Liefste Sint

Het is lang geleden, maar ik schrijf je nog eens. Omdat er dit jaar heel wat op mijn verlanglijstje staat.

Vergeef mij mijn hebberigheid, Sint. Ik ben een kind van 30 jaar dat zich graag amuseert. Herinner jij je dat drumstel nog dat je mij in 2004 gaf? Wel dit jaar mocht ik er maar 4 optredens mee geven! Dat is nog nooit gebeurd. En toch ben ik flink gebleven. Ik heb niet geklaagd en zit braaf thuis te wachten.

Wat ik vooral wil? Opnieuw optredens mogen geven en op nieuwe plekken terechtkomen waar ik nooit van gehoord had. Of op plekken waar ik al met mijn bands geweest ben, en mensen terugzie waar ik jaren geleden mee heb staan praten. Ik heb zin in de indrukken van het publiek, in mensen die tot vooraan het podium staan, of zo langs de zijkant op hun eentje staan te wiegen met gesloten ogen. Ik wil nog eens heel, heel hard kunnen lachen en toekomstige anekdotes meemaken. Zoals die keer dat Bibi, de zelfverklaarde Robin Hood voor bejaarde mensen, mij een heel optreden van haar Duitse pint wou laten drinken terwijl ze naast me stond. Ik heb zélfs zin om die ene zatte ‘interessante’ Hollander “Spelen!” te horen roepen tijdens een bindtekst. Ik wil nog eens versteld staan van een paar vreemde culinaire keuzes. (Ik was nogal verbaasd toen er in de Vera in Groningen zilveruitjes in de aardappelsalade zaten.) Ik wil de schrale pinten van een slecht georganiseerd festival, dat meer weg heeft van een Vlaamse pensenkermis, achterover kletsen en ondertussen een bandje zien spelen waarvan ik nog nooit eerder heb gehoord. Ik wil uit mijn dak gaan, musea bezoeken en discussies voeren over een voorstelling. Ik wil onbenullige gesprekken voeren met totale vreemden, en er nog iets van opsteken ook.

Ik wil nog eens crowdsurfen of iemand recht trekken in een moshpit. Nog eens roepen naar het podium of vanaf het podium. Ik wil nog eens zo doodop zijn na een optreden, en op de achterbank van het busje in slaap vallen terwijl vooraan iemand ‘Pompen’ van Kraantje Pappie door de boxen knalt. Ik wil thuiskomen van een optreden en nog de nacht induiken, het uur kwijtraken en de zon zien opkomen. Ik wil nog eens met suizende oren gaan slapen. Ik wil mijn vrienden op de mond kussen en samen dansen en zweten. Ik wil een fysiek podium in plaats van een digitaal platform.

Het is veel, ik weet het. Maar ik wil nieuwe impulsen, liefste Sint. Ondanks de weinige prikkels loop ik hier thuis moe rond. Moegetergd door de inwisselbare dagen en hetzelfde nieuws elke dag opnieuw. Ik wil terug onstuimigheid, passie, het wilde dionysische leven. Ik wil terug stout zijn en geen brief meer durven schrijven naar jou. Zo kan ik nog eens mijmeringen schrijven zoals vroeger op mijn Facebookprofiel, om het te veel aan prikkels (in plaats van te weinig) van mij af te schrijven, ironische reflecties te doen als een huiskamerfilosoof in een busje door West-Europa.

Denk je dat dat gaat lukken?

Je kapoen,
Ramses

PS Maar die Zwarte Piet mag je achterwege laten hoor.
PPS En een Playstation 5 graag.