‘Belgium's best nightclub in the world.’ De pronkerige titel waarmee discotheek Versuz in Hasselt zichzelf op het wereldwijde web aanprijst liegt er niet om. Het moet gezegd, de club gelegen op de evenementensite Park H - de vroegere Grenslandhallen - is een grandioos complex waar achter elke deur wel iets nieuws te beleven valt en waarop geen euro gekeken werd om de bezoeker een onvergetelijke nacht te bezorgen.

Zelfs bij daglicht spreekt het gigantische pand tot de verbeelding, wanneer voor en achter de schermen alles in gereedheid wordt gebracht voor alweer een feest terwijl eigenaar Yves Smolders ons er een uitgebreide rondleiding geeft. We krijgen onder meer een imposant rollend podium, de verschillende dansvloeren en glanzende togen, een kledingzaak en restaurant, kleedkamers en een washok, lichtrijke kantoren, koelcellen vol vloeibaar lekkers en een netwerk van dienstgangen te zien. Reden van ons bezoek? De twintigste verjaardag van Versuz, ook volgens ons één van de meest iconische discotheken van het land. 

Maar ook hier heeft de pandemie er goed ingehakt en liet de verplichte sluiting enkele kraters achter. In het licht van een steeds groter wordende solidariteit binnen het Belgische nachtleven vielen Versuz en zaakvoerder Smolders tijdens die moeilijke maanden op als een lichtrijke ster aan de hemel. Onvermoeibaar zetten hij en z’n team zich in voor het nachtleven, als pleitbezorgers van een sector die voortdurend achteraan in de rij moest aanschuiven en het langst dicht bleef.

Dat harde werken typeert Smolders en co, die we ontmoeten enkele uren voor de opening van de zomerbar met zwembad Ipanema naast Versuz, terwijl hij eigenhandig enkele nieuwe modellen lampen inspecteert en tussendoor nog allerlei medewerkers te woord staat met zijn roodgloeiende smartphone én dumbphone in de aanslag. Maar eens we neerzitten, krijgen we uitgebreid antwoord op al onze vragen op zoek naar smeuïge verhalen uit twee decennia Limburgse nachtgeschiedenis.

Dag Yves. Ik ben benieuwd hoe jij zelf Versuz positioneert binnen het Belgische nachtleven?

“Versuz is een 360 gradenclub, we passen niet in één vakje. Uiteraard zijn we commercieel, ik noem ons vaak de Coca Cola van de scène, vergelijk ons dus niet met een hippe tonic zoals Fever Tree of een ander niche product. Ons publiek is breed zoals Q Music, de grootste radiozender van het land. Ons muzikaal repertoire vertrekt meestal vanuit clubmuziek en house, zowel tijdens eerder commerciële avonden als de underground events die we organiseren in onze parallelle club Labyrinth. Daarnaast hebben we ook een sterke urban programmatie.”

“Elk jaar passen we onze identiteit 10 tot 15% aan, om voortdurend mee te zijn met de laatste trends. We zijn een conceptdiscotheek met een sterke ploeg van resident dj’s, jonge talenten en af en toe een grote naam op de affiche. Maar we doen bewust niet mee aan de wedren voor de grootste en duurste dj-line-ups, want dan verdwijnt het geld op het einde van de nacht vooral in hun zakken.”
 

Het pand hier in Park H hebben jullie neergezet in 2013 en is tot in de kleinste details afgewerkt, het lijkt wel alsof voor nagenoeg alles een oplossing werd bedacht. Hoe zijn jullie hier aan begonnen?

“We wisten al langer dat we uit de kanaalkom moesten verhuizen, dus we zijn ongeveer vijf jaar bezig geweest met de voorbereiding van de bouw. Ik ben er de wereld voor rondgereisd, van Spanje tot de Verenigde Staten tot in Afrika en heb in totaal 600 hotels, discotheken en restaurants bezocht op zoek naar ideeën. Aan de tekentafel hebben we dan zoveel mogelijk uitgedacht, rekening houdend met het budget. Toen we hier negen jaar geleden open gingen, hebben we eerst een stevige basis rechtgezet. Na de club is het restaurant er bij gekomen, nadien nog onze verhuurlocatie Area V, de pop-up, de winterbar en tot slot zomerbar Ipanema. Wat je nu ziet, is het resultaat van het herinvesteren van elke euro die we sindsdien verdiend hebben, om het totaalplaatje dat we altijd in gedachten hadden te kunnen verwezenlijken. We zijn met zeven miljoen euro aan investeringen begonnen, ondertussen is dat bedrag verdubbeld. Al zullen we blijven schaven aan elk detail, vandaag zitten we wel zo wat aan het einde van de opbouwfase, het grootste werk is afgerond.”
 

