Voor we beginnen, eerst even dit: het spreekt voor zich dat een huis als Democrazy enkel maar kan bestaan dankzij de inzet van de hele ploeg. Wij haalden eerst even de mensen met de langste staat van dienst voor de microfoon, meteen ook diegenen die het hele team aansturen, maar er is natuurlijk een hele ploeg. Maar wij legden ons oor dus te luister bij Eric Smout (artistiek leider/coördinator), Nicolas Vandecaveye (zakelijk leider) en Silke Bergans, voorlopig nog de meest recente Democrazy-medewerker (administratie & more). Who is who? Je leest het hier.

“Ikzelf ben coördinator en artistiek leider”, zegt Eric Smout. “Dat houdt in dat de eindverantwoordelijkheid bij mij ligt, en dat ik rapporteer aan de Raad van Bestuur. Ik ben verder verantwoordelijk voor de inhoudelijke lijn en het goed functioneren van het dagelijkse bestuur. Dat is een zeer summiere en nogal droge omschrijving, want in de praktijk komt er wel wat meer bij kijken. Ik denk dat ik mijn takenpakket kan omschrijven als: de boîte mooi laten draaien. Ondertussen zit ik hier al 13 jaar. Dat is lang, zeker in deze sector. Ik had er voordien al een loopbaan van 18 jaar als muzieksamensteller bij Studio Brussel én 15 jaar bij de vzw 5 voor 12 opzitten, dat mee helpen oprichten heb. Toen ik hier begon, was ik niet aan mijn proefstuk toe.”

“Ik ben er nu 57. Binnen vijf jaar haal ik de tijd die ik voor StuBru werkte in. Ik sta er soms zelf van te kijken dat ik veel langer bij een job blijf dan ik me aanvankelijk had voorgenomen. Muzieksamensteller bij StuBru, daar kijk ik nog steeds met heel veel goeie herinneringen op terug. Je was als muzieksamensteller veel minder of zelfs helemaal niet gebonden aan een dwingende playlist. Het waren mooie tijden, samen met Chantal Pattyn en Jan Hautekiet. Een heel andere job dan concerten organiseren: ik hoefde me niet te bekommeren om het aantal luisteraars, terwijl ik bij het organiseren van concerten wel rekening moet houden met de publieksopkomst.”

Het meeste gewicht ...

“Het gros van mijn tijd binnen mijn huidige job gaat naar zaken die eigenlijk niets met muziek programmeren te maken hebben: overleg, vergaderingen, teammeetings, partnermeetings, projecten op poten zetten ... Dat is heel tijdrovend. Eigenlijk ga ik zelf nooit naar concerten kijken in functie van onze programmatie. Ik heb er geen tijd voor. Het coördinerende aspect van mijn job neemt veel meer tijd in beslag dan het inhoudelijke. Programmeren doe ik 10% van mijn tijd, wat ik best wel jammer vind. Vandaag heb ik er bijvoorbeeld al een meeting opzitten met de collega’s van de Arsenaalsite (een nieuw te ontwikkelen stadsdeel in Gentbrugge, nvdr.), en dat nam al twee uur van de dag in beslag.

Tijdens de vakanties heb ik wel nog een bijberoep: voltijds programmator in OLT Rivierenhof. Dat is een zegen, omdat die job zowat het tegenovergestelde is van wat ik doe voor Democrazy. Geen brandjes blussen tussen pakweg de productieploeg en de crew, het opvolgen van guestlists, het zoeken naar vervangers van barpersoneel dat afhaakt. Het zorgt voor een goed en gezond evenwicht. Maar begrijp me niet verkeerd: ik doe mijn werk voor Democrazy doodgraag.”

“Wat als ik ermee stop? Dan wordt mijn plek meteen opgevuld. Er is niet meteen opvolging, maar er is genoeg kennis om mijn plaats meteen op te vullen. Ik maak me geen illusies over mijn onmisbaarheid (lacht). Trouwens, we hebben sinds een tijd een programmatiecel die mee bepaalt welke concerten er op de agenda komen te staan. En aangezien iedereen hier zowat een expertise heeft, passeert er nogal wat de revue. Daarnaast doen we een beroep op externe krachten om ons te tippen, zoals Lefto. Het is de bedoeling om die programmatiecel nog uit te breiden met een aantal nieuwe, jonge mensen. Het gaat tegenwoordig allemaal zo snel en ik heb geen tijd om alles nog te volgen. De seizoenen komen bijvoorbeeld dichterbij, zeker wat planning betreft.

