Dat het voor de jury niet eenvoudig zou worden, werd al snel duidelijk tijdens de voorrondes in De Centrale (i.s.m. Democrazy), De Casino en Muziekclub N9. Maar uiteindelijk werd er toch een straffe selectie van 8 namen samengesteld: Bo-Bronsky, Jess need strong boy, Kleinpunk, Lézard, LIGHTSPEED, Maria Iskariot, Room Service en The Green Mean Machine strijden op 9 december om 1 van de 3 plekjes als Oost-Vlaamse Sound Track laureaat.

Wil jij er ook bij zijn tijdens deze finale? Koop dan snel je ticket!

Bo-Bronsky

Lenka Bo, op het podium bekend als Bo-Bronsky, groeide op in een klein dorpje in het diepe platteland van Wallonië. Er was daar niet veel te doen, dus begon ze haar liefde voor muziek te ontwikkelen. Toen ze 11 jaar was verhuisde ze naar Gent. Onderweg ontmoette ze verschillende mensen die uiteindelijk geweldige muziekpartners werden. Uren en uren bracht ze in een garage door met het maken en schrijven van een groot aantal nummers met een goede vriend die een zeer getalenteerde producer is. Twee grote interesses stonden daarbij altijd centraal: muziek en architectuur. Vorig jaar werd Lenka toegelaten tot de Architectural Association in Londen. Een fijn jaar, waarin duidelijk werd dat de muziek haar toch niet losliet. Daarom besloot ze dit jaar naar ICMP te gaan, muziekschool in Londen.

Dansende Beren ging naar de voorronde in De Centrale, en zag het volgende: De half-Belgisch half-Amerikaanse zangeres studeert momenteel muziek in Londen en kwam hier haar geleerde kennis voorstellen in Gent. Ze zei er niet veel woorden aan vuil te maken en die belofte maakte ze ook waar door gewoon haar eerste nummer aan te kondigen. “Animalistic” begon te spelen en onmiddellijk viel het op dat de gezonde proportie van backtrack nog te zoeken was. Hierdoor was het moeilijk om te horen wat ze effectief zelf zong en wat niet. De productie van haar muziek is zeker van degelijke kwaliteit, maar het bleef moeilijk om haar ware stem te horen. Alles klonk dan ook wat hetzelfde en het was pas bij haar laatste lied dat we wat verscheidenheid te horen kregen. Voor “Old Souls” haalde ze dan ook de kruk boven om geïnspireerde vocals te zingen over haar memoire van haar tienerjaren.

Jess need strong boy

In december van 2022 ontstond een nieuwe liefde. Die liefde kwam tot stand na jaren van hechte vriendschap binnen en buiten een ander project (de popband The Pink Lemons). Dit nieuwe project is een uiting van die liefde, van alles wat liefde kan zijn. Jess need strong boy is een elektronisch kunstduo op de kruising tussen seks en macht. De exploratie van die dualiteit en de rollen daarbinnen staat centraal. Qua sound is het resultaat vuile underground basmuziek met scherpe, expliciet seksuele teksten. Het idee is om noch songs noch tracks te schrijven maar iets daartussen. Ook de visuele identiteit is een belangrijk element. De kleuren en texturen inspireren een soort virtuele realiteit waarin de personages tot leven komen.

Sound Track ambassadeur Brent Vanneste is alvast enthousiast: “De vocals zijn zo vet! Love it!”

Luminous Dash ging naar de voorronde in Muziekclub N9, en zag het volgende: “Het techno M-V-duo kwam in het Duits met beats en bijhorende lightshow, de M in bloot bovenlichaam, de V (Jess?) in een glittertopje. Het was opzwepend en er was een concept, even werd er theatraal gezoend tussen M en V midden het publiek, terwijl de backing-track doorspeelde. De hele set lag wat in dezelfde lijn, met stevige beats en gekke Deutsche Texte, dansbaar en helemaal techno. Een dansfeestje op de kunstschool”

Kleinpunk

In Gent gebaseerde band die de (West-Vlaamse) taalgrens overschrijdt. Staan gekend om hun venijnige teksten en poedelnaakte muziek. Wat dat ook mag betekenen. Spoken word en catchy riffs, geserveerd met zachtgekookte razernij en een vleugje nonsens. Een delicatesse bij hardcore kleinkunstenaars en onschuldige punkers (en iedereen daartussenin). Onbenullige en microscopische subcultuur, gebaseerd op de persoonlijkheidscultus rond Luna Maes, Stanny Rijckaert, Lander Lampaert en/of Anthony Windels. Volgers groeten elkaar met de kenmerkende "woef".

Luminous Dash was erbij tijdens de voorronde in Muziekclub N9: “Allicht de jongste band van deze avond zo te zien en de eerste (en enige) met Nederlandstalige teksten! Humor ook en een frontvrouw-toetseniste-zangeres (Luna Maes) met onweerstaanbare huig-r èn charme. De set begon met Woef Woef Woef en ging verder met Jeanine. Zeiden we al humor? Leuke teksten, vlotte nummers, een adequate gitarist en veel enthousiasme. (Opvallend toch hoe hoog de kwaliteit is van jonge bands vandaag.) De drummer mocht het vierde nummer aankondigen en – verrassing – ook zingen, het ging over kaarten in de Caravan. Eindigen deden ze met Alles Keert en ze gaven nog eens het volle pond voor een wilde finale.”