Wat heb je zoal geleerd tijdens zulke scouting in het buitenland? 

Het idee om met een beweegbaar podium te werken komt uit een kleine discotheek in Nederland, al wilden we eerst niet het podium maar net de togen mobiel maken. In Gansevoort in New York leerde ik dan weer hoe gasten te ontvangen, en ook de grote hoteltrap die de inkomruimte vult zag ik ooit in The Big Apple. In Cocoon in Frankfurt was ik dan weer onder de indruk van het restaurant in de club. Ook tijdens m’n jaren in dienst van Zillion heb ik veel geleerd. Al heb ik ook ontdekt dat niet alles zomaar werkt in België. De Amerikaanse snelheid van opruimen na een maaltijd bijvoorbeeld, is hier echt uit den boze. 

Waar ging jij zelf uit als jonkie?

M’n eerste clubervaring had ik in La Rocca, dichtbij huis en waar al m’n vrienden toen ook heen gingen. Nadien ontdekte ik ook plekken zoals Café Local of Café D’Anvers, maar al vrij snel ging ik ook hard werken en bezocht ik vooral plekken vanuit professioneel oogpunt. Het waren weliswaar andere tijden, toen in de jaren negentig. Clubbers reden doorheen het land om uit te gaan, de overheden en politiediensten hadden nog een ambigue relatie met het nachtleven, er heerste nog een groot vrijheidsgevoel en zelfs een hippiementaliteit in de scene. En niemand had goed en wel door wat drugs juist aanrichten. 

Hoe staan jij en Versuz tegenover drugs in het nachtleven?

“Ik ben absoluut tegen drugs en houd het zoveel mogelijk buiten Versuz. Maar we moeten het thema niet uit de weg gaan, we moeten erover praten. Niemand in onze sector verdient er wat aan, het komt steeds van buiten de clubs. Elke euro die er aan uitgegeven wordt, zijn inkomsten die wij mislopen aan de bar. Daarom heb ik een zero tolerance drugsbeleid in mijn commerciële discotheek. Dealers worden zonder pardon aan de politiediensten over gemaakt en gaan op de zwarte lijst.”

Heeft Versuz ook een streng deurbeleid?

“Versuz heeft nog een soort aura over zich dat je er niet met sportschoenen zou binnen mogen, maar dat klopt niet. De algemene regel is dat je gekleed dient te zijn zoals je naar een brasserie gaat, niet zoals je naar een sportclub gaat. Verder verwachten we beleefd en vriendelijk gedrag, meer niet. Het is net zoals je mensen bij je thuis uitnodigt, daar verwacht je ook van dat ze niet staan te pissen tegen je tuinmuur. Maar wij hebben allerminst te klagen en kunnen rekenen op een zeer braaf en proper cliënteel. In de 25 jaar dat ik al meedraai, zie ik hier vandaag veel minder incidenten dan vroeger”.
 

Hebben jullie al te maken gekregen met spiking of zelfs de meest extreme variant needle spiking?

“We hebben het hier nog niet meegemaakt, maar ik kan me jammer genoeg wel voorstellen dat het gebeurt. We zijn ons erg bewust van wat er allemaal kan mislopen tijdens de nacht in onze club en werken al jaar en dag op de veiligheid van onze klanten. Zo is er een intern circuit voor meldingen van grensoverschrijdend gedrag, is er een meldpunt via Whatsapp en de shop en is er het ‘vraag naar Angela’ beleid waarbij klanten die zich bedreigd voelen hulp kunnen vragen aan ons personeel.”

