Wat gaat het tegenwoordig allemaal zo snel. Enkele dagen geleden pleurde Fluvius een fiber kabel door mijn muur. Het was zo gepiept. Ze hadden per abuis eerst bij de buren geboord. Konden ze ineens ook daar een kabel doorsteken, bedacht ik me dan. Ik mijmerde nog eens over dat internet inbel-geluid van de jaren ’90, alsof iemand naar een satelliet moest bellen en daar een astronaut in de ruimte opnam. Ik herinner mij ook mijn achterwerk gevoelloos worden van te lang op een houten stoel voor dat scherm te zitten wachten tot ik verbonden was. Soms denk ik dat er in popmuziek een dominante stroming kon ontstaan omdat alles zo traag de wereld rondging. Patrick Riguelle wist mij eens te vertellen dat nieuwe releases uit het Verenigd Koninkrijk, op plaat of desnoods op cassette gekopieerd, eerst in Oostende te vinden waren alvorens ze in Brussel aanspoelden. Gewoon door de fysieke afstand, snap je?

Ik mis wel zo een dominante muzikale stroming. Het is natuurlijk later makkelijker in kaart te brengen wat er net speelde in het voorbije decennium, maar toch, ik denk dat ze in de jaren ’70 wel doorhadden dat er een punkperiode aan de gang was. Die punkers van toen zijn onlosmakelijk verbonden aan Thatcher en de hoge werkloosheidcijfers bij jongeren. Misschien word ik ouder en verlies ik mijn jeugdlijke sensor van wat er hip and coming is. Ik mis precies vooral een jeugd die eens lelijk tegen de schenen durft te trappen. De sterren, de maan, de wind, het bewind staan er immers allemaal gunstig voor. Economische recessie zoals ook bijvoorbeeld in de jaren ’70, een pandemie, klimaatproblematiek, depressies, existentialisme, een avondklok, de schuld krijgen als er cijfers de lucht ingaan terwijl de gemiddelde boomer niet weet dat een mondmasker tot over de neus moet gedragen worden. Naar analogie met het verleden, kunnen we stellen dat nu en dan eens een crisis kan leiden tot een bloeiende en belangrijke scene. Ik ben er in ieder geval klaar voor, laat maar komen.

Maar misschien is het net dat internet, dat supersnelle en slimme internet dat een tegen-de-schenen-trappende subcultuur tegenhoudt om meer mainstreamkanalen te bereiken. We zijn er via social media en tags en sponsored posts en gepersonaliseerde ads in geslaagd om al die verschillende subculturen netjes te onderscheiden van elkaar, eigenlijk te marginaliseren en ze in hun bubbels te laten circle jerken. En misschien is het wel door de snelheid van het internet dat fenomenen zo snel de wereld rond zijn dat ze even snel de wereld weer uit zijn. Herinner je je bijvoorbeeld nog tecktonik? Stel u voor dat break-boying iets van deze tijd zou zijn, zou het dan hetzelfde lot beschoren zijn? Stel u voor dat The Sex Pistols nu zouden opstaan, zouden ze dan op YouTube verdwijnen onder tags als “funny” of “ook dat nog”?

En ik excuseer mij al op voorhand, maar ‘WAP’ van Cardi B is niet tegen de schenen trappen. Er valt zeker iets te zeggen over Cardi B die de vrouwelijke seksualisering uit handen van mannen haalt en in eigen boezem steekt. Tekstueel is het echter niet meer dan een vrouwelijke versie van ‘Candy Shop’ van 50 Cent. Vernieuwend is het ook niet echt: Peaches deed dit 20 jaar geleden al, nog meer gelaagd, compleet met gendernormatieve kritiek. Of nog langer geleden: Patti Smith. Die had het overigens niet énkel over gendernormen, ze was zelfs niet vies van onsexy onderwerpen zoals afval. Ik wil een nieuwe en jonge Patti Smith die de wereld op z’n kop zet. Kan Greta Thunberg geen band beginnen misschien? Of mag Kae Tempest niet nog wat groter worden? De wereld staat in brand en de grootste artiesten van deze tijd zingen over hun seksleven. Om te eindigen een stukje tekst van Patti Smith uit ‘25th Floor’:

We must open up our eyes
And seize and rend the veil of smoke which man calls order
Pollution is a necessary result of the inability of man to reform and transform waste
The transformation of waste
The transformation of waste is perhaps the oldest preoccupation
Of man being the chosen alloy he must be reconnected-
Via shit at all cost inherent
Within us is the dream of the alchemist
To create from the clay of man
And to re-create from excretion of man
Pure and then soft and then solid gold
All must not be art
Some art we must disintegrate
Positive
Anarchy
Must exist