Dat de muzieksector al maanden op zijn gat lag, bleek net de motor om er hard in te vliegen: na maanden voorbereiding hielden ze Ohlalala.be boven de doopvont. Vandaag ligt het eerste papieren magazine in de dagbladhandel en draait de website muzikale overuren.

“De beste beslissing van het afgelopen jaar,” begint Lore enthousiast. Op het moment waarop we de drie spreken, laat de lente zich eindelijk zien, kwinkeleren de vogels een lustig lied, kijkt de muzieksector uit naar een heropstart, en is het tweede Ohlalala-magazine drukklaar.

“We zijn met Ohlalala gestart vanuit een gezamenlijke passie voor muziek. En dan vooral Belgische muziek. Als je eens gaat kijken wat er de laatste jaren gereleaset is, dan begint je hoofd toch wat te tollen, hoor. We lijken soms te vergeten hoeveel straffe muzikanten en er in België rondlopen. Internationaal scoort de Belgische muzieksector heel erg hoog. Veel mensen weten dat niet. Dat Tom Van Stiphout bij Bryan Ferry speelt, bijvoorbeeld, of dat Olivier Gerard sound engineer is van Simple Minds. Voor we met Ohlalala gestart zijn, hebben we bij heel wat mensen gepeild naar hun kijk op de Belgische muziekscene. Daaruit bleek dat heel veel mensen de scene en wie er het mooie weer maakt graag beter willen leren kennen.”

Onbekend is onbemind. Jullie halen de Belgische muzikanten uit de onbekendheid en maken ze bemind. Klopt?

Lore: “Zo zou je het wel kunnen stellen, ja. Ohlalala wil de schat aan Belgische muziek in de kijker zetten. Omdat muziek voor mensen heel veel betekenis kan hebben. Niet enkel muzikanten vinden in hun passie een uitlaatklep, maar ook muziekliefhebbers of de sporadische concertbezoeker weet zijn emoties vaak gespiegeld in de muziek waar hij of zij naar luistert. Muziek kan opladen en ontladen. Muziek is er altijd.”

Ron: “Dat muziek zo belangrijk is, zien we elke dag opnieuw. Bij een geboorte, een afscheid, een huwelijk, een feest. Songs zetten de toon van het moment. Iedereen heeft wel een liefdesverdrietplaat, of een song die hem of haar meteen terug katapulteert naar een belangrijk moment in zijn of haar leven.”

Koen: “Ik denk dat we er soms te snel aan voorbij gaan hoeveel impact muziek kan hebben op een mensenleven. Nu de coronacrisis de muzieksector op non-actief gezet heeft, merk je ook dat mensen zowel de livebeleving als de verbondenheid beginnen te missen. Een concert of een festival is zoveel meer dan enkel de muziek. Voor talloze mensen is het een moment van zich verbonden te voelen met iets groters.”

Ron: “Wim Opbrouck heeft dat eens mooi verwoord. Hij zei: ‘Mocht ik de soundtrack van mijn leven vooraf gehoord hebben, ik had er mijn leven naar gericht.’”

Weg met de hokjes

Als er een ding is wat Ohlalala aantoont, is dat er vandaag geen muzikale hokjes meer zijn. Isabelle A staat zusterlijk naast Franky De Smet-Vandamme.

Lore: “Ja, dat is zo. Wat wij belangrijk vinden, is de passie die ze delen en wat ze daarmee doen. We horen ook lovende reacties van de muzikanten zelf. Vooral over het feit dat het niet louter gaat om het muzikantschap zelf, maar over de mens achter de muzikant, wat hem of haar drijft, waar de passie vandaan komt. Ohlalala geeft muzikanten en artiesten een podium om een ander facet van zichzelf te belichten. Kijk bijvoorbeeld naar wat de ‘sofa-babbelconcerten’ teweeg brachten. Koen Wauters die in gesprek gaat met Tom Van Stiphout, voormalig gitarist bij Clouseau, over hun liefde voor muziek, het metier, wat hen bindt ... dat leverde een prachtig, integer gesprek en een uniek miniconcert op, van twee topmuzikanten.”

Koen: “Wat die hokjes betreft: ik denk dat de muren al een paar jaar geleden gesloopt zijn. Vandaag gaan mensen de ene week naar een schlagerfestival en de andere week naar Graspop of Tomorrowland. Mensen laten zich niet meer vastpinnen op één genre. Muziek is meer dan ooit beleving geworden, over genres heen.”

Lore: “Dat is zo. Ik zie dat bijvoorbeeld bij mijn vader. Hij heeft niets met Natalia, en luistert niet naar haar muziek. Toen hij het eerste Ohlalala-magazine te lezen kreeg, ging hij meteen naar het artikel met Guido Belcanto, van wie hij grote fan is. Maar hij wilde ook weten wat Natalia te vertellen had. Het is dat dat Ohlalala wil doen: mensen prikkelen, enthousiasmeren, nieuwe dingen laten ontdekken.”

Het woord verbinding is al een paar keer gevallen. Verbinden is inderdaad wat Ohlalala doet. Jullie pretenderen niet de waarheid in pacht te hebben.

