Aanstaande zondag staat Walrus geprogrammeerd als afsluiter van een podium op het Horst Arts & Music Festival in Vilvoorde, binnenkort organiseert hij weer zijn Beautiful Freaks clubnacht en rolt de volgende vinylplaat van één van zijn drie labels alweer van de band in de perserij. Tussendoor vind je hem achter de toonbank bij Crevette Records, de platenwinkel in de Marollen in Brussel.

Michiel, het lijstje van projecten waarmee jij gestart bent of waar je momenteel aan meewerkt, is indrukwekkend. Je omschrijft ze zelf allemaal als passieprojecten, dus je kon van je passie je beroep maken?

Jazeker, daar ben ik erg trots op. Maar je weet hoe het gaat met passieprojecten, ze nemen veel tijd en emotionele energie in. De drijfveer om ze te laten slagen zit heel diep in me. Je moet jezelf dan ook heel goed leren begrenzen, iets waar ik steeds beter in word. Elk project houdt  een bepaalde leercurve in die je moet respecteren. Neem nu de Beautiful Freaks clubnachten bijvoorbeeld, die ik met m’n vrienden van Pinguin Society binnenkort voor de derde keer organiseer in Buda Bxl. Daar bieden we aan een 500-tal feestvierders onze visie van een ideale nacht aan, wat naast veel plezier ook heel wat verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Tijdens de eerste editie moesten we met een aantal mislukkingen afrekenen en dat veroorzaakte spanningen in de groep. Het is dan erg mooi om te zien hoe we daaruit hebben geleerd en als groep sterker zijn geworden. 

Ik hoor je zeggen dat de sleutel voor jou ligt in het structureren van je professionele leven?

Dat klopt. Ik ben een freelancer, daar probeer ik altijd beter in te worden. En ik probeer voldoende tijd te nemen voor mezelf, want de dag loopt vaak over in de nacht en ik heb weinig vaste werkuren. Na een dj-set is het bijvoorbeeld ook belangrijk om mijn platenzak weer leeg te maken en alle platen weer op de juiste plaats in de kast te zetten. Dat lijkt iets kleins, maar maakt echt een wereld van verschil en moet op voorhand ingepland worden. Ik probeer de agenda steeds een centralere plek te geven in mijn leven. Dat is een breuk met m’n aanpak vroeger, die meer gekenmerkt werd door jeugdig je-m’en-foutisme. Zo kies ik er na een dj-set in het buitenland nu bewust voor om toch nog enkele uren slaap te nemen in het hotel voor de terugvlucht in plaats van te blijven plakken of nog af te zakken naar een afterparty, omdat ik de daaropvolgende week ook nog productief wil zijn. 

Vorige week vierde je de zesde verjaardag van je label Basic Moves in de Brusselse club C12. Ervaarde je doorheen de jaren ook een professionalisering van je label?

Zulke professionalisering was essentieel voor het label en zette zich door op heel wat domeinen. Zo is er iemand die voor mij de digitale nieuwsbrief schrijft. Het distributiekanaal voor onze platen groeide ook sterk. Voor de evenementen in het buitenland neem ik nu iemand aan die de productie verzorgt. Dat zijn maar enkele voorbeelden van hoe ik meer en meer activiteiten uit handen geef en daar ook een vergoeding tegenover kan stellen. Daar had ik bij de start van het label, dat ik uit de grond stampte met Ailsa Cavers in 2017, nooit aan gedacht. Treffend hiervoor zijn de hoezen van de vinylplaten, die telkens met een sticker dienen te worden beplakt. Bij de eerste tien releases kwam daar telkens een hele groep vrienden voor langs bij me thuis en zorgde ik voor pizza’s en bier. Maar je vrienden blijven niet eeuwig stickers plakken. Ze worden ouder, hebben zelf van alles aan hun hoofd en zijn vaak ook hun eigen weg gegaan. Ze zijn zelf geëvolueerd naar een professionele versie van hun talenten. Dat is logisch.

Kan je een voorbeeld geven van iemand die zo meegroeide?

Het artwork van Basic Moves wordt ontworpen door mijn goede vriend Camiel Camiflage Hermans, die ook stickers kwam plakken in de begindagen. Vandaag ben ik blij dat ik hem kan vergoeden voor zijn werk. Hij maakt ondertussen ook zelf muziek, heeft zijn eigen label Snaretrade en doet het daar erg goed mee.

Kan je één hoogtepunt kiezen uit zes jaar Basic Moves?

Een hoogtepunt was ongetwijfeld onze eerste echte clubnacht in Berlijn in december 2022, op de legendarische Hoppetosse boot. Toen kregen we carte blanche om een programma samen te stellen en kon ik heel wat beloftevolle Brusselse dj’s meenemen naar de Duitse hoofdstad. De Berlijnse dj Cecilio was bereid om een warm-up te spelen, wat iemand met zijn status niet zo vaak meer doet en me erg raakte. De hele nacht was fantastisch en de reacties waren lovend. 

Ook op sociale media deel je vaak nieuws uit onze Belgische elektronische muziekscene, zelfs als het niets met jou te maken heeft. Je bent een trotse ambassadeur van de scene, zie ik dat juist?

Absoluut. Acht jaar geleden stond ik op het punt om te verhuizen naar Londen of Berlijn, ik twijfelde aan Brussel. Maar na lang aarzelen ben ik toch gebleven, ik zag potentieel in een nieuwe generatie die langzaam opstond en ik besloot meer dan ooit het heft in eigen handen te nemen. Vandaag ben ik zo blij met die beslissing. Heel veel mensen uit Berlijn komen nu naar Brussel om te feesten en nieuwe muziek te ontdekken, dat is heel fijn om mee te maken.