Sound Track ambassadeur Anne-Sophie Ooghe hoorde alvast een “Frisse sound, wil ik live zien!”.

Lézard

Met één been staat Lézard in het David Byrniaanse tijdperk, met het ander in de underground post-punkscene van de jaren 80. Het is in de regel de kameleon die van kleur verandert, niet zomaar iedere hagedis, maar die natuurwetten lapt Lézard aan hun laars. Frontman Neil Claes brengt vergezeld van 3 ijzersterke muzikanten een bontkleurige en meerlagige set op een stijgend en dalend tempo. De geometrische en dansbare sound van hun muziek wordt ondersteund door projecties van digitaal verwerkte analoge beelden, goed voor een donders en energiek gesamtkunstwerk.

Wat Luminous Dash zag tijdens de voorronde in Muziekclub N9: “Het was speels, hoekig, dansbaar, ze hadden aan een coole live-video achtergrond gedacht en stonden strak te spelen en te zingen. Er waren synths op een strijkplank, een goede drummer en dito bassist (die de prijs voor de coolste basgitaar binnenhaalde). Twee charismatische klasbakken vooraan op het podium maakten het plaatje helemaal af.”

Sound Track ambassadeur Steven Reynaert hoorde alvast “goeie songs met heel veel weerhaken en emoties gebald in één lied.”

LIGHTSPEED

Dit is LIGHTSPEED. Sinds 2022 combineert dit viertal atmosferisch gitaargeweld en oprechte narratieven tot het ontstaan van een sappige dosis indierock. LIGHTSPEED dwaalt langs een uitgebreide horizon van sfeer en sound. Bereid je voor op interstellaire dagdromen, melodieus escapisme en een live-energie om U tegen te zeggen.

Luminous Dash ging langs voor een interview, en kwam te weten dat er geen plan b is voor de band, ze gaan vol voor de muziek, en dat het doel is minstens bekender te worden dan de kassasystemen met dezelfde naam als de band.

Sound Track ambassadeur Anne-Sophie Ooghe hoorde alvast “een coole stem en catchy refreinen!”

Maria Iskariot

Hoopvolle hopeloosheid in lawaaierig strofe, refrein, strofe. Liefde voor de onbeminden, vijgen na pasen maar in de eerste plaats toch vooral een knieval voor de zondaars. Dat is Maria Iskariot.

Voor wie deze omschrijving niet duidelijk genoeg is, ging Luminous Dash op bezoek bij de band voor een interview. We leerden onder andere dat de naam werd ingefluisterd door een bosnimf, dat filosofen Wittgenstein en Kant een grote inspiratiebron zijn, en dat Faberyayo hen al oppikte voor zijn label Burning Fik.

Dansende Beren ging dan weer naar de voorronde in De Centrale: “Het viertal vloog er direct in en het duurde dan ook niet lang voordat zangeres Helena Cazaerck de uiteindes van haar vocale capaciteit opzocht. Geschreeuw nam de overhand en toonde daarmee ook aan dat ze hier niet waren om het zwakjes aan te pakken. De keuze om resoluut voor het Nederlands te gaan, maakt het dat ze zo hun eigen kantje aan het genre brengen en zich niet laten verleiden door het ‘makkelijke’ Engels.”

Room Service

Knock knock. Vies en fruitig. Regeneratie van Je M'en Sex Please.

Een bio die wel wat meer uitleg kan gebruiken, dus ging Luminous Dash langs voor een interview. Blijkbaar valt de muziek te vergelijken met de room service in een vuil hotel, speelde de Popcorn op de Gentse halfvastenfoor een belangrijke rol, en is er geen enkele andere band ter wereld met zoveel leden die ooit in Je M‘en Sex Please speelden.

Sound Track ambassadeur Brent Vanneste vindt de sound “Fucking vet. Makes me smile!”

The Green Mean Machine

The Green Mean Machine is een dynamisch jazzkwartet dat werd opgericht in 2019. De vier leden van de band ontmoetten elkaar voor het eerst in Gent, waar ze een gedeelde liefde voor jazz en experimentele muziek ontdekten. Hun muziek kenmerkt zich door de vrije improvisatie en aanstekelijke energie door te streven naar een gevoel van vrijheid en speelsheid.

Luminous Dash ging langs voor een interview, en leerde dat de band in de toekomst graag een langspeelplaat opneemt, en dat het voor alle bandleden echt draait om het samen componeren als groep.

En? Je nieuwe favoriete artiest ontdekt? Dan hebben wij goed nieuws voor je, want je kan deze op 9 december live aan het werk zien tijdens de Oost-Vlaamse Sound Track finale in De Vooruit! Tickets & info vind je hier.

Check zeker ook de playlist op VI.BE platform, waarin we alle finalisten verzamelden.