staan.”

Beuister hieronder ‘Point Fingers’.

Bekijk de clip van ‘Mache’.