Lore: “Daar willen we ver vanaf blijven, ja. Wie zijn wij om te zeggen wat goed is en wat niet? Muziek is zo subjectief dat je er haast geen waardeoordeel aan kunt koppelen, toch niet voor alles. Dat is de reden waarom we muziek laten recenseren door gepassioneerde muziekliefhebbers. Dat zorgt voor een heel andere dynamiek dan als een échte muziekrecensent het zou doen. Muziekliefhebbers vertrekken vanuit de liefde voor een plaat of het feit dat ze door één regel uit één song helemaal van hun sokken geblazen werden. Dat geeft alleszins bijzonder fijne recensies.”

Dr. Beat is ergens onderweg

Wat Ohlalala.be verder typeert, zijn de inspirerende rubrieken. Ohlalala doet het anders. In Dr. Beat beantwoordt Valerie Du Pré bijvoorbeeld levensvragen aan de hand van een song of belichten jullie een andere passie van een muzikant, los van het muzikantschap.

Koen: “Misschien komt het omdat ik al heel mijn leven muziekfotograaf ben en altijd op zoek ga naar een andere invalshoek. Maar je hebt wel gelijk: de rubrieken op Ohlalala.be en in het magazine wijken enigszins af van wat lezers doorgaans voorgeschoteld krijgen.”

Ron: “We hebben er wel lang over zitten brainstormen, hoor. Hoe pakken we het aan? Wat kan werken? Wat niet? En waar zitten mensen op te wachten? Het was allemaal wat gissen, maar uiteindelijk heeft het wel een aantal leuke, verfrissende thema’s opgeleverd: Dr. Beat, Compagnon de Route, Ergens Onderweg, De Versterker ... ze belichten stuk voor stuk een andere aspect van de kracht van muziek.”

Lore: “Los van de kernredactie die uit ons gedrieën bestaat, is er een redactieraad die meedenkt of meegeholpen heeft met het vastleggen van de rubrieken. De insteek was om zowel de muzikant als de muziekliefhebber-die-meer-diepgang-verlangde te bedienen. Ohlalala moest complementair zijn met wat al bestaat, een aanvulling op andere muziekmedia. Ik denk dat we daarin wel slagen. Dat maak ik toch op uit de reacties op het magazine en de muziekblog. Kijk bijvoorbeeld naar Dr. Beat: we hebben even gezocht hoe we dat konden finetunen, maar vandaag staat het er helemaal. We krijgen nu vragen van mensen die willen dat Dr. Beat hen door hun midlifecrisis begeleidt, aan de hand van muziek. Muziek als medicijn, zeg maar. Dat zijn zeer dankbare vragen die leiden tot muziekgeïnspireerde antwoorden.”

Koen: “Of Compagnon de Route. Wie wist dat Mirko Banovic, de bassist van Arno, ook zijn compagnon de route was en zelfs zijn compagnon de vie? Of dat Miguel Wiels en Niels De Stadsbader al jaren samen op pad gaan? De verhalen die daaruit komen, zijn allemaal zo mooi, maar nog nooit verteld. En daar komt weer naar boven dat de kracht van muziek zit in de verbinding die ze veroorzaakt. Dat is echt erg mooi.”

Lore: “Ja, en zo nu dan worden we zelf verrast door onze interviewees. We polsen eerst altijd even of de mensen die we willen spreken iets hebben met muziek. Van de bekende psychiater Dirk De Wachter wisten we al dat hij fan was van Nick Cave, maar wat tijdens het gesprek naar boven kwam, was zoveel meer dan we verwacht hadden. Iedereen ziet in Dirk De Wachter de man die een expert is in mentaal welzijn, maar niemand weet dat hij een ongelooflijke passie heeft voor muziek en er altijd van droomde – en ik denk nog steeds van droomt – om muzikant te worden. Of wat te denken van politica Petra De Sutter, die eerst lang in een mannenkoor heeft gezongen, dan in een vrouwenkoor haar plek vond en een enorme liefde heeft voor klassieke muziek. In die mate zelfs dat ze, mocht ze op een onbewoond eiland terecht komen, genoeg zou hebben aan haar verzameling klassiek. Ik vond dat heel bijzonder.”

Binnenkort ligt het tweede magazine in de winkel. Wat verwachten jullie nog van de toekomst?

Lore: “Nog meer Ohlalala, en meer muziek, dat spreekt. Nu de coronacrisis stilaan bedwongen raakt en er opnieuw wat perspectieven, kijken we er alleszins naar uit om onze lezers live te ontmoeten, het liefst tijdens onze sofa-babbelconcerten die sinds vorige maand live plaatsvinden op een unieke locatie. Mensen kunnen via onze site ohlalala.be de concertagenda voor heel 2021 terugvinden. Dat is alvast een erg fijn vooruitzicht. En verder, blijven zoeken naar muzikale parels en die delen met alle muziekliefhebbers.”

Nog een uitsmijter, jullie werken voor De Oh’s samen met VI.BE platform. Elke maand gaat jullie redacteur Mattias op zoek naar het beste wat de muziekscene te bieden heeft ...

Koen: “Inderdaad. Hoe meer mensen de Belgische muziekscene leren kennen, hoe beter! Want we vergeten soms hoeveel talent hier rondloopt. Samenwerken met VI.BE platform geeft ons de kans om dat talent nog meer aan het publiek te tonen.”

Lore: “En als ik nog even mag: mochten er metal-, folk-, jazz-, wereldmuziekfans met een goeie pen die zich geroepen voelen om hun favoriete plaat te recenseren, laat maar komen!”

Benieuwd? Surf dan zeker eens naar Ohalala.be.