Kan je ook een moeilijk moment beschrijven dat je moest overwinnen met het label?

Basic Moves ontstond als een idee van mezelf en Ailsa, maar na enkele jaren ben ik er alleen mee door gegaan. Toen heb ik me wel een paar keer afgevraagd of het wel zou lukken, ik had plots heel veel hooi op m’n vork en zag niet altijd meer het bos door de bomen. Daar ben ik enkele vrienden erg dankbaar voor, ze zagen me sukkelen en boden spontaan hulp aan. Voor mij was dat vooral de bevestiging van een geloof in de eigen gemeenschap. Mijn goede vriend Camiel noemt het altijd al grappend ‘living la vida local’. 

Naast jouw professionalisering voelde je dus ook duidelijk de sterke groei van de scene in Brussel en België?

Jazeker. Er is de laatste jaren een heel nieuwe generatie opgestaan, die elk hun weg hebben afgelegd en in hun rol gegroeid zijn. Toen ik 15 jaar geleden als jonge gast aan mijn verhaal begon, was de scene vanuit mijn standpunt erg versnipperd en was er behoorlijk wat jaloezie. Initiatieven als Crevette, Horst, Planet Agency, Funke, Waking Life, La Nature Festival en Kiosk Radio hebben echt voor een kentering gezorgd. De nieuwe generatie gaat prat op een gevoel van samenhorigheid en onderlinge steun. En gek genoeg denk ik dat de COVID-19-epidemie ook voor reflectie heeft gezorgd. De nieuwe generatie die sindsdien is opgestaan, wijst ons op allerlei uitdagingen en onvolmaaktheden die we voordien nog niet kenden, zoals diversiteit en veiligheid op de dansvloer.  

Hoe belangrijk is Horst voor jou?

Er komen heel veel vrienden naartoe, alle logeerplekken bij mezelf en vrienden zitten al maanden volgeboekt. Je voelt ook dat er internationaal enorm veel aandacht is voor het festival. Ik ben de organisatie erg dankbaar om de ruimte die ze me geven en dat op zo’n mooie plek in de line-up. Ik overdrijf niet als ik zeg dat Horst heel, heel, heel belangrijk is voor onze Belgische elektronische muziekscene. En niet alleen zij doen het goed, ook Paradise City bijvoorbeeld heeft een erg straffe line-up samengesteld. 

Tijdens Horst wordt een internationaal bezoekersprogramma georganiseerd door Belgium Booms. Hoe belangrijk is dat voor jou?

Vijf jaar geleden dacht ik schouderophalend dat zo’n initiatieven niets voor mij waren, maar vandaag besef ik hoe belangrijk ze zijn. Ik ben afgestapt van het romantische maar ook wat jeugdige idee van de eenzame kunstenaar en besef nu als geen ander dat ook onze underground muziekscene baat heeft bij samenwerking en internationale netwerkbijeenkomsten. Als ik wil blijven groeien met mijn activiteiten en het plaatje wil laten kloppen, dan moet ik een bepaalde commerciële logica onder de knie krijgen. Ik vond het fantastisch dat Belgium Booms mij contacteerde met de vraag in welke clubs en op welke festivals ik in de toekomst graag wil geboekt worden als dj, om dan hun programmatoren uit te nodigen naar Horst.

Welke zijn dat?

Golden Pudel in Hamburg, Organic Festival in Taiwan, Houghton Festival in het Verenigd Koninkrijk en Nachtdigital in Duitsland. 

Dj’s kijken heel snel naar het buitenland, geldt dat voor jou ook?

Het buitenland is altijd al een integraal deel geweest van mijn verhaal, al heb ik daar nooit bij stil gestaan, het ging gewoon vanzelf. Dat is ook logisch, want 95% van de verkoop van mijn platenlabel gebeurt in het buitenland. Tegelijk organiseer ik al lang feesten en ontvang ik dus regelmatig buitenlandse dj’s, die mij op hun beurt vaak dan weer gastvrij ontvangen als ik bij hen op bezoek ga. Het gaat eigenlijk altijd over vriendschap en daarbij spelen grenzen geen rol. De scene waarin ik actief ben is eigenlijk niet zo heel groot, maar overal ter wereld zijn er wel ergens mensen geïnteresseerd. 

Hoe ziet je internationaal netwerk er uit?

Dankzij de Cartulis feesten van Unai Trotti vond ik recent voet aan wal in Londen. Geboekt worden op zijn feest was heel bijzonder voor me, ik heb er erg van genoten. Ook vanuit Parijs komen meer en meer boekingen, net als Duitsland. In Colombia heb ik ondertussen een groot netwerk dankzij mijn vriendschap met dj Adi. Ik ontmoette haar voor het eerst toen ze me op de luchthaven van Bogota kwam halen. Ondertussen hebben we samen een label, For Playful Manners, en draait zij ook vaak in België. Daarnaast zijn we nu ook bezig met de planning voor dit najaar, met dj-sets gepland in de Verenigde Staten, Japan en het Midden-Oosten. Het werk van Hans Tofec is daarvoor erg belangrijk. Hij is nog zo iemand die ooit stickers kwam plakken met bier en pizza en vandaag mijn dj-boekingen in goede banen leidt.   
Op bier en pizza vind je de job van je leven! Dank en veel succes, Michiel!