Boekers en promotoren zijn al bezig met het invullen van het voor- en najaar 2022, zelfs al 2023. Het is zaak om nu al goede, gerichte keuzes te maken en te anticiperen op wat komt. Democrazy heeft tot vandaag nog geen eigen zaal. Het betekent dat we ook goed moeten afspreken met onze partners wie we waar zetten en wanneer.”

Scherpe focus

“De goesting om goede concerten te organiseren, dat is waarom ik deze job zo graag doe. Ik zou er veel meer gewicht aan kunnen hangen, maar eigenlijk komt het daarop neer. Mensen een wijze avond geven, met goede bands op het podium in een feilloze organisatie. Ik denk dat ik dat – en wij als ploeg – ondertussen wel in de vingers heb. Het is leuk om een volle concertzaal te hebben, en probleempjes op te lossen. Het belangrijkste is dat de inhoud goed zit.”

“Corona heeft alles door elkaar geschud. We zijn nu opnieuw aan het opstarten, en ik voel dat het een beetje zoeken is. Mensen gaan, anderen komen ... Gelukkig hebben we in het Gentse veld een sterke positie en leuke partnerships: Charlatan, De Centrale, Voo?uit ... we zien elkaar allemaal graag.”

“Ik kijk met heel veel respect en voldoening naar onze relatie met Voo?uit, en met DOK. 13 jaar geleden organiseerde Democrazy nagenoeg geen concerten. Wilden we voortbestaan, dan moest dat anders. We hebben toen besloten om veel meer concerten te organiseren, en net die beweging heeft ervoor gezorgd dat de organisatie weer op de kaart kwam. Voo?uit was de ideale partner: we gingen er van 5 concerten naar 20. Een goede stamp onder ons gat. De combinatie van hun filosofie en de onze is nog steeds een gouden combinatie. En dan had je nog DOK, een zeer belangrijke plek voor Gent, waar we heel fijne concerten hebben kunnen organiseren. In al die tijd dat ik hier werk is de muzieksector helemaal veranderd, en vandaag is ook de overheid mee met het verhaal. Het is allemaal veel professioneler geworden. Ik prijs me gelukkig dat ik de pioniersjaren mee beleefd heb.”

Nicolas Vandecaveye: “Eerst de inhoud, dan de cijfers.”

“Ik ben hier in 2004 gestart, wat me de ancien van het bureau maakt. Het was mijn eerste vaste job en ik doe het nog steeds met hart en ziel. De functie die ik nu uitoefen is een overlapping van verschillende passies.”

“Kort nadat ik startte, zijn heel veel mensen vertrokken en is Eric aan boord gekomen. In 2010 ben ik zakelijk leider geworden, wat voor meer verantwoordelijkheid zorgde. Ik kreeg veel meer te maken met het dagelijks bestuur, wat meer Erics rayon was. We hebben daar een evenwicht in gezocht en gevonden, en ondertussen zijn we al heel lang een sterke tandem. Mijn taak is wat om de yin en yang te bewaken tussen wat de artistiek leider voorstelt en de zakelijke kant van de projecten. Je kunt grote dromen hebben, maar uiteindelijk moet je rekening houden met de cijfers en het jaarbudget. Ik zorg ervoor dat de cijfers van de projecten snel beschikbaar zijn, zodat we snel duidelijkheid krijgen over de gang van zaken. Concreet: zijn we goed of slecht bezig. Ik probeer altijd te streven naar het goede (lacht).”

“We willen allemaal dat Democrazy binnen x-aantal jaar nog steeds bestaat. Om die toekomst veilig te stellen, is er nood aan een duurzame langetermijnvisie. We willen een vaste waarde blijven voor ons publiek, dat op ons rekent om straffe concerten te organiseren. Het is een kwestie van de risico’s zo goed mogelijk in te schatten, en ze voldoende te spreiden, ongeacht de grootte van de concerten. Het inhoudelijk verhaal komt eerst, maar de cijfers zijn daar een rechtstreeks gevolg van. Als organisatie kun je er niet omheen: je hebt budgetten nodig. Die vinden is niet altijd een sinecure, maar door de coronacrisis hebben we eindelijk meer werk kunnen maken van sponsorwerking. Vandaag zijn er een paar sponsors bijgekomen, wat ervoor zorgt dat we iets meer vrijheid hebben, zowel projectmatig als het aanwerven van nieuwe krachten. Dat is een mooie evolutie.”