“Wat vandaag de dag sowieso een grote uitdaging is is het respect voor vrouwen op de dansvloer. Dat gaat van handtastelijkheden tot ongewenste aanrakingen, een probleem dat al lang in onze maatschappij leeft en we collectief moeten bespreken, vanuit het standpunt van de vrouw en de grenzen die zij zelf moeten kunnen bepalen.”

Versuz is doorgegroeid uit de Dockside discotheek aan de Vaartkom in Hasselt, liggen daar de roots van dit project?

“Voor mij liggen de echte roots in Zillion, ik had zelf geen echte affectie met Dockside. In Zillion ben ik groot geworden, als rechterhand van oprichter Frank Verstraeten leerde ik er hoe het moet en vooral ook hoe het niet moet.”

“Op m’n zestiende ben ik voor het eerst in de evenementensector beland. Ik ging tickets verkopen, affiches plakken en flyers uitdelen. Niet veel later belde een organisator mij op met de vraag of ik nog volk kende om te komen tappen op een fuif. Zo stuurde ik al snel een heleboel vrienden uit naar fuiven overal in Vlaanderen en nam ik de promotie van allerlei evenementen op m’n schouders. Als je mij toen vroeg wat m’n levensdroom was, had ik nooit aan een discotheek gedacht. Maar plots was ik manager van grote evenementen zoals Dance Opera, Strictly Trance en zelfs een hele zomer lang bij Zillion Beach. Dat project was zodanig populair, iedereen wilde er bij zijn, dat ik het gevoel had op een sneltrein te zitten van dag één tot het einde van de zomer. Daar heb ik de microbe echt te pakken gekregen.”
 

Je hebt nog steeds jouw eigen evenementenbureau A&D Events, maar koos er toch ook voor een club op een vaste locatie uit te bouwen. Waarom?

Een evenement opbouwen geeft me veel voldoening, maar ik vind het telkens ook zo jammer om het een dag of wat later alweer af te breken. Hier in Versuz en alle zaken er rond, kan ik investeren in de toekomst. 

Wat is de sterkte, de ‘unique selling proposition’ van Versuz?

Het gaat om de glimlach! Regelmatig kom ik tegen het einde van de nacht een half uurtje aan de uitgang rondhangen, om te zien of bezoekers met een glimlach of met een zuur gezicht naar huis gaan. Alles wat we doen is bedoeld om iedereen gelukkig te maken en daar dan uiteraard een centje mee te verdienen. We proberen iedereen kippenvel te bezorgen, zij het door aantrekkelijke dansers op het podium, de juiste muziek, het juiste licht, enzovoort. Al die facetten dienen op één moment samen te komen en alle zintuigen te raken, om bezoekers kippenvel te bezorgen. Je kan het best vergelijken met een concert en een unieke prestatie van de zanger of zangeres, een bepaalde kleur licht, beelden geprojecteerd op een groot videoscherm. Zoiets noem ik het Stromae-effect, een soort fictie die bezoekers beleven in onze club. Daar werken we met een grote ploeg dag en nacht aan.
 

Waar heb je tijdens 20 jaar Versuz het meest mee geworsteld?

“De sluiting van Versuz op de vorige locatie in de Vaartkom was zeker een moeilijk moment. In 2012, een jaar voor het einde daar, ben ik er opgestapt, zonder dat er al enige sprake was van een vervolg. Het leek toen ook het einde van mijn verhaal in het nachtleven te gaan worden. Zes maanden later had ik de sleutel en vergunning in handen van deze plek. Maar er was toen ook twijfel, discotheken leken met uitsterven bedreigd te zijn en ik had voldoende andere aanbiedingen.”

“Uiteindelijk kwam de aard van het beestje toch boven en besloot ik te investeren. Daarnaast waren de aanslagen in de Bataclan in Parijs in 2015 een tweede dieptepunt. Enerzijds kwam de terreurdreiging plots erg dicht, anderzijds was die periode ook een financiële aderlating. De media riep op om grote evenementen te vermijden, wat heel onze sector met een halvering van de inkomsten opzadelde. Toen we daar enigszins door waren, was onze luchthaven het doelwit en gebeurde weer net hetzelfde.”

Wat waren de hoogtepunten de afgelopen 20 jaar?

