Net zoals afgelopen editie dienden aspirant-Stoempers! hun visie te pitchen in ruil voor een carte blanche op de kalender van het caféconcerten-najaar. Austin Osa weet waarom net Delphine, Sarkis en hijzelf uit de vele ideeën werd gekozen. 

“Onze passie was heel duidelijk voelbaar. Stoemp! benadrukt heel hard de laagdrempeligheid van live-muziek. Ze creëren volgens mij een atmosfeer waarin je bijna geen excuses hebt om niet te gaan en te ontdekken wat er te ontdekken valt. En daar wou ik mij aan spiegelen.”

“VI.BE was meteen mee met onze visie, ze hadden duidelijk een heel levendig beeld bij wat wij ook voor ogen hadden”, vult Sarkis Vincent Mellk aan. “Zelfs als sommige aspecten van onze ideeën wat meer realisme nodig hadden, volgden we alle drie wel een duidelijke richting.”

“Ik wou bijvoorbeeld een omgeving creëren waarin iedereen welkom is, die dynamiek is eigenlijk het voornaamste waar ik aan dacht terwijl ik mijn caféconcert organiseerde”, vult Delphine Mangabu aan. 

Laagdrempeligheid

“Mijn concept draait vooral rond het idee om artiesten die ik zelf ook fantastisch vind te introduceren aan een publiek dat erna vertrekt met een goed gevoel”, gaat Austin verder. “Waarvan ze later kunnen zeggen: ja, die heb ik nog gezien in Chateau Moderne, ik kwam er gewoon toevallig langs toen en de sfeer zag er goed uit, ik ben meteen fan geworden!" Ergens binnenkomen zonder verwachtingen, en buiten gaan als fan is een gevoel waar ik zelf ook heel hard van geniet. Dat komt even vaak tot stand door artiesten die je niet kent als door degene die je wel kent. Toevallig en verrast, zo ontdek je vaak de beste muziek.”

“Het is niet voor iedereen evident om naar optredens te gaan. Ze worden alleen maar duurder. Sommige mensen gaan ook eerder naar parties of clubs als ze uitgaan, dus het leek me cool die sfeer te combineren met een concert. Mijn eerste twee artiesten zetten de muziek in de spotlight, terwijl mijn geplande afterparty de mensen die willen feesten ook niet vergeet. En zoiets creëren buiten een club-sfeer, waar je gewoon binnen en buiten kunt wandelen, zorgt pas echt voor laagdrempeligheid. Ik heb tijdens het organiseren altijd in mijn achterhoofd gehouden vooral een concert te plannen waar ik ook zelf naartoe zou willen gaan. Die combinatie tussen de rustige r&b en dan de high energy afterparty daarna, spreekt mijzelf ook gewoon enorm aan, want die twee kanten heb je ook in mijn persoonlijkheid.”

“Ik heb voor artiesten gekozen die niet per se hetzelfde brengen, waardoor ik mensen uit verschillende richtingen kan samenbrengen”, zegt Delphine. “Wkidd brengt voornamelijk melodische rap, Joël Francis zingt prachtige soul en r&b, en dj Decost die de avond aflsuit staat bekend om zijn eclectische sets, van amapiano, hiphop tot funk en afro. Ik koos ervoor om mijn avond te organiseren in modewinkel en bar KARAT op de Vlaamsesteenweg. Het feit dat ik mode en muziek wou samenbrengen zorgde ervoor dat ik heel natuurlijk uitkwam bij hen. Het andere deel van mijn concept bestaat dan ook uit het uitnodigen van opkomende kledingmerken Only Bastard en Cuff Season, die hun nieuwe collecties zullen tonen. Muziek kan mode versterken en vice versa, en omdat KARAT het kruispunt vormt voor die twee kunsten, leek me dat de perfecte venue. Het samensmelten van muziek en mode is echt een vibe voor mij, dus ik stel ook mezelf een beetje tentoon.” 

