‘Onze drie concertplekken liggen eigenlijk allemaal op een steenworp van elkaar in het stadscentrum, maar ze zijn in essentie toch heel anders. Zo zetten we Brussel wel heel letterlijk centraal, natuurlijk’, vertelt Ange-Vanessa Nsanzineza. Sinds jaar en dag is ze vrijwilliger in de muzieksector, maar de rol van concertorganisator nam ze nooit eerder op zich. ‘Anders, maar toch complementair, zo kijk ik naar onze Stoemp!-avonden’, voegt Ewout Janssens toe. Onder de naam Gamminconnu maakt de jonge Brusselaar al even muziek. Ook voor Bruce Tanghe, beter gekend als Ravi Bongo, is het podium noch de dj-booth onbekend. 

Kapstok

Je eigen caféconcert organiseren moet ergens beginnen, en die start ligt meestal bij een idee. ‘We hadden allemaal wel een vers concept, iets aparts en unieks voor ons alle drie, dat uit onze eigen persoonlijke wereld en achtergronden kwam’, vertelt Bruce. ‘Dus het feit dat onze pitches VI.BE aantrokken, terwijl de organisatie al zoveel verschillende evenementen heeft georganiseerd met elke mogelijke insteek, betekent dat wij toch wel een frisse blik hadden op het Stoemp!-concept, of dat we op z’n minst iets nieuws konden toevoegen aan een concept dat nu toch al even een gevestigde waarde is. Dat zegt natuurlijk wel iets.’ 

Of je nu begint vanuit een sterk omlijnd concept, of meer vanuit een algemeen gevoel van wat je wilt brengen, een onmiskenbare identiteit vormen is absoluut essentieel, weet het drietal. ‘We vertellen alle drie verschillende verhalen en vertrekken vanuit heel andere beginpunten, maar passen nog steeds mooi binnen het bredere Stoemp!-verhaal’, vertelt Ewout. 

‘Initieel begon ik eerder vanuit een datum dan een zeer sterk uitgewerkt idee over wat ik wilde brengen, naast een algemeen verlangen om “generaties samen te brengen via muziek”, begint Ange-Vanessa. ‘Dan ben ik uitgekomen op Wapenstilstand, 11 november dus. Die datum leek mij een uitstekende manier om jong en oud samen te brengen. Los daarvan zette dat moment me ook aan om na te denken over "wie wordt er wel herdacht, en wie niet?" Er zijn bepaalde levens die niet of nooit op de voorgrond worden gezet als we het hebben over Wapenstilstand. Mensen uit de gekoloniseerde landen hebben ook meegevochten tijdens de Wereldoorlogen, zowel in hun thuisland als hier bij ons.’ 

‘Zowel MAHINA als Imane Guemssy zijn op een of andere manier gelinkt aan ons koloniaal verleden, maar zijn tegelijkertijd ook een inspiratie voor de jongere generatie. Dat is hoe ik die twee zaken samenbreng. Het is belangrijk om je achtergrond te herdenken zonder erdoor gedefinieerd te worden, we moeten onze eigen weg inslaan. En dat mag getoond worden. Imane speelt een heel klassieke vorm van muziek uit Casablanca. Ze brengt die muziek vaak naar Brussel en is daar ook al heel lang mee bezig. Femifè mixt als dj stijlen die je niet vaak samen hoort, of die je niet vaak in de klassieke clubs hoort.’

Ook Ewout bouwde zijn Stoemp!-avond op rond zijn eigen interesses. ‘Wat mij aansprak aan de bands die ik heb geboekt, is dat ze allemaal vertrekken vanuit een zoektocht naar hoe ver ze kunnen gaan met hun materiaal. Dat gaat van draadjes versterken en pedalen combineren tot synthesizer- en drumimprovisatie. Ik ben daar zelf ook altijd al geïnteresseerd in geweest, zonder me al te veel bezig te houden met de theorie erachter of zonder al te veel opzoekwerk te doen. De artiesten die ik op de voorgrond zal zetten beheersen dat vak wel. Om met zo'n mission statement een verhaal te creëren als artiest, dat is een enorme uitdaging.’ 

‘Zowel SAWT als Sleam Tomo willen hun show heel hard afstemmen op het publiek. Sleam Tomo is een improvisatieduo, en als ze tijdens een set merken dat een publiek wat meer energie kan gebruiken, sturen ze hun aanpak bij. Als het publiek dan weer heel snel op hun golflengte zit, passen ze zich evenzeer aan. Ze brengen zo goed als nooit twee keer dezelfde set en hebben een heel gevoelsmatige speelstijl.’ 

Bruce probeert de Afrikaanse electronische scenes uit de schaduw te trekken. ‘Ikzelf ben ook dj, en speel vooral genres die uit Afrika komen of uit de Zuid-Amerikaanse diaspora. Genres als Amapiano, Afrohouse, Gqom en Kuduro, de vier voornaamste elektronische genres die uit Afrika komen, wou ik meer in de spotlight zetten. Daarbij wou ik ook de historische en culturele significantie van die genres tonen, zodat ze tijdens mijn Stoemp!-avond niet zomaar in een vacuüm gebracht worden, maar ook gekaderd worden in hun context. Als dj was mijn mentaliteit ook eerder dat ik het Brussels publiek wou laten kennismaken met genres die ze waarschijnlijk nog niet kenden, in plaats van de artiesten op mijn line-up aan een nieuw publiek te tonen. Dat is sowieso wederzijds, maar ik zet echt wel in op dat introductie-aspect.’ 

‘Vooraleer Stiques en dj’s Bona Léa, Blacksapho en Brownsugvr effectief beginnen te spelen was ik van plan enkele documentaires te vertonen, zodat het publiek ook kennis aan de muziek kan binden. Ik breng een zo volledig mogelijk pakket, een zo breed mogelijke Afrikaanse sound. De artiesten die ik heb geboekt zijn Brussels, maar hebben roots in de diaspora. Initieel wou ik ook eten voorzien uit de verschillende landen waar de genres hun oorsprong kennen, maar dat bleek net ietsje te ambitieus (lacht).’

Location, location, location

De plek waar een caféconcert plaatsvindt kan een concept enorm versterken, zo ondervonden ook de drie jonge organisatoren. ‘De locatie is onlosmakelijk verbonden met de programmatie. Het Muntpunt café wordt mijn locatie', vertelt Ange-Vanessa. ‘Ik wou graag dat de mensen die komen kijken zich snel thuis en op hun gemak voelen. Het creëren van een safe space is iets dat centraal staat binnen veel LGBTQ+-groepen, maar het is ook iets dat mezelf enorm bezighoudt. Ik had ook een heleboel andere plekken gecontacteerd, en gewoon geen antwoord gekregen. Dus ja, dat is ook de realiteit. Gemiste kans noem ik dat.’ 

‘Initieel wou ik, om de Afrikaanse sfeer te behouden, mijn avond laten doorgaan in een Afrikaans restaurant in Matongé, om zo meteen ook het eet-aspect erbij te betrekken. Er waren echter niet veel restaurants die happig waren op dat idee’, ondervond Bruce. ‘Ik ben uiteindelijk dan beland bij BARBRA, naast het Beursgebouw. Hij snapte meteen wat ik wilde brengen. Hij is daarin een beetje zoals ik, en probeerde de genres die mijn Stoemp!-concert aan bod komen ook te pushen in de bar, dus wat plan B's betreft kon ik niet beter uitkomen dan bij BARBRA. Ik was zo tevreden met mijn concept, zo blij met wat ik kon voorleggen, dat het mij een win-winsituatie leek. Voor beide partijen. Ik heb volhard, en dat heeft ervoor gezorgd dat ik mijn concertavond kan organiseren op een locatie die ook effectief past bij wat ik voor ogen had, en dat dat versterkt. Het is geen grijze, identiteitsloze multifunctionele ruimte maar een bruisend café. We zitten niet in een kelder.’ 

‘Die verdomde locaties toch!’, grapt Ewout. ‘Mijn avond gaat door in House of Growfunding, op de Anspachlaan, de fysieke tak van de vzw Growfunding. Ze hebben nu een plek die zij heel hard ten dienste stellen van mensen die evenementen willen organiseren. Er werden al modeshows opgevoerd, dj-initiaties, boekvoorstellingen. Stoemp! was dan een geweldige katalysator voor mij om mijn naam aan dat lijstje te kunnen toevoegen. Het is altijd interessant om organisaties als VI.BE en Growfunding, die allebei heel belangrijk voor me zijn en heel veel voor mij doen, samen te brengen.’

Juiste of foute manier

‘Een heleboel mensen achter de schermen van de muzieksector hebben ons ontvangen’, herinnert Ewout zich. ‘En natuurlijk de organisatoren van het Stoemp!-traject van vorig jaar die hun feedback en hun ervaring met ons deelden. Ze hebben ons niet expliciet een richting uitgestuurd, ik kreeg echt niet het gevoel dat er een "juiste" en "foute" manier is om zo'n evenement ineen te steken. Ik voelde altijd de vrijheid om mijn concept te behouden zoals ik het voor ogen zag. Bijsturen doe je altijd wel, maar dat was altijd met verbetering voor ogen, nooit ontmoedigend. Je leert zelf wel wat realistisch is, wat haalbaar is, of juist hoe je je concept nog hoger kan trekken.’ 

Cureren en organiseren is niet gewoon artiesten boeken, hebben Bruce, Ewout en Ange-Vanessa geleerd. ‘Wanneer je vanaf het begin al een goed omlijnd concept hebt, en snel iets concreets kan voorleggen, creëer je veel sneller enthousiasme bij andere schakels in het proces’, beaamt Bruce. ‘Met een goed concept zijn artiesten sowieso gewilliger om mee te werken of je ideeën naar een hoger niveau te tillen. Artiesten zelf zijn logischerwijs enthousiaster als je meer kan toevoegen aan hun avond dan gewoon "je moet daar zijn om dat uur op die plek om te spelen.”’

‘Vooral qua communicatie, administratie, een gepaste locatie zoeken en boeken heb ik veel moeten bijleren.’ voegt Bruce nog toe. ‘Ik moest op korte tijd veel informatie opnemen die ik daarvoor nog niet had. Het feit dat er deadlines gerespecteerd moesten worden maakte het ergens interessant om op bepaalde momenten door te werken tot een aspect helemaal afgerond is. Je laat niet vaak iets voor wat het is, want niets regelt zichzelf. De evenementorganisatie is zo’n veelzijdige bezigheid, de schaal is enorm breed en alomvattend. Zien hoe je in al die verschillende aspecten handelt, doet je wel iets leren over jezelf.’

De high van de avond

‘In het project dat we doorlopen hebben werd out-of-the-box denken wel aangespoord zodat we op bepaalde momenten voor onverwachte keuzes konden gaan.‘ zegt Ange-Vanessa. ‘Maar er zijn natuurlijk ook deadlines, en je kan die niet verplaatsen of eromheen. De posters moeten gedrukt worden, de marketing moet beginnen, er moet gecommuniceerd worden rond de concerten. En je bent daarnaast nog bezig met je eigen leven, natuurlijk, want professionals zijn we niet. Maar uiteindelijk leer je daardoor zelfs nog meer, aangezien je moet leren plannen en organiseren en daarnaast nog je gewone gang van zaken aflopen. Het was voor mij een grote les in de niet-structurele manier waarop een concert georganiseerd dient te worden. Dat is vooral wat ik meeneem naar later. Het aspect van het cureren.’ 

Ewout voegt toe: ‘Als je programmeert, doe je dat best vanuit een eigen interesse of vanuit je eigen culturele achtergrond, maar je mag nooit uit het oog verliezen dat je programmeert voor een publiek, dat je wilt aantrekken. Heb een idee, maar pin je daar niet te hard op vast. Weet welke richting je wilt uitgaan en welke eigen interesses je wilt volgen, maar wees flexibel en besef dat dingen veranderen. Pas je aan aan de situatie. Je initiële visie zal nooit het eindresultaat zijn, of toch niet helemaal. Maar ik wil dit sowieso blijven doen, is het niet als organisator dan wel als muzikant. De high van de avond zelf, mensen samenbrengen, feedback krijgen uit de omgeving… dat is onvervangbaar. Zolang dat in die culturele wereld kan gebeuren, zolang ik daar iets kan laten bewegen, zal ik daar energie uit kunnen putten.’

'Het was geweldig om iets dat vanuit jezelf komt, en dat nog nooit eerder gebracht werd, in het leven te roepen’, stelt Bruce vast. ‘Het gevoel heerst bij mij dat wat ik kan brengen wel kan aanslaan, en dat het met de jaren zelfs kan groeien. Dat de genres die ik met mijn Stoemp!-avond zal brengen nog meer zullen groeien, en dat ik zelf ook wel kan meegroeien samen met die ontplooiing. Misschien kan ik mezelf na een tijd wel een pionier noemen (lacht).