Er is geen plan. Je moet zelf een richting zoeken, een eigen weg gaan, een veilige plek vinden. Soms letterlijk, vaker figuurlijk. Soms mis je houvast, zin, iemand naast je. Soms kom je thuis.

‘Er is geen plan’ is een voorstelling die vele kanten opgaat maar toch een coherent verhaal vertelt. Het is een gestileerde performance waar poëzie, muziek en beeld op een vanzelfsprekende manier in elkaar haken. 

De gedichten zijn een selectie uit de gelijknamige recente bundel van Pol Bracke. Pol schreef ook de songs die hij samen met zijn band Tuimelkruid op het podium uitvoert. Drie lezers vullen de muzikanten aan.