Messy night

“Ik heb het idee gepitcht van een ‘messy night’’”, verhaalt Sarkis. “En ik heb dat organiseren echt benaderd als een muzikant, wat ik zelf ook ben. Ik had het gevoel dat als je in Brussel in de categorie van een bepaald genre belandt, ze je tijdens concerten of parties ook vaak samen op één hoop gooien met andere artiesten binnen dat genre, waardoor je vast komt te zitten. Vaak prediken artiesten eerder voor eigen kerk dan dat ze een divers publiek weten aan te trekken dat ervoor openstaat om uit de muzikale comfortzone te treden. Denkend aan 'messy night' komt er een beeld in me op van ‘verloren zielen die bij elkaar komen’, en koos ik met Le Petit Lion dan ook één van dé Brusselse volkscafés. Een van dé wijken die voor mij Brussel vertegenwoordigt in zijn geheel is de Marollen. Daar binnenkomen is weten: ‘ik ben in Brussel’.” 

“Een van de artiesten in mijn line-up, Shiba, die ik vorig jaar zag optreden, had enkel een gitaar en geen backing track en begon daarmee te rappen. Ik herinner me nog heel goed dat het hele publiek toen muisstil werd. Een andere artiest die aan bod komt, is Nino, die net haar eerste project zal uitbrengen. Zij heeft de kans om zich op een meer gevestigd platform te presenteren. Mijn 'headliner' Abrahamblue, een al wat grotere naam, was evenzeer enorm enthousiast om in zo'n intieme setting te spelen en op een persoonlijke manier verbinding te zoeken met het publiek.”

“Wat ik het meeste heb meegenomen uit het organiseren van mijn avond is hoe we het correct moeten doen”, voegt Sarkis toe. “Niet enkel op organisatorisch of technisch vlak, maar ook gewoon ethisch. Uiteindelijk staat alles, al het organiseren en plannen, in functie van het showcasen van het talent van een artiest. Het gaat dan ook om ‘juist’ om te gaan met alles, en de artiest met respect voor hun kunst behandelen. En dat draait om waarden, niet zozeer alle praktische aspecten die komen kijken bij het organiseren van concerten.”

“Alles rond de muzieksector zelf was me onbekend,” vult Delphine aan, “en dus ook de wereld van de concertorganisatie. Ikzelf ben absoluut uit mijn comfortzone gestapt. Eigenlijk ben ik vrij verlegen, maar iets als dit steek je niet in elkaar zonder mensen en artiesten op te zoeken, zonder te netwerken, of zelfs iets als dit interview te geven.”

“Hoe je artiesten het best kunt betrekken in het organiseren, hoe je communiceert met hen, daar heb ik enorm veel over geleerd. Ik ben nu veel comfortabeler met het idee mensen voor het eerst te moeten aanspreken. Je moet ook onthouden dat een concert organiseren een win-win situatie is voor iedereen die betrokken is. Mensen willen het gedaan krijgen, omdat de liefde voor muziek zo groot is bij iedereen die we op ons traject hebben ontmoet. Iedereen die ik aansprak en aan wie ik mijn visie voorlegde, was enthousiast. En dat is dan ook meteen de waarde van Stoemp!” 

“Er zijn zoveel zaken waar je als buitenstaander niet aan zou denken”, merkt Austin op. “De meeste mensen weten niet wat er gaande is achter de schermen bij zo'n concert. Ik ben uiteindelijk ook al backstage geweest bij vrienden die zelf iets georganiseerd hebben, zelf ben ik ook dj, maar zo betrokken bij het proces ben ik nog nooit geweest. Als je constant uit je comfortzone komt bloei je het meest open, heb ik gemerkt. Ik ben niet de sterkste communicator, dus het kan weleens gebeuren dat ik een mail voor de vijfde keer herschrijf, omdat ik er niet tevreden mee ben, om het dan toch voor de dag erop te houden. Maar er zijn nu eenmaal deadlines, je moet proactief zijn, want als je alles op een beloop laat, geraak je nergens. Het is een balans tussen consequent, maar toch zorgvuldig zijn, en te cureren naargelang jouw visie.”

“Effectief puzzelen en je visie tot werkelijkheid brengen, daar kon ik enorm in opgaan. Je komt al zo snel aan een lang lijstje van nieuwe artiesten die je graag wilt boeken, dus de finale beslissing maken valt dan zwaar. Maar dat lijstje hou ik bij voor later, absoluut.” 