“We streven altijd naar een breakeven. En soms is het puzzelen: je moet voor het slagen van projecten zoeken naar budgetten, naar een projectsubsidie, naar samenwerkingen met andere partners ... Soms durven we er wel eens een lap op geven, zoals voor 40 jaar. Een grote naam, voor een groot feest. Dat mag wel eens, ook al neemt die een grotere hap uit het budget.”

Elke dag: de extra mile

“De job is niet voor iedereen weggelegd. De liefde voor muziek zorgt ervoor dat je elke dag die extra mile wil gaan. Maar de voldoening is groot, zeker na een geslaagd concert. Je zorgt er als organisator voor dat je mensen een positieve avond geeft, een tegengewicht voor de dagelijkse ratrace. Ik kan me echt helemaal opladen als iemand naar me toe komt en zegt wat voor een wijze avond hij of zij gehad heeft. Dat is erg fijn, ook al weet je dat je enkel maar de begroting opgesteld hebt of de contracten opgesteld. Het feit dat je deel uitmaakt van een groter geheel en dat je als radertje de boel mee helpt draaien, met een vruchtbaar resultaat, is echt iets om elke dag weer voor te gaan.”

Silke Bergans, administratief medewerker: “Groeien in de schoot van een mastodont.”

“Administratief medewerker. Dat staat in mijn functieomschrijving, maar wat ik doe, vind ik alleszins veel boeiender dan dat containerbegrip. Er komt uiteraard heel wat administratie bij kijken, zoals het opstellen van facturen, betalingen aan bands en artiesten, documenten op de juiste plek houden, Sabam-aangiftes doen, ticketsales afsluiten ... Spannend? Niet meteen, maar ik doe het met hart ziel, omdat ik weet dat ik er mensen mee help.“

Ik beschouw het als mijn taak om creatievelingen en muzikanten te ondersteunen in het op orde krijgen van hun papierwerk, zodat ze zich over dat aspect alvast minder zorgen hoeven te maken. Ik ben zeer blij dat ik dat hier kan doen. Voor ik bij Democrazy aan de start ging, werkte ik voor Amplo. Daarna ging het naar Kinky Star en dan naar hier. Eerst halftijds, maar nu voltijds. Ik zit hier helemaal op mijn plaats.”

“Ik hou ervan om projecten mee op te starten. Zoals bijvoorbeeld het op stapel staande Badlands, een samenwerking met Feles. Het geeft veel voldoening om daar al van in het begin mee de schouders te kunnen onderzetten en vorm te geven.”

“In de drie jaar dat ik hier ben, is er al heel veel gebeurd. Ik vond de afscheidsshows van Raketkanon ongelooflijk, en erg fijn om aan te kunnen meewerken. Het maakte de cirkel mooi rond, omdat ik de Gentse muziekscene net door hen en Kapitan Korsakov leren kennen heb. Daarnaast kreeg ik een zeer fijn gevoel van de Boomtown-concerten in de Gentse Opera, omdat het twee grote liefdes verenigde. Ik ben grote balletliefhebber, al sinds ik nog een kleuter was. Dat was echt kippenvel.”

“Wat ik verder zo cool vind? Iedereen kan bijdragen aan het programma. Heeft iemand een goed concert gezien, dan is er altijd ruimte op dat op tafel te gooien. Ik werk bijvoorbeeld ook voor Girls Go Boom en af toe stroomt er iets door. De vrijheid is groot om agendapunten naar voren te brengen die iets meer focus verdienen, zoals gendergelijkheid of inclusiviteit. De geest is open, en dat is iets wat ik erg belangrijk vind.”

“Hoe ik mijn werk verder zie evolueren? Ik zou toch graag werk maken van het grote Democrazy-archief. Ik heb zelf geschiedenis gestudeerd en ben gefascineerd door de weg die Democrazy sinds de jaren 1980 heeft afgelegd. Ik was er toen uiteraard nog helemaal niet bij, maar het lijkt me een heel boeiende opdracht om de historiek in kaart te brengen. Als muziekliefhebber en grote DIY-fan, zou ik er zo aan beginnen. Muzikaal erfgoed veilig stellen voor de toekomst, dat lijkt me wel iets.”