VI.BE

Huilende wolven bijten wel

“Het is van de moetes”, zo stelt wilderwolves’ Rob Eelen het. Zijn muziek voert van grote naar dagelijkse gevoelens, waarbij buikgevoel op de eerste plaats komt. Niet per sé een nieuw geluid, maar des te meer een stem van deze tijd, zonder sloganeske waarheden, maar instinctieve nagels op de kop.

Op zijn vijftiende brengen de platen van Will Oldhams Palace Music hem op ideeën. Die man kan, zonder elke noot helemaal strak te hebben, een onvervalste vervoering brengen. Het drijft Rob Eelen, de schrijver-zanger-gitarist-drummer achter wilderwolves, tot het bezielen van zijn eerste Indie fourtrack opnames. Met de jaren neemt hij ook de Americana van Jeff Tweedy, Matthew Ward en Howe Gelb gretig op in zijn klanken.

Eelens hoofd vult zich met bedenkingen, flarden conversaties, beelden… Indrukken die voor speelman Eelen altijd klanken worden. Het ritme bepaalt zijn woorden en ordent zijn denkbeelden tot originele, inzichtelijke bespiegelingen. Het is deze synesthesie die zijn muziek zo interessant maakt. Geen uitgedachte stramienen, eerder meanderende denkpistes. Nooit pretentieus.

Eelens sound is waarachtig en emotioneel ongezouten. Zijn titelloze debuutalbum voert je op een tocht met melancholische songs, sober en eerlijk, die toch vaak onverwacht scherp uithalen. Met geluiden als hersenspinsels en een DIY attitude moest Eelen wel de meeste instrumenten op zijn eerste plaat voor eigen rekening nemen.

Voor de opnames kon hij op de hulp van Geert van Bever en enkele muzikale vrienden rekenen. Het album wordt uitgebracht bij Jezus Factory. Live wordt wilderwolves een kwintet met Thomas Noppe (Ow, Gore Slut), Alex Van Herk (Angels Die Hard), Aarn Van Severen (Strumpets) en Alain Rylant (Maxon Blewit, Eriksson/Delcroix). Rob Eelen drumt ook bij Angels Die Hard en Strumpets.