“Als ik backstage kom als muzikant zie ik enkel het resultaat van zoveel werk op de avond van het concert zelf. We zijn allemaal enorm tevreden met de line-ups die we hebben kunnen boeken, maar dat we de verhouding tussen beleven van een concert en het effectief organiseren ervan hebben kunnen overbruggen met onze nieuwe kennis en ervaring, maakt het nog zovéél beter.” 

“We hebben met Thomas Konings, de boeker van de Botanique gesproken, Junior Lambrechts die nu een onafhankelijke boeker is, maar die ook jarenlang werkte voor het label van Charlotte de Witte en Ancienne Belgique, en Eline Jeanine Vancraeyveldt van PILAR. Dat ging dan over promo, facturatie, boeken, administratie”, vertelt Delphine. “Niet de meest sexy onderwerpen, maar het was superinteressant, zelfs het factureren (lacht).”

Puzzelen

“Het is voor mij een interessante periode geweest, ook buiten Stoemp!”, verklaart Austin. “Veel zelfontdekking, rond welke muziek mij nu precies aanspreekt en waarom ik eigenlijk muziekliefhebber ben. En voor mij is muziek enorm sociaal. Samen met vrienden naar een concert gaan, samen naar muziek luisteren... Dan is het ergens logisch dat ik op dit pad ben beland. Voor mij was zo’n carte blanche dan ook dubbel, want zelf heb ik wel lang getwijfeld. De artiesten die ik ging kiezen, moesten vooral kloppen in het plaatje, en daarmee heb ik wel wat moeten puzzelen. Maar ik heb nu dat totaalplaatje bereikt, dus dat twijfelen zorgde wel voor het resultaat.” 

“Als je begint met pitchen heb je wel een duidelijk beeld”, pikt Delphine in. “Maar dan komt uiteindelijk ook wel de realiteit aankloppen. Angst om te ambitieus te zijn kwam wel opzetten, maar even goed zat ik soms te twijfelen of ik wel ambitieus genoeg was.”

“Knopen doorhakken, ook met de hulp en het advies dat je krijgt, vereist nog steeds vertrouwen in jezelf”, verwoordt Sarkis. “Weten wanneer je moet luisteren naar raad van anderen of wanneer je je eigen oordelen best doordrukt. Aan de andere kant is nederigheid evengoed een deel geweest van het traject. Je beseft niet hoeveel plekken je nog niet hebt bezocht of hoeveel artiesten je nog niet kende tot je er echt naar op zoek gaat. Er is een hele wereld naast wat je kan zien of al kent.” 

“Ik was blij dat ik de telefoon kreeg dat ik geselecteerd was, maar dan denk je daarna ‘oké, wat nu?’. Je praat jezelf meteen verwachtingen aan. Er is wel een template, een sjabloon waarin je kan blijven als je bezig bent met organiseren. Die is niet beperkend, we konden vragen om advies wanneer we ook wilden, maar deden voor de rest gewoon ons ding. En dat is ideaal. Onze eigen identiteit bleef op elk moment bewaard. Ik hoopte een nieuw perspectief te krijgen op het hele gebeuren als ik zelf eens naar een concert ga, en dat ik door een nieuwe lens zou kijken. En uiteindelijk zijn mijn ogen ook opengegaan nu ik meer kennis heb. Ik weet waar het om draait nu en ben mee met de culture.” 

Eilandjes

“Voor mij was het budget beheren en mijn line-up binnen dat budget houden het grootste obstakel”, verklaart Delphine. “Eén van mijn artiesten die ik initieel wilde boeken, vroeg een vergoeding die ver boven het budget lag. Ik kon voor dat ene bedrag drie andere artiesten samen boeken. Onderhandelen rond compensaties is dus ook iets dat absoluut tot de realiteit van het organiseren van een concert behoort. En je wilt die artiesten naar waarde kunnen vergoeden, dus niet kunnen geven wat ik wil geven was lastig. Het is pijnlijk om te moeten zeggen: ‘sorry, ik heb niet genoeg budget’”. 

“Tijdsindeling en communicatie zijn de zaken die ik het meeste heb moeten leren”, gaat Austin verder. “Algemeen ook het organiseren zelf, hoe je met effectieve communicatie en het uitsturen van een goede pitch al meteen heel wat mensen geïnteresseerd en enthousiast kan krijgen. En leren vertrouwen hebben in jezelf als je vast loopt. Mijn ideeën stonden er wel, het enthousiasme bij degenen die ik daarbij wilde betrekken was groot. Je moet alleen leren niet te veel in je eigen hoofd te zitten. Gewoon doen, anders kan je blijven denken.”

“Ik heb weleens de neiging om zaken te overhypen, dus mezelf wat intomen was soms een balanceeroefening”, vertelt Sarkis. “Abrahamblue is een van mijn favoriete artiesten. Moest hij mijn voorstel hebben afgewezen, zou me dat persoonlijk geraakt hebben. Je moet wat zelfemancipatie ervaren; jezelf niet te hard vasthouden aan je verwachtingen, zonder het enthousiasme voor je visie te verliezen.”

“Maar er komt ook wel wat frustratie bij kijken”, gaat Sarkis verder. “De Brusselse muziekscene is nog vaak een ‘jungle’, er is zoveel potentieel om een community op te bouwen. Daaruit volgt natuurlijk wel dat de motivatie om die community building op mezelf te nemen. Of dat specifiek enkel als concertorganisator kan gebeuren, betwijfel ik, maar het idee van mensen samen te brengen zit absoluut wel in het DNA van Stoemp!. Je moet in Brussel soms het heft in eigen handen nemen. De leuze ‘make stuff happen for yourself’ moet artiesten doen beseffen dat ze niet altijd afhankelijk kunnen zijn van anderen om zaken in gang te krijgen. Er zijn enorm veel artiesten die hun muziek niet naar buiten kunnen brengen, die hun muziek niet kunnen doen circuleren”, pikt Delphine in. “En dat is jammer.” 

“Er is heel veel talent in Brussel, maar dat is natuurlijk ook niet meteen nieuw”, gaat Sarkis weer verder. “Het was eerder een herbevestiging voor mij. Er zijn ook zoveel meer subgenres en niches dan je nu al denkt dat er zijn. Als je eenmaal de cafés wat in het oog begint te houden, begrijp je hoe de dynamieken in elkaar zitten. Het is nog wat te versnipperd, het zit allemaal nog wat te veel op eilandjes. Volgens mij zijn er heel veel artiesten die niet weten hoe ze like-minded muzikanten of communities kunnen vinden. Bruggen tussen artiesten, kansen om te spelen en plekken om dat te doen zijn er nog te weinig, maar de bal kan soms snel aan het rollen gaan.”  

“Ik had hier vorige week een gesprek over met een Brusselse artiest”, begint Austin. “In zijn ervaring is het moeilijk om over (sub)genres heen verbanden te leggen. Iedereen heeft zijn eigen kliek en blijft daar dan ook bij. Er zijn bijvoorbeeld heel wat mensen in Wallonië die niet weten wie Zwangere Guy is, wat voor Vlaamse Brusselaars bijna absurd klinkt. De samenhang tussen scènes mist vaak wel. Het is een work in progress. En ik probeer, zo groot of zo klein ik kan, daar aan bij te dragen.”

Ten slotte voorzien de drie kersverse concertorganisatoren nog wat simpel, maar krachtig advies voor de nieuwe garde. “Veel mensen denken dat ze dit niet zouden kunnen, of dat hun netwerk niet groot genoeg is, maar dat kan wel. Artiesten zijn tot meer bereid en enthousiaster dan je vaak denkt”, ervoer Sarkis. “Heb gewoon een goed idee, en als je dat al hebt kan je jezelf niets meer verwijten. Of het spreekt artiesten aan, of niet. Steek het in gang, en let's go.” “Heb vertrouwen in jezelf, en in je idee. Sta daar dan ook helemaal achter”, beaamt ook Austin.