“Ongetwijfeld de opening van Versuz in 2002. Ik zie het nog zo voor mij, het openingsnummer ‘Guitarra G’ van G Club knalde uit de speakers om middernacht. Ik was 25 jaar en opende m’n eigen discotheek, dat was een onvergetelijk en trots moment. Toen onze voorganger Dockside in 2001 sloot en z’n laatste feest gaf, ben ik twee dagen nadien met een matras naar de club getrokken en er 10 dagen blijven slapen en leven. Ik wilde de ruimte helemaal begrijpen en herbedenken, vooraleer we vier maanden lang zouden verbouwen. Dat was m’n eerste levenswerk, de huidige Versuz uiteraard het tweede. Maar de lijst met hoogtepunten is lang.”

“We boekten ooit Tiësto toen hij nog niet bekend was, maar kort voordien brak hij door met z’n single ‘Traffic’. Er stonden 8000 mensen voor onze deur, terwijl er slechts de helft binnen kan. Tiësto heeft dan maar twee keer gespeeld zodat we iedereen binnen konden laten, dat was een unieke avond. Een andere keer hadden we voor het eerst een studentenfeest georganiseerd tijdens de namiddag. We hadden echter geen rekening gehouden met de rugzakken van de 4000 jongeren die over de vloer kwamen, waarvan we er nadien nog 1500 terug naar hun eigenaar moesten krijgen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. (lacht)”
 

Versuz lag ooit in de clinch met Versace, wat liep er mis? 

We hadden een nieuwe naam nodig voor de herlancering in 2002 en na lang zoeken en wikken en wegen kwamen we bij Versuz uit, wat we goed vonden passen bij onze wat eigenwijze filosofie. Versace had al een sublijn die Versus heet en niet lang na onze opening kregen we een dreigende brief van hun Britse advocaten om onmiddellijk de naam los te laten. Als 25-jarige ondernemer krijg je het dan wel eventjes benauwd, maar we hebben ons niet laten doen en uiteindelijk gelijk gekregen van de rechter.  

Hoe is het nachtleven uit Corona gekomen?

Misschien moest deze pandemie ons wel overkomen, als een grote reset voor de maatschappij. Het nachtleven heeft er alleszins een revival door gekend. Doordat uitgaan plots lang niet mocht, werd het weer erg aantrekkelijk. De eerste sluiting in maart 2020 had ik voelen aankomen en was dus ingecalculeerd. De knaldrang bij de heropening in het najaar van 2021 was enorm, dat hebben we goed gevoeld. Maar de tweede sluiting daarop was veel moeilijker, die heeft heel wat energie gekost. We zaten net midden in ons belangrijkste seizoen, hielden ons aan alle maatregelen en organiseerden Covid-testen voor iedereen die binnen kwam, waarvan ik er nu nog 30.000 in stock heb. Ik hoor ministers Crevits en De Croo toen nog verkondigen dat ze onze sector zouden helpen met sectorspecifieke maatregelen, maar daar hebben we sindsdien niets meer van gezien. Dat jojobeleid maakte me erg gefrustreerd en kwaad, ik stond zelfs even op het punt de boeken toe te doen. 

Wat er vandaag in Oekraïne gebeurt en de stijgende prijzen, heeft jammer genoeg ook een grote impact. De extra kosten die gezinnen moeten betalen in hun maandelijkse uitgaven, verminderen het budget voor entertainment en vermaak, wat onze sector weer heel hard raakt. Clubs zijn dan ook nog eens erg laagdrempelig, mensen beslissen pas last-minute of ze zullen gaan. 

Jij hebt je tijdens de pandemie erg geëngageerd om de sector te vertegenwoordigen in overleg met allerlei overheidsdiensten. Van waar dat engagement? 

Ik geloof dat we moeten samenwerken, want ondernemen wordt steeds complexer en uitdagender. Ik zet me al in bij Horeca Vlaanderen en wil hetzelfde doen voor het nachtleven. Een initiatief als de Gentse Nightlife Council is sympathiek, maar we moeten verder durven gaan en als sector onderdeel worden van het beleid, volgens mij als onderdeel van de cultuursector. Ik zie geen enkele reden waarom wij geen cultuur brengen, we zijn een veilige plek waar duizenden jongeren wekelijks van muziek komen genieten. 

Dank je Yves. En gelukkige verjaardag aan jou